به نقل از توریستگاه:
اوکراین به دنبال گسترش گردشگری از طریق لغو ویزا است. ما به شما پیشنهاد می کنیم که با ماشین خودتان یا از طریق ماشین کرایه ای به اوکراین سفر کنید. اگر هیچ کدام از اینها نشد، سفر با قطار هم گزینه مناسبی است.
اوکراین، کشوری است که با سختگیری در صدور ویزا مانع از ورود بازیگر معروف هالیوود، استیون سیگال، به داخل اوکراین شد. اما احتمال دارد که برای رونق گردشگری در آینده نزدیک صدور ویزا را راحت تر کند. علاوه بر این پروازهای مستقیم به اوکراین وجود دارد و قیمت مناسبی دارند، بنابرین بهترین زمان برای بازدید از این کشور است.
لووف (Lviv)
شهر لووف در غربی ترین بخش اوکراین واقع شده است و تنها ۸۰ کیلومتر با مرز لهستان فاصله دارد. از سال ۱۷۷۲ تا جنگ جهانی اول لووف بخشی از امپراطوری اتریش– مجارستان بود و با نام لمبورگ شناخته می شد. این موضوع را می توان در خیابان های جادویی لووف حس کرد. گسترش کلیساها و معماری یادآور دیگر شهرهای خاندان هابسبورگ، مثل وین و بوداپست است. البته این شهر تراموا، اتوبوس و قهوه خانه هم دارد. طبق گفته مردم، اولین قهوه خانه شهر لووف توسط یک اوکراینی در سال ۱۶۸۶ ساخته شد.
لووف برای گشت و گذار بسیار عالی و دل چسب است. موسیقی زنده خیابانی و بازارهایی که در بخش شهر قدیم بر پا شده اند در کنار ساختمان هایی که معماری رنسانس دارند فضای زیبایی به شهر داده اند. خانه اپرای شهر هم چنان پا برجا است و نمایش های باله و اپرا در آن برگزار می شود. کلیساهای باستانی شهر هم انسان را وسوسه می کنند تا سری به داخلش بزند. روزی که من به لووف سفر کردم مصادف بود با روز ملی بلوزهای گلدوزی شده که در آن مردها و زن ها لباس های گلدوزی شده می پوشیدند.
خارج از بخش شهر قدیم، گورستان لیچاکیف (Lychakiv) متعلق به قرن ۱۸ میلادی وجود داشت و در آن مقبره های تزیین شده، کلیساها و زیارتگاه های زیادی قرار گرفته است. در این گورستان بخش ویژه ای مختص کسانی بود که در جنگ های مسلحانه مرزهای شرقی اوکراین کشته شده بودند. اغلب اوکراینی هایی که من با آنها صحبت کردم معتقد بودند که باعث این اتفاقات کشور روسیه است و نمی دانند که چرا متحد سابق آنها برایشان دردسر درست می کند. اوکراین مرکزی و غربی کاملاً امن و دور از جنگ می باشد و لازم نیست که مسافران نگران چیزی باشند.
کوه های کارپات (Carpathian Mountains)
رشته کوه کارپات یک قوس بزرگ به طول ۱۶۰۰ کیلومتر هستند که از اروپای مرکزی و شرقی می گذرند و دومین رشته کوه بزرگ اروپا هستند. جنوب غربی اوکراین بخشی از این رشته کوه می باشد که کشور رومانی و اوکراین را در بزرگ ترین قله اش یعنی قله هاورلا با ارتفاع ۲۰۰۰ متر، از یکدیگر جدا می کند. زندگی در این محل حتی زمان حکومت شوروی هم با طبیعت دست نخورده باقی مانده بود. حتی چریک هایی که با روسیه می جنگیدند برای سال ها در این محل زندگی می کردند.
کولومیا (Kolomyia)
با سه ساعت رانندگی از استپ های اوکراین به کولومیا می رسید که به خاطر داشتن تنها موزه تخم مرغ شب عید یا همان پیسانکا (Pysanka) معروف است. این موزه بی همتا به شکل یک تخم مرغ بزرگ ساخته شده و مجموعه ای بی نظیر از تخم مرغ های تزیین شده از سراسر دنیا را در خود جای داده است. نزدیکی این پیسانکا موزه دیگری قرار دارد که مربوط به اقوام هاتسول (Hutsuls) می باشد که بزرگ ترین قوم منطقه کارپات هستند و در اوکراین و رومانی زندگی می کنند. در این موزه فرهنگ این قوم به زیبایی به تصویر کشیده شده است و مجموعه ای از لباس های محلی، صنایع دستی و هنرهای آن ها به نمایش در آمده است.
یارمچا (Yaremche)
مناظر شهری در حین این که در شهر می گشتم عوض می شدند. زمین های کوهستانی جای خود را به تپه های جنگلی می دادند و کلبه های چوبی و کلیساهای عجیب و غریب در کنار جاده ها دیده می شدند. رودخانه پروت از مرکز شهر می گذرد و هر دو طرف رودخانه بازارچه های صنایع دستی بر پا شده است. اگر عاشق فضاهای سنتی و غذاهای محلی هستید این بازارچه های محل مناسبی برای شما هستند.
بوکاول (Bukovel)
۴۰ دقیقه کوهنوردی و پیاده روی کردم تا به بوکاول رسیدم. بزرگ ترین پیست اسکی شرق اروپا در ارتفاع ۹۰۰ متری در این شهر قرار دارد، در سال ۲۰۰۰ افتتاح شده و طولش چیزی در حدود ۴۸ کیلومتر است. یک برکه قایق رانی هم در این شهر وجود داشت و غیر از این ها چیز زیادی برای دیدن نبود. بالای یکی از لاین های اسکی، زیپ لاین هیجان آوری وجود دارد که شما را از بالای درخت ها عبور می دهد. من ترجیح دادم که فقط به اسکی مشغول باشم.
ورخوینا (Verkhovyna)
به اعماق رشته کوه کارپات رفتم. جاده ها به تدریج بدتر می شود و از پل های زیادی در سر راهم عبور کردم. خطوط راه آهن در سال ۱۸۸۰ راه افتاد و توریست های زیادی را که به کوه نوردی علاقه داشتند به این محل کشاند. این شهر به خاطر مراکز اسپایی که دارد نیز معروف است. علاوه بر این، خارج از شهر ورخوینا یک روستای گردشگری وجود دارد که فیلم سایه نیاکان فراموش شده در سال ۱۹۶۵ آنجا فیلم برداری شده بود. جاذبه این روستا بیش تر به خاطر کلبه های چوبی و مهمان خانه هایش بود که به نام گرازدا معروف هستند و داخل این مسافر خانه های آثار هنری صنایع دستی بسیاری وجود دارد. یکشنبه است و صدای ناقوس کلیسا از روستا به گوش می رسد.
چرنیوتسی (Chernivtsi)
کوهستان ها را به سمت شرق اوکراین ترک کردم و به شهر چرنیوتسی، پایتخت منطقه بووینا رفتم. به خاطر شباهت معماری این شهر به وین، معروف به وین کوچک است.این شهر تنها ۴۵ کیلومتر با رومانی فاصله دارد و در برخی برهه های تاریخی بخشی از رومانی بوده است. رومانیایی ها معماری و بناهای زیبای این شهر را ساخته اند. دانشگاه چرنیوتسی معماری خیره کننده با آجرهای قرمز رنگ دارد و سقف آن با کاشی های رنگی تزیین شده. این دانشگاه در سال ۱۸۸۲ توسط معماری اهل چکسلاواکی ساخته شده و در آثار یونسکو ثبت گردیده است.
خوتین (Khotyn)
با یک سفر کوتاه و آسان از چرنیوتسی به قلعه افسانه ای خوتین رسیدم که در صخره ای رو به رودخانه دنیستر (Dniester) بنا شده است. این قلعه حدوداً در سال ۱۴۰۰ میلادی توسط مولداویان ساخته شده اما در سال ۱۷۱۳ به دست ترک ها افتاده است و پس از ۱۰۰ سال از ترک ها به دست روس ها رسیده است. اخیراً این قلعه بازسازی و تعمیرات شده، اما همچنان قلعه چشمگیری می باشد که ارتفاع دیوار های آن به ۴۰ متر و ضخامت آن به ۶ متر می رسد. فیلم های زیادی از جمله نسخه اوکراینی رابین هود در این قلعه فیلمبرداری شده اند.
کامیانتس پودیلسکیی (Kamyanets Podilsky)
نزدیک خوتین یک قلعه زیبای دیگر قرار داشت. این قلعه روی پلی واقع شده بود که بخش قرون وسطایی شهر را که در جزیره واقع شده است به قسمت اصلی شهر وصل می کرد. این قلعه که متعلق به قرن ۱۴ بود رو به رودخانه اسموتریچ ساخته شده و صخره های شیبدار اطراف قلعه باعث به وجود آمدن خندق های طبیعی شده بود. این قلعه در اصل ۱۲ برج داشته که بیش تر آن نابود شده است. اگرچه از قلعه به خوبی محافظت شده و یکی از معدود بناهای قرون وسطایی اوکراین محسوب می شود.
کی یف
من شبانه با قطار به مقصد کی یف رفتم. واگن های قطار ساخته شده در آلمان شرقی سابق یادآور تاریخ کمونیستی شهر بود. قطار آهسته حرکت می کرد ولی راحت بود اگرچه تمام پنجره های قطار را بسته بودند. در پایتخت اوکراین یعنی شهر کی یف، بلوارهای بزرگ، کلیساهای خمره ای شکل و تعداد کمی از هیولاهای به جا مانده از معماری شوروی به چشم می خورد. از استقلال اوکراین به بعد بسیاری از این بناها بازسازی و رنگ شده اند و نماد غرور ملی اوکراین هستند.
دروازه طلایی کی یف در سال ۱۹۸۰ بازسازی شده است. این دوروازه به کلیسای ارتودکس سنت صوفیا معروف است و در قرن یازده میلادی ساخته شده است. من از کلیسای سنت ولادیمیز خوشم آمد که در قرن نوزدهم ساخته شده است و موزه ای از بی دینی در دوران شوروی سابق است. بزرگ ترین جاذبه شهر صومعه غار لاورا (Lavra Cave Monastery) است که مجموعه ای از ساختمان های مذهبی می باشد با دخمه هایی که اجساد مومیایی شده راهبان سابق این صومعه را در خود نگه داشته است. نزدیک این صومعه بنای یادبود سرزمین مادری قرار دارد که محلی ها به آن دختر برژنف می گویند. ارتفاع این بنا ۶۲ متر است و شما می توانید با آسانسور تا بالای آن بروید. این بنا بخشی از موزه جنگ جهانی دوم است.
بازدید از کی یف بدون اینکه به میدان استقلال بروید کامل نمی شود. اینجا میدان مرکزی کی یف محسوب می شود و محل برگزاری تظاهرات دموکراسی خواهان در سال های اخیر بوده است. در این میدان فجایع تاریخی نیز اتفاق افتاده مثلاً ۱۰۰ نفر در فوریه سال ۲۰۱۴ در یک تیر اندازی کشته شدند. در نتیجه ویکتور یانوکوویچ، رئیس جمهور سابق از کشور فرار کرد. امروزه با حروف درشت در این میدان نوشته شده است که آزادی دین ما است، این شعار نشان می دهد که مبارزه هنوز تمام نشده است.
چرنوبیل (Chernobyl)
اگرچه فجایع چرنوبیل تنها در یک موزه کوچک به نمایش در آمده است اما یک سفر به چرنوبیل بهترین راه برای درک و گرامیداشت این فاجعه هسته ای است. این مکان کاملاً امن است و تقریبا دو ساعت با ماشین از کی یف فاصله دارد. حدوداً ۳۰ کیلومتر طی می کنید و سپس به منطقه ای می رسید که به دلیل مسایل امنیتی حق دست زدن به چیزی را ندارید. راکتورهای هسته ای چرنوبیل همگی تعویض شده اند اما شهر پریپیات (Pripyat) زمانی میزبان ۵۰ هزار کارگر بود و اکنون اغلب قسمت های شهر جنگل و غیر مسکونی شده است. چرنوبیل یک جاذبه توریستی غم انگیز و یادآور خطرات انرژی هسته است.
منبع: thetravelmagazine
