به نقل از توریستگاه:
این سه باغ بزرگ ژاپنی در حقیقت نماینده ای از زیباترین باغ های موجود در کل کشور هستند و حقیقتاً سزاوار این می باشند که لقب “عجایب کشور ژاپن” بر روی آنها گذاشته شود.
کشور ژاپن منزلگاهی برای تعداد زیادی از پارک ها، باغ ها و دیگر نمونه ها از فضاهای سرسبز می باشد. باغ های ژاپن منحصراً به داشتن محیطی آرامش بخش و مناظر زیبایشان زبان زد خاص و عام هستند. از تمام باغ هایی که در این کشور وجود دارند، تنها سه مورد هستند که جایگاه مشهورترین ها را از آن خود کرده اند. این باغ ها به نام “سه باغ بزرگ کشور ژاپن” شناخته می شوند. در این مطلب نگاه نزدیک تری به هر کدام از آنها خواهیم داشت.
۳ – باغ کایراکو-اِن (Kairaku-en)
کایراکو-اِن در شهر میتو (Mito) واقع در مرکز استان ایباراکی (Ibaraki) قرار دارد. این منطقه در میانه های قرن نوزدهم میلادی تحت سلطه امپراتوی به نام توکوگاوا ناریاکی (Tokugawa Nariaki) قرار داشت. وی در سال ۱۸۴۱ فرمان ساخت این باغ را صادر کرد. بر خلاف دیگر باغ ها، باغ کایراکو-اِن باغی بود که درب هایش به روی فرمانرواها و همینطور مردم عادی باز بود.
این باغ خانه ای بزرگ از جنگل درختان آلو است و بیش از ۱۰۰ نمونه آلو در آن رشد می کند. در حالی که بازدید کنندگان در تمامی روزهای سال می توانند از تماشای باغ کایراکو-اِن لذت کافی ببرند، اما فصل شکوفه دادن درختان آلو یکی از بهترین زمان ها برای نظاره کردن رنگ های قرمز، سفید و صورتی گل هایی است که در آن می رویند. فصل شکوفایی عموماً در نیمه دوم ماه فوریه تا ماه مارس رخ می دهد. در کنار حضور داشتن یک جنگل در این باغ، بیشه گیاهان بامبو و درختان سرو یکی دیگر از جاذبه هایی هستند که بازدید کنندگان را به سمت این محل می کشاند. هر چند بازدید از خود باغ رایگان می باشد، اما هزینه ورود به کوبونتِی ۱۹۰ یِن یعنی چیزی کم تر از ۲ دلار است. کوبونتِی یکی از ساختمان های سنتی ژاپن است که براساس سبک معماری های این کشور ساخته شده است.
۲ – باغ کوراکو-اِن (Koraku-en)
باغ کوراکو-اِن در شهر اوکایاما (Okayama) و در استانی به همین نام واقع شده است. ایکه دا تونه ماسا (Ikeda Tsunamasa) امپراتوری بود که اواخر قرن هفدهم تا اوایل قرن هجدهم میلادی قدرت و حکمفرایی بر این منطقه را در دست داشت و دستور ساخت باغ را در سال ۱۸۶۳ صادر کرد. این باغ در سال ۱۷۰۰ پس از میلاد مسیح ساخته شد و از آن زمان تا به حال، افزوده شدن مناظر طبیعی و باغ های جدیدتری به آن باعث شده تا دستخوش تغییراتی بشود. ولی در مجموع از سال ۱۸۶۳ تا به حال شاهد تغییر تازه ای در چهره خود نبوده است. عموماً از این باغ برای استفاده فرمانروایان محلی، خانواده ها و درباریانشان استفاده می شد. آنها معمولاً میهمانان خود را برای سرگرم کردن به فضای این پارک می آوردند. باغ کوراکو-اِن از سال ۱۸۸۴ به بعد به روی عموم مردم بازگشایی شد. کمی بعد در اثر وقوع سیل در سال ۱۹۳۴ و بمباران هایی که در جریان جنگ جهانی دوم رخ داد، دچار آسیب های شدیدی شد.
امروزه بازدید کنندگان و گردشگران می توانند از فضای آرام این پارک که به شکلی ویژه و به عنوان محلی خوش منظره محافظت می شود لذت ببرند. این باغ در جزیره ای در رود آساهی (Asahi river) واقع شده و در طراحی آن از سبک کایو (Kaiyu) یا تفرجگاه خوش منظره استفاه شده است. این بدان معناست که مسیرهای پیاده روی آن از پیچ و تاب های میانه باغ عبور می کند. گردشگرانی که از یک مسیر منحنی به مسیر منحنی دیگر آن می روند، هر بار با منظره جدیدی رو به رو می شوند. ویژگی دیگری که باغ کوراکو-اِن به داشتن آن مشهور است، برکه مرداب (Marsh Pond)، ساوانو ایکه (Sawa-no-ike) و سه مورد از جزایر آن می باشند. گفته می شود که این جزایر نسخه های مشابهی از منظره ای هستند که در دریاچه بیوا (Biwa Lake) واقع در نزدیکی شهر کیوتو (Kyoto) دارد.
۱ – باغ باغ کِن-روکو-اِن (Kenroku-en)
باغ کِن-روکو-اِن در شهر کانازاوا (Kanazawa) از استان ایشیکاوا قرار دارد. روند به وجود آمدن و توسعه این باغ در حدود دو قرن به طول انجامیده است. بسیاری از تاریخ شناسان بر این باور هستند که منشاء این باغ به زمان کانال آبی تاتسومی (Tatsumi) در سال ۱۶۳۲ باز می گردد. این کانال آبی به دستور حاکم وقت یعنی مائِدا توشیت سونه (Maeda Toshitsune) ساخته شده بود. افراد دیگری هم ادعا می کنند که اصلیت آن به باغ رِنچی تِی (Renchitei) که در آتش سوزی سال ۱۷۵۹ نابود شد باز می گردد. ترکیب هر دو مورد بالا باعث شده که این باغ فعلی به وجود بیاید.
بازدید کنندگان چنین باغی این فرصت را پیدا می کنند تا از چایخانه بکر شیگوره تِی (Shigure-tei ) که در سال ۱۷۲۵ ساخته شد دیدن کنند و یا به تماشای آبشار کایسِکیتو پاگودا (Kaisekito Pagoda) که در سال ۱۷۵۹ ساخته شد بنشینند. هر دوی این بناهای تاریخی توانستند تا از آتش سوزی مهیب سال ۱۷۵۹ جان سالم به در ببرند. باغ کِن-روکو-ان خانه ای برای نزدیک به ۹ هزار درخت و ۱۸۳ گونه متنوع گیاهی است. کهن ترین فواره آبی کشور ژاپن که به وسیله فشار طبیعی آب در جریان است نیز در همین پارک قابل یافتن می باشد. یکی دیگر از نقاط دیدنی این پارک، درخت کاج کاراساکی (Karasaki) می باشد که در قرن سیزدهم به دستور لرد ناریاسو (Lord Nariyasu) بنا شد. در مورد دیگر ویژگی های جذاب موجود در باغ کِن-روکو-اِن هم می توان به پل فلایینگ جیز (Flying Geese Bridge) که دارای ۱۱ عدد سنگ به نشانه غازهای در حال پرواز است اشاره نمود. موارد دیگر هم شامل کوتوجی تورو (Kotoji-toro) ، فانوس سنگی که نمادی از پل می باشد و همینطور کایسِکی پاگودا (Kaiseki Pagoda) که توسط تویوتومی هیدِیوشی (Toyotomi Hideyoshi) به این پارک اهدا شده می شوند.
منبع: worldatlas
