به نقل از توریستگاه:
ارزان بودن، زیبا بودن، عالی بودن برای علاقمندان به آدرنالین و مهم تر از همه، عذابی که برای تازه کارها خواهد داشت همگی از ویژگی های اینجا هستند.
حس می کنم یکی انگشتانم را سمباده زده و انگار به پاهایم ستون های آهنی وصل کرده اند. نویسنده این مطلب از لذت های سفر خود به این منطقه نوشته و از حس خوب بالا رفتن از اِگ (Egg)، صخره ای افسانه ای در کشور چین که از جنس سنگ کارست است و مرکز شهرستان یانگشاو (Yangshuo) را به محلی ایده آل برای کوهنوردی کردن تبدیل کرده، یک مطلب جالب تهیه نموده است.
بعد از گذشت یک دوره از افتتاح پشت سرهم تعداد زیادی هتل لوکس، این منطقه که گویی الماسی در شرقی ترین قسمت چین می باشد، توجه همه را حسابی به سمت خود جلب کرده است. گشایش این همه هتل دلیلی شده تا این شهر کوچک و پر از امکانات، برای ماجراجویی های هیجان انگیز مناسب بشود و اکنون خود را به عنوان زیباترین روستا برای تفریح گردشگران معرفی کرده است.
در مورد هتل های لوکسی که در اینجا افتتاح شده اند می توان ویلاهای کنار ساحلی بانیان تری (Banyan Tree) که دو سال پیش گشایش یافت و همینطور هتل مافوق لوکس آلیلا (Alila) که بناست در سال میلادی جاری شروع به کار کند را نام برد.
نویسنده این مطلب به این منطقه از کشور چین سفر کرده تا به هر قیمتی ضربان قلبش را بالا ببرد. او برنامه سفرش را جوری ترتیب داده تا ماجراجوییش را یک روز از غروب آفتاب آغاز کند و تا سپیده صبح ادامه بدهد.
صخره های کارستی یانگشاو، نمایی بر فراز رود لی (Li River)
صبح: بالا رفتن از صخره اِگ
خودم را به طاقچه سنگ باریکی چسبانده ام، راه سختی را بالا آمده ام، به آهستگی، ۱۰ متر دیگر که بالا بروم توانسته ام سنگ ۶۰ متری اِگ را فتح کنم. مشغول بالا رفتن از سنگی با درجه سختی ۵.۸ هستم، یعنی شروعی دشوار برای یک تازه کار. میشه گفت که خوب از پس آن بر آمدم، حداقل آنیو کسی که راهنمای یک شرکت محلی به نام بلَک راک کلایمبینگ (Blackrock) بود و من را همراهی می کرد در این موضوع با من هم عقیده بود. او پایین ایستاده و به آرامی مشغول رساندن طناب از کارابین هایی است که با قلاب به بدنه صخره متصل شده اند.
فقط امیدوارم متوجه نشده باشد که من همین حالا هم اولین قانون سنگ نوردی را شکسته ام: هیچ موقع نباید برای حفظ تعادل، قلاب ها را بگیرید.
سی سال پیش، قبل از اینکه سر و کله کوله پشتی به دوش ها در اینجا پیدا بشود، شهرستان توافقی یانگشاو واقع در استان گوانگشی (Guangxi) چیزی جز یک روستای آرام و پر از زمین های کشاورزی کاشت برنج نبود. بعد از آن بود که رفته رفته تقاضا برای پنکیک های موزی، پارچ های پر از ماءالشعیر چینگتا (Tsingtao) و مقداری هم چاشنی ماجراجویی در اینجا بالا رفت و موقعیتی مهیا شد تا مردم زمانی را برای هدر دادن در سفر مابین شهرهای پکن و هنگ کنگ در نظر بگیرند.
من در حال تلاش برای بالا رفتن از سنگ ناجوانمردانه اِگ
برای خیلی ها بالا رفتن از سنگ اِگ انگار کار خیلی سختی نبود. ولی من بعد از ۴۵ دقیقه حتی به نیمه مسیر هم نرسیده بودم. در این میان بود که یک زوج روسی، یک جوان استرالیایی و یک آقای انگلستانی هم از من جلو زدند و بدون کوچک ترین زحمتی خودشان را از روی سطح سبز رنگ این سنگ آهکی به بالا می کشیدند. این افراد به اینجا می آیند چون همه چیز ارزان است، سنگ نوردی ورزشی عالیست و تنوع سنگ نوردی برای هر میزان توانایی فراهم است. مثلاً خود من که در حد یک مبتدی با سرعت لاک پشتی حرکت می کردم و فقط هدفم بالا رفتن آدرنالین و حس هیجانم بود.
با این حال آهسته بالا رفتن هم بی توفیق نیست چرا که بالا رفتن از یک سنگ نه چندان مرتفع، چشم اندازی حماسی را از این دره زیبا به شما می دهد. به این دلیل که این سنگ کارستی از حوضچه ای کم عمق واقع در امتداد رود لی سر به آسمان برده است، حتی اگر چند متری هم خودتان را از زمین به بالا بکشید، می توانید از تماشای زمین های کشت برنج شیب دار استان گوانگشی نهایت لذت را ببرید. تازه کلی سنگ دیدنی دیگر هم قابل تماشا هستند که قرار بود من بعداً از تک تکشان بالا بروم و بعد پایین بیایم. این سنگ ها شامل مون هیل (Moon Hill) که شبیه یک قوس سبز رنگ خزه بسته بود و برای فرود آمدن با طناب عالی بود می شدند. نمونه های دیگر هم یکی صخره واین باتِل کرَگ (Wine Bottle Crag) و دیگری سوئیس چیز (Swiss Cheese) نام گذاری شده اند که دومی به خاطر حفره های زیادش، این اسم را به خود گرفته است. تماشای اینها که تمام شد یهو یادم افتاد که بدنم از خستگی بی حس شده است. آنینو احتمالاً خیلی مودب تر از این حرف ها بود که چیزی را به روی من بیاورد. برای همین جای تعجب نبود که برای من کار اصلاً به بالا رفتن از سنگ های دیگر نرسید.
صخره مون هیل نقطه ای پرطرفدار برای فرود آمدن است. اگرچه نویسنده این مطلب دیگر نایی نداشت که این کار را انجام بدهد.
آنینو برای خودش یک پا افسانه محلی است و یکی از سنگ نوردانیست که شرکت بزرگ نورس فیس (North Face) از اسپانسرهای او به حساب می آید. اصلیتش به شهری به نام دویانگ (Duyang ) باز می گردد که از جمله شهرهای مرزی کشور ویتنام می باشد. وی حالا ده سالی می شود که در یانگشاو مشغول سنگ و صخره نوردی است و به کلی به اینجا نقل مکان کرده تا با دیگر همفکرانش همراه باشد. او به من متذکر شد که اینجا پایتخت کوهنوردی در آسیاست و این جمله را که گفت، با دست گروهی از کوهنوردان آمریکایی که حرفه ای به نظر می رسیدند را نشانم داد. بالا رفتن هزینه کوهنوردی در جاهای دیگری همچون پارک ملی یوسیمیتی (Yosemite) و یوتاه (Utah)، به قدری سنگ اندازی کرده که این ماجراجوها در عوض به فکر آمدن به چین افتاده اند.
اگرچه هدف از اینجا آمدن فقط سنجیدن سنگ های کارستی یانگشاو نیست، بلکه حس تجربه ماجراجویی های تازه، مثل خوره در درون این افراد می جوشد و دست از سرشان بر نمی دارد تا آن را تجربه کنند.
منظره ای از جنوب شرقی ترین نقطه چین، همان قدر که زیبایی دارد به همان میزان هم دشوار و چالش برانگیز به نظر می رسد
عصر: کایاک سواری و دوچرخه سواری در کوهستان
تقریباً زمان ناهار فرا رسیده و رود لی را می بینم که شهر یانگشاو را به زیبایی هر چه تمام تر به دو نیم تقسیم کرده است. درست مثل پاروی من که از میان جریان آرام آبهای این رودخانه حرکت می کند. این رود بسیار باریک است و زلال زلال به نظر می رسد، اما در حاشیه آن کلی برو بیا در جریان است. ماهیگیران مشغول پهن کردن تورهایشان هستند، درختان بامبو در باد می رقصند و کوله پشت به دوشان هم برای در کردن خستگی پاهایشان، آنها را از لبه قایق به داخل آب می کوبند. وقتی که در اینجا کایاک سواری کنید، متوجه می شوید یکی از بهترین نقاط را برای گرفتن عکس های اینستاگرامی انتخاب کرده اید، صخره های سنگی برافراشته و نی زارهای باشکوه کنار آب رودخانه هر دو گواه این واقعیت هستند. اگر فصل گرم تابستان اینجا را برای رفتن و عرق ریختن انتخاب می کنید، سعی کنید یک وسیله کند رو را برای خودتان پیدا کنید و تا می توانید از کشتی های کروز مجهز به تهویه مطبوع هوا دوری کنید. اگر حوصله زحمت کشیدن و پارو زدن را نداشتید، می توانید یک قایق ساخته شده از چوب بامبو را برای کرایه کردن انتخاب کنید و خودتان را به جریان طبیعی آب بسپارید.
بعد نوبت به یک کاسه نودل می رسد، به پاهام توجه می کنم که حسابی مشغول کار کشیدن از آنها هستم. سوار یک دوچرخه کوهستان می شوم که چرخ های بسیار پهن و دونات شکل دارد. به لطف حوزه رودخانه کم عمقی که شهرستان یانگشاو در آن واقع شده، موقعیتی ایجاد شده که برای گشت و گذار بر روی زین دوچرخه بسیار ایده آل است. می توانید از هر کدام از مغازه هایی که خواستید دوچرخه کرایه کنید، اما اگر قصد ماندن دارید، هتل بانیان تری به صورت رایگان دوچرخه هایی را در اختیار میهمانانش قرار می دهد. دوچرخه را بردارید و به شالیزارهایی که این شهر را احاطه کرده اند سر بزنید و از بی آلایشی این محیط لذت ببرید.
حتی می توانید از یانگشاو بیرون بروید و مسیرهای دور افتاده دیگری را کاوش کنید. برای تجربه یک گردش همراه با چشم اندازی بی نظیر از نمای رودخانه، بهتر است که اطراف رود لی را برای حرکت انتخاب کنید. یا حتی برای بیشتر کردن هیجان می توانید با دوچرخه به نزدیکی تپه شانگونگ (Xianggong Hill) بروید و از پلکان موقتی که به دست یکی از سرمایه گذاران محلی ساخته شده بالا بروید. فقط این کار را بلافاصله پس از پایین آمدن از سنگ اِگ انجام ندهید، گرچه منظره تماشایی که هنگام فتح سنگ اِگ به شما داده می شود به قدری جذاب است که میزان اسید های لاکتیک جمع شده در پاها و دردی که حس می کنید را به کلی فراموش خواهید کرد.
شامگاه: گوش فرا دادن به موسیقی ترنس و میل کردن بیر فیش (beer fish)
در اوایل شامگاه و غروب خورشید، نور پر زرق و برقی در تاریکی باعث می شود تا کوه های سنگی منطقه روشن شوند. در خیابان وِست (West Street) واقع در مرکز شهرستان یانشگاو، ماجراجویی متفاوتی در حال رخ دادن است، بلندگوهای عظیم در حال پخش موسیقی ترنس هستند و همزمان رستوران داران و محلی هایی را می بینید که میزهای سه پایه خود را برپا می کنند تا با غذاهایشان برای وعده شام از شما پذیرایی کنند. در کل این بخش، پر از گردشگران جوان بین المللی و کوهنوردان محلی است، هر طرف را نگاه کنید یک ورزشکار خوش هیکل، کلی افراد کوله به دوش که شلوارهایی با طرح فیل نشان در حال غرش به تن کرده اند و همینطور گروه هایی از دختران پر سر و صدا که مدام با مونوپادها و قاب موبایل های هِلو لیتی شان در حال گرفتن عکس و سر و صدا کردن هستند را مشاهده می کنید. خیلی ها می گویند که به خود شهر یانگشاو نروید اما از نظر من برعکس، برای یک شب یک تجربه خیلی جالب و سرگرم کننده بود.
غذای خوشمزه محلی بیر فیش که بخار پز شده
فرمانم را از خیابان وِست به سمت کوچه های زیبای این شهر کج می کنم و در بین راه با دستفروشان اغذیه فروشی رو به رو می شوم که مشغول فروش پیراشکی های داغ و چرب و غذای محلی ویژه بیر فیش هستند. ماهی های صید شده از رود لی را با گوجه، فلفل و ماءالشعیر سرخ می کنند و دست آخر یک سوپ تند و لذیذ را برای شما سرو می کنند.
به ساعت ۸:۳۰ شب که نزدیک شدم، از خستگی قادر نبودم درب یک بار را باز کنم، حتی نمی توانستم چاپستیک دستم بگیرم. کوه اِگ با آن عظمش هم در زیر تاریکی شب پنهان شده بود. نه به اینکه کله صبح رفته بودم دوچرخه کرایه کرده بودم، نه اینکه این وقت از شب در کنار بار روی زمین افتاده ام. اینجا یکی از پاتوق های مشهور تفریحی در شهر یانشگاو هم هست. مشکل کار اینجاست که بعد از آویزان شدن از کوه اِگ که تمامی روز را به آن اختصاص دادم، حالا دستانم به حدی می لرزد که حتی لیوان نوشیدنی ام را نمی توانم بگیرم. خلاصه ماجراجویی در این شهر بهای گران خودش را دارد.
کوهنوردی در اینجا
کوهنوردان مشتاق را در یک جلسه نیم روزه، برای کوهنوردی به مکان های مورد نظر می برند که برای هر نفر هزینه ای ۳۲۰ یوان یعنی حدوداً ۳۴ پوندی را در بر دارد. گرفتن تاکسی از هتل محل اقامت تا کوهستان هم یک هزینه جداگانه می باشد.
منبع: independent.co
