مصادیق نابرابری در آموزش عالی ایران و آینده‌پژوهی سیاست‌گذاری‌های زنان در آموزش عالی؛ توازن کار و زندگی در یازدهمین جلسه شورای راهبری شبکه (شماع) با حضور اعضا، بررسی شد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی، در یازدهمین جلسه شورای راهبری شبکه (شماع) با حضور اعضا، بررسی احصای مصادیق نابرابری در آموزش عالی ایران و آینده‌پژوهی سیاست‌گذاری‌های زنان در آموزش عالی؛ توازن کار و زندگی در موسسه پژوهش و برنامه‌ریزی آموزش عالی برگزار شد.
یزدان ابراهیمی با ارائه گزارش نهایی میز پژوهشی «احصای مصادیق نابرابری در آموزش عالی ایران» با بیان این پرسش که منظور از نابرابری در آموزش عالی چیست؟ به واکاوی این موضوع پرداخت.
عضو هیئت علمی موسسه با طرح این گزاره که چرا نابرابری مهم است؟ ادامه داد: کاهش نابرابری، رضایت و کیفیت زندگی بالاتر را موجب می شود و نابرابری‌ها زمانی معضل آفرین می شوند که گسترده و عمیق باشند و موجه و پذیرفتنی نباشند.
وی افزود: نابرابری زمانی موجه و پذیرفتنی و عادلانه است که به نفع همه، مخصوصا محروم‌ترین مناطق و اقشار جامعه باشد زیرا که نابرابری جزو لاینفک جوامع بشری است و کاهش نابرابری در جامعه یکی از وظایف اصلی دولت‌ها است. در حوزه آموزش عالی نابرابری زمانی پذیرفتنی و عادلانه است به نفع همه، خصوصا ضعیف‌ترین ذینفعان نظام آموزش عالی باشد.
ابراهیمی همچنین به نقش مسئولیت اجتماعی نظام آموزش عالی پرداخت و بیان کرد: آموزش عالی نهادی است که می تواند نابرابری را در جامعه کاهش دهد و علاوه بر آن، کاهش نابرابری در نظام آموزش عالی بر کیفیت خروجیهای آن می‌افزاید.
عضو هیئت علمی موسسه با ذکر سطوح نابرابری در آموزش عالی مهم‌ترین مصادیق نابرابری در آموزش عالی را: برگزاری متمرکز آزمون سراسری، سهم اندک دانشجویان طبقات پایین اقتصادی- اجتماعی در دانشگاه‌های دولتی، سهمیه‌های آزمون سراسری که به نفع اقشار کم درآمد و کم برخودار نیستند، لحاظ کردن سوابق تحصیلی بدون توجه به پایگاه اقتصادی و اجتماعی داوطلبان، رایگان بودن دانشگاه‌ها برای برخی افراد و دریافت شهریه از برخی دیگر بدون هدف کاهش نابرابری‌ها در جامعه، نابرابری در بودجه و منابع مالی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی (دولتی و غیردولتی)، نابرابری در کیفیت کارکنان و اعضای هیئت علمی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی، نابرابری در قراردادهای پژوهشی دانشگاه‌ها و موسسات پژوهشی، نابرابری در تجهیزات و امکانات دانشگاهی در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی، نابرابری در کیفیت دانش‌آموختگان دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی، نابرابری در ارائه خدمات تخصصی و نابرابری در کیفیت نتایج و خروجیهای پژوهشی دانست.
در ادامه فخرالسادات نصیری گزارش نهایی میز خود را با موضوع آینده‌پژوهی سیاست‌گذاری‌های زنان در آموزش عالی؛ توازن کار و زندگی ارائه کرد.
وی ضمن ارائه مقدمه و بیان مسئله، به سه پرسش: آینده حضور زنان در آموزش عالی ایران را چگونه می‌توان ترسیم کرد؟ سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر امور زنان با توجه به ساختار نظام آموزش عالی ایران، باید چه ویژگی‌های داشته باشد؟ و سازوکار توازن کار و زندگی بر اساس سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر جنسیت و کار ویژه‌های دانشگاهی برای زنان و مردان در نظام آموزش عالی ایران چگونه است؟ پاسخ داد و به‌کارگیری بانوان نخبه در تصمیم سازی‌ها و شوراهای مشورتی، کمک به افزایش حضور سیاسی زنان، توجه و تاکید بر افزایش کیفیت محتوا و آموزش زنان، ارج نهادن به حضور زنان در آموزش عالی با تدوین قوانین و مصوبات خاص مربوط به این بانوان، ایجاد فرصت‌های برابر در رشته‌های مختلف برای بانوان آموزش عالی، استقبال از انعطاف‌پذیری شغلی بیشتر برای بانوان آموزش عالی، اجرای عدالت جنسیتی در آموزش عالی، ایجاد محیط حمایتی و امن زنانه، ارزیابی و پایش مستمر جهت تحقق اهداف، توجه به توسعه سیاست‌های دانشگاه دوستدار خانواده، تجمیع سیاست‌ها و بازنگری و کاربردی کردن آنها، استفاده از الگوهای موجود و موفق و استفاده از ظرفیت پاره وقت برای زنان هیئت علمی را پیشنهادهای سیاستی و راهبردی خود دانست.
