این روزها، مثل شروع دوران کرونا که همه درگیر ویروس ناشناخته ای شده بودند؛ حالا همه نگران گزش پشه آئدس و تب دنگی شده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط گزش پشه آئدس منتقل می‌شود.
این بیماری در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و در بسیاری از مناطق گرمسیری جهان وجود دارد. در زمان فعالیت پشه و فصول پرباران، مسافران بیشتر در معرض خطر قرار می‌گیرند زیرا تکثیر پشه‌ها بیشتر می‌شود. افرادی که قبلاً یک بار به تب دانگ مبتلا شده باشند هم احتمال دارد در نوبت بعدی به فرم شدید این بیماری مبتلا شوند.
مسافران به مناطق آلوده این بیماری لازم است قبل از سفر، حداقل یک‌بار مواد دافع حشرات را روی پوست شأن امتحان کنند تا مطمئن شوند به آن حساسیت ندارند. همچنین در صورت استفاده از ضدآفتاب یا کرم‌های دیگر ابتدا سایر کرم‌ها و پس از ۲۰ دقیقه روی آنها از مواد دافع حشرات باید استفاده شود.
از سوی دیگری نیازی به استفاده از مواد دافع حشرات بر روی مناطقی از پوست که با لباس پوشیده است، وجود ندارد. مواد دارای DEET (دیت) به عنوان مواد دافع حشرات نباید برای کودکان کمتر از دو ماه، استفاده شود.
پشه آئدس شبیه پشه‌های معمولی با لکه‌های سفید روی پاها و بدن است که می‌تواند ویروس تب دانگ را منتقل کند.
این پشه بیشتر در طول روز انسان را می گزد. این پشه می‌تواند در هر ظرف که مقداری آب در آن جمع می‌شود مانند لاستیک و تایرهای مستعمل و قوطی کنسرو تخم گذاری کند.
در صورت بروز علائم تب یا سایر علائم بیماری تب دانگ باید بلافاصله به مراکز بهداشتی درمانی مراجعه و سابقه سفر را با پزشک معالج مطرح کرد.
باید توجه داشت که بیماری تب دانگ از انسان به انسان منتقل نمی‌شود و در اکثر مواقع، بیماری بدون علامت یا با علائم خفیف است که ۴ تا ۱۰ روز بعد از گزش پشه ظاهر می‌شود و در عرض یک هفته بهبود می‌یابد.
علائم این بیماری شامل تب، سردرد شدید، درد شدید مفاصل، استخوان‌ها و عضلات، درد پشت چشم، بی اشتهایی، تهوع و استفراغ و بثورات پوستی است البته در موارد شدید این بیماری، ممکن است خونریزی از لثه و بینی هم وجود داشته باشد.
برای درمان این بیماری علاوه بر استراحت کافی و مصرف فراوان مایعات، باید فقط از استامینوفن برای تسکین درد استفاده و از مصرف داروهایی مانند ایبوپروفن، آسپرین، ژلوفن، نوافن، دیکلوفناک، ناپروکسن و مفنامیک اسید خودداری کرد، چرا که ممکن است در این بیماری، باعث خون ریزی شود.
در حوزه سلامت همواره بر تقدم پیشگیری بر درمان سخن گفته می‌شود. در این بیماری نیز رعایت پیشگیری، تقدم دارد. برای پیشگیری از تب دانگ باید از بیرون رفتن در ساعات پر گزش روز شامل صبح زود و زمان غروب آفتاب پرهیز کرد.
لباس‌های رنگ روشن، غیر چسبان، آستین بلند، شلوار بلند و جوراب پوشید. بر روی مناطقی از پوست که با لباس پوشیده نمی‌شود، از فرآورده‌های دافع حشرات تأیید شده و استاندارد که دارای یکی از مواد مؤثر مانند DEET(دی اتیل تولامید) ۲۰ تا ۳۰ درصد، پیکاریدین ۲۰ درصد و IR3535 طبق دستورالعمل آنها در فواصل زمانی معین، استفاده کرد.
نخوابیدن در فضای باز چه در طول روز چه در ساعات روز، استفاده از توی برای پنجره‌ها، استفاده از پشه بند در صورت خوابیدن در فضای باز، استفاده از حشره کش‌ها در صورت دیدن پشه در محل سکونت یا اقامت و نصب توری برای محافظت از کودکان بر روی کالسکه و استفاده از لباس‌های پوشاننده و بلند، از دیگر نکات پیشگیرانه این بیماری است.
نکاتی هم باید در زمینه مواد دافع حشرات مورد نظر قرار گیرد. از مواد دافع حشرات نباید بر روی چشم، اطراف دهان و زخم استفاده شود. این مواد با آب و تعریق شسته می‌شود بنابراین بعد از تعریق، شنا کردن یا دوش گرفتن باید مجدداً از مواد دافع حشرات استفاده شود.
