مجله نماوا، محمد تقی‌زاده
«هوو» پانزدهمین ساخته علیرضا داوودنژاد است که در طول نزدیک به ۵ دهه کارگردانی، نویسندگی و تهیه‌کنندگی در سینمای ایران ٢١ فیلم به عنوان کارگردان، ٣۶ فیلم به عنوان نویسنده و ١٧ فیلم به عنوان تهیه‌کننده در کارنامه خود دارد. و در انواع و اقسام ژانرهای سینمایی از قبیل ملودرام‌های عاشقانه، تریلرهای سیاسی و فیلم‌های تجربی و آوانگارد فیلم ساخته است، با این حال داوودنژاد در میان دوستداران سینما به عنوان یک ملودرام‌ساز متبحر که آثار برجسته‌ای چون «نازنین»، «مرهم» و «نیاز» را کارگردانی و «عروس» ساخته بهروز افخمی را نویسندگی کرده، شناخته می‌شود. داوودنژاد در سال‌های اخیر دست از کار نکشید و در تغییر جهتی معنادار به سوی ساخت فیلم‌های تجربی و هنری چون «روغن مار» و «کلاس هنرپیشگی» رفت که در نوع خود می‌تواند مورد بحث و تحلیل قرار گیرد.
«هوو» محصول ١٣٨۴ که علیرضا داوودنژاد در آن در مقام نویسنده، کارگردان و تهیه کننده ظاهر شده یکی از سه‌گانه‌های تجاری اوایل دهه هشتاد سینمای ایران و داوودنژاد است که ویژگی اصلی آن حضور بازیگران متعدد و محبوب و همچنین قرار گرفتن در طبقه‌بندی سینمای بدنه و تجاری آن روزها محسوب می‌شود. سه‌گانه‌ای که جزو آثار شکست‌خورده داوودنژاد در گیشه است و دو فیلم دیگر این مجموعه یعنی «هشت پا» و «ملاقات با طوطی» از جمله ضعیف‌ترین فیلم‌های کارنامه فیلمسازی علیرضا داوودنژاد به شمار می‌آیند؛ اما در این میان «هوو» به دلیل قصه محور بودن و حضور رضا عطاران با ویژگی‌های کاریزماتیک خود در بازیگری تا حد زیادی از دو فیلم دیگر فاصله گرفت و جزو آثاری است که نقدهای مثبتی نیز روی آن نوشته شد و از جمله آثار متوسط کارنامه فیلمسازی داوودنژاد است.
«هوو» با بازی بازیگرانی چون رضا عطاران، رعنا آزادی‌ور، مریم کاویانی، سپیده علایی و علی صادقی داستان پبچ و خم‌های عاطفی عطا با بازی رضا عطاران و سه همسر او با بازی سپیده علایی در نقش سپیده، مریم کاویانی در نقش مریم و رعنا آزادی‌ور در نقش رعنا است. قصه فیلم حال و هوایی فانتزی، اجتماعی و عاشقانه دارد که علاوه بر سرگرم کردن مخاطبان سینمای بدنه و عامه‌پسند به نوعی به آسیب‌شناسی روابط عاطفی جامعه ایرانی در دهه‌های ٨٠ و قبل‌تر می‌پردازد و از این رو هر یک از کاراکترهای فیلم «هوو» نیز می‌توانند مابازاء بیرونی در فضای بیرونی و اجتماع ایرانی داشته باشند که در قالب داستانی شیرین و سرراست روایت می‌شود.
مخاطب فیلم «هوو» علاوه بر دوستداران بازی رضا عطاران که نقش‌آفرینی جذابی نیز در این فیلم دارد، عموم تماشاگرانی است که به آثار اجتماعی و ملودرام‌های غیر جدی سینمای ایران علاقه‌مندند و سینما را بیشتر در جهت سرگرمی و حال بهتر می‌خواهند و قصد گذران وقت خود با حالی خوش با این مدیوم عامه‌پسند را دارند.
