به نقل از چطور:
بانجی جامپینگ یکی از تفریحات پرطرف‌دار برای علاقه‌مندان به هیجان است. اگر دوست دارید این تفریح پرهیجان را امتحان کنید ولی هنوز درباره آن سؤال‌هایی دارید، ادامه مقاله را بخوانید. در این مقاله، درباره بانجی جامپینگ، تاریخچه‌اش، تجهیزات آن و حتی مشکلاتی گفته‌ایم که ممکن است برای فرد ایجاد کند.
بانجی جامپینگ چیست؟
بانجی جامپینگ پریدن از سکویی بلند (معمولا از یک سد، پل، جرثقیل یا برج) در حالی است که به یک طناب کشسان و ضخیم وصل شده‌اید. پس از چند ثانیه سقوط آزاد، این طناب شما را نگه می‌دارد و کمی بالا می‌کشد.
سکوهای پرش مخصوص بانجی‌جامپینگ معمولا سازه‌های ساکن هستند، اما پرش از بالون، تله‌کابین و هلیکوپتر نیز ممکن و بسیار هیجان‌انگیز است.
این فعالیت تفریحی جذاب در سرتاسر دنیا وجود دارد. در بعضی از نقاط دنیا امکان بانجی جامپینگ بر فراز زیباترین جاذبه‌های گردشگری فراهم شده است.
برخی از سایت‌های بانجی‌جامپینگ به‌جای محدودیت حداقل سن برای این تفریح، محدودیت حداقل وزن دارند. بنابراین تفریحی است که می‌توان آن را در هر سنی امتحان کرد. با این حال، برخی از سایت‌های بانجی‌جامپینگ محدودیت حداقل سن دارند که میانگین آن حدود ۱۴ سال است.
این ورزش اکستریم نیاز به حداقل آمادگی از سوی شرکت‌کننده دارد؛ فقط حداقل سطح آمادگی جسمانی، سلامتی، پاکردن کفش مناسب و شرکت در یک جلسه توجیهی ایمنی.
تاریخچه بانجی جامپینگ
می‌گویند بانجی‌جامپینگ اولین بار در جزیره پنتکوست (Pentecost) در اقیانوس آرام جنوبی انجام شده است. بر اساس این افسانه، زنی از دست شوهرش که با او بدرفتاری می‌کرده فرار می‌کند و از درختی بالا می‌رود که پنهان شود، اما شوهرش او را تعقیب و پیدا می‌کند. درست زمانی که مرد می‌خواسته زن را بگیرد، زن شاخه‌های درخت انگور را دور مچ پایش می‌بندد و می‌پرد. شوهرش هم می‌پرد که او را بگیرد، اما به زمین می‌خورد و می‌میرد، در حالی که زن توسط این شاخه‌ها نجات پیدا می‌کند.
از زمان پیدایش این افسانه، مردان جزیره پریدن از درختان را با بستن شاخه‌ها به دور مچ پاهایشان تمرین کرده‌اند. این «شیرجه زمینی» یا به زبان محلی «Naghol» در این جزیره به سنت تبدیل شده است و هر سال روزهای شنبه بین آوریل و ژوئن انجام می‌شود.
بانجی جامپینگ مدرن
در آوریل ۱۹۷۹، در روز دروغ آوریل، اعضای باشگاه ورزشی آکسفورد دنجرس (Oxford Dangerous) سعی کردند از پل کلیفتون بریستول در انگلستان بپرند. البته تعدادی از اعضای این باشگاه غیرقانونی و نسبتا ناآماده طناب‌های کشسان را به خود وصل کردند و پریدند، کاری که سال بعد در پل گلدن گیت سانفرانسیسکو تکرار کردند.
این تلاش‌ها بانجی‌جامپینگ را به رسانه‌ها معرفی کرد. در سال ۱۹۸۹، فردی نیوزیلندی به‌نام هکت (A.J. Hackett) اولین مرکز تجاری بانجی جامپینگ جهان را در کوئینزتاون نیوزیلند افتتاح کرد.
برای بانجی جامپینگ از چه تجهیزاتی استفاده می‌شود؟
تجهیزات لازم برای این ورزش بسیار کم است و شرکت‌کننده فقط باید کفش مناسب داشته باشد.
مراکز بانجی جامپینگ طناب مخصوص را در اختیار شما می‌گذارند. ضخامت و طول این طناب‌ها متنوع است. معمولا در مراکز بانجی جامپینگ انواع این طناب‌ها هست تا مطابق نیاز هر فرد در اختیارش قرار بگیرد. وقتی به نقطه خاصی برسید، این طناب به‌سمت بالا برمی‌گردد.
برخی از این مراکز تجهیزات دیگری مثل هارنس‌های پا و بدن یا کلاه ایمنی هم دارند. هارنس‌ها در اطراف ران‌ها، کمر، قفسه سینه و شانه‌ها بسته می‌شوند و طناب بانجی جامپینگ در جلو به این هارنس متصل می‌شود.
موقع بانجی جاپینگ چه باید کرد؟
- آرامش خود را حفظ کنید؛
- دستان خود را دراز کنید و بکشید؛
- زانوهای خود را خم کنید؛
- بپرید!
از احساس سقوط آزاد لذت ببرید، چون فقط چند ثانیه طول می‌کشد و سپس طناب کاملا کشیده می‌شود و به‌خاطر خاصیت کشسانی کمی شما را بالا می‌آورد. لحظاتی در انتهای طناب می‌چرخید تا اینکه به‌سمت زمین هدایت شوید. ممکن است روی سطحی صاف، یک سکو، ایربگ و حتی قایق فرود بیایید یا به نقطه پرش برگردانده شوید.
چه کسانی می‌توانند بانجی جامپینگ را امتحان کنند؟
بانجی‌جامپینگ ورزشی فراگیر و در دسترس است که حتی افراد کم‌تحرک، افراد دچار نقص عضو یا دچار محدودیت‌های حرکتی هم می‌توانند آن را تجربه کنند. اگر شک دارید که شما یا یکی از اعضای گروهتان می‌توانید بانجی جامپینگ را انجام بدهید یا نه، حتما از قبل با کارکنان مرکز بانجی جامپینگ مشورت کنید.
حداقل و حداکثر وزن برای بانجی جامپینگ
قوانین در مراکز مختلف بانجی جامپینگ متفاوت است، اما معمولا حداقل وزن برای بانجی جامپینگ ۳۵ تا ۴۰ کیلوگرم است. حداکثر وزن هم معمولا ۱۴۵ تا ۱۵۰ کیلوگرم است.
بانجی جامپینگ برای زنان باردار
بانجی جامپینگ برای زنان در دوره بارداری توصیه نمی‌شود.
الزامات سلامتی
به‌طور کلی شرکت‌کننده باید کاملا سالم باشد. اگر مشکلاتی مثل صرع، مشکلات مفصلی یا بیماری قلبی دارید، شاید اجازه انجام این ورزش را نداشته باشید. حتما قبل از رزرو یا مراجعه به مراکز بانجی جامپینگ، درباره قوانین و الزامات سلامت افراد سؤال کنید.
قوانین دیگر
شرکت‌کنندگان بانجی جامپینگ نباید تحت‌تأثیر مواد مخدر یا الکل باشند. در این صورت ممکن است اجازه شرکت در آن را نداشته باشند. این ورزش مستلزم سطح بالایی از هوشیاری و توجه به دستورالعمل‌های ایمنی ارائه‌شده توسط مربیان است.
عوارض بانجی جامپینگ
شاید بانجی‌جامپینگ شما را به هیجان بیاورد، اما در عین حال ممکن است عوارض و صدماتی را هم به دنبال داشته باشد. پس از سقوط آزاد، طناب بانجی جامپینگ شما را با نیرویی ناگهانی و زیاد به‌سمت بالا می‌کشد. ترکیب این نیروی شدید و آویزان‌ماندن از طناب می‌تواند درجه‌های مختلفی از آسیب‌های چشم، ستون فقرات و گردن را ایجاد کند که حتی می‌تواند چنان شدید باشد که به مرگ افراد منجر شود.
۱. آسیب‌های چشم
صدمات چشمی ناشی از بانجی جامپینگ معمولا به‌دلیل افزایش فشاری است که در چشم‌ها ایجاد می‌شود. هنگامی که طناب ناگهان شما را بالا می‌کشد، باعث می‌شود مایع بدن به‌طرف سر شما جریان یابد و در نتیجه فشار خون در رگ‌های خونی چشم بسیار زیاد می‌شود. در این شرایط ممکن است شبکیه و ملتحمه چشم آسیب ببینند. آسیب‌های این نواحی چشم معمولا باعث اختلال موقت بینایی می‌شوند. عفونت چشم، مشاهده لکه و خونریزی نیز ممکن است رخ دهد.
۲. آسیب‌های ستون فقرات
نیروی شدیدی که با عقب کشیده‌شدن توسط طناب بانجی جامپینگ به بدن وارد می‌شود، می‌تواند به مهره‌های ستون فقرات و نخاع ظریفی که مهره‌ها از آن محافظت می‌کنند آسیب برساند. این صدمات معمولا عبارت‌اند از:
- شکستگی‌های فشاری یا شکستگی استخوان در ستون فقرات؛
- فتق دیسک بین‌مهره‌ای؛
- ایجاد فضا بین مهره‌ها.
این جراحات التیام‌پذیر هستند، اما ممکن است شدید و دائمی نیز باشند. اگر نخاع در داخل مهره‌ها آسیب ببیند، می‌تواند منجر به انواع فلج و تتراپلژی یا ناتوانی در حرکت‌دادن دست‌ها و پاها شود.
۳. آسیب‌های گردن
گردن فرد در حین پرش بانجی‌جامپینگ در معرض خطر است و آسیب به آن می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. نیروی وارد بر این قسمت حساس بدن که مغز را به نخاع متصل می‌کند در مرحله نهایی پرش می‌تواند به‌قدری شدید باشد که عضلات گردن را تحت‌فشار قرار دهد و باعث درد و کاهش موقت دامنه حرکتی شود.
همچنین مواردی بوده است که طناب بانجی جامپینگ تصادفی دور گردن فرد پیچیده است. وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌تواند جریان خون بین قلب و مغز را قطع کند یا فرد را خفه کند. در این موارد، فرد باید فوری نجات یابد تا این شرایط باعث مرگ او نشود.
۴. مرگ
متأسفانه گاهی اوقات حوادث منجر به مرگ هم رخ می‌دهد. اگر گردن فرد حتی چند دقیقه در طناب گیر کند، مغز نمی‌تواند اکسیژن کافی دریافت کند و این آسیب کشنده خواهد بود. یکی دیگر از دلایل متداولی که افراد بر اثر بانجی جامپینگ دچار صدمات کشنده می‌شوند، طولانی‌بودن طناب آن است. مردم درباره خاصیت ارتجاعی طناب اشتباه می‌کنند و این اشتباه باعث خوردن سر به زمین و مرگ بر اثر این ضربه می‌شود.
حتی افراد حرفه‌ای نیز مرتکب این اشتباهات می‌شوند و در معرض آسیب‌های مرگبار هستند. در سال ۱۹۹۷، بانجی‌جامپری حرفه‌ای که برای اجرای نمایش تمرین می‌کرد، هنگام پرش با سر به زمین سیمانی برخورد کرد و بر اثر شدت جراحت سر جان باخت.
شما بگویید
به‌نظر شما این ورزش هیجان‌انگیز با وجود این صدمات و آسیب‌ها ارزش امتحان‌کردن را دارد؟ بهترین مرکز بانجی‌جامپینگ در ایران کجاست؟ اگر تجربه‌ای درباره بانجی جامپینگ دارید، لطفا آن را در بخش نظرات با سایر همراهان «چطور» در میان بگذارید.
