به نقل از مجله سیب:
امروزه با کمک آنتی بیوتیکها دیگر بیماریهای مقاربتی ناشی از باکتریها نظیر سوزاک و سیفلیس شایع ترین بیماریهای مقاربتی نمی باشند، بلکه ابتلا به ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV در مقام اول ابتلا به عفونتهای مقاربتی قرار گرفته است. بر اساس آمار مرکز کنترل بیماریها در آمریکا (CDC)، ۷۹ میلیون آمریکایی که اکثرا نوجوان یا جوان هستند، به این ویروس آلوده می باشند. به همین دلیل در این مقاله به نکاتی در مورد عفونت با HPV اشاره می نماییم.
روش انتقال: این ویروس از راه رابطه تماس مستقیم پوستی (پوست فرد دریافت کننده ویروس باید خراشیده و یا بریده شده باشد) و یا تماس جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل می شود. راههای واژینال و مقعدی مهم تر هستند. افزایش تعداد شریک های جنسی، شانس ابتلا را افزایش می دهد، زیرا افراد می توانند به صورت ناقل بدون علامت ویروس را منتقل نمایند. میزان انتقال از مردان به زنان بیشتر است.
علائم و عوارض: در حدود صد نوع مختلف از ویروس HPV شناخته شده اند که بسیاری از آنها علائم و عوارض زیادی را در انسان ایجاد نمی کنند و خود بخود محدود شده و بهبود می یابند. انواعی از این ویروس می توانند ایجاد زگیلهای تناسلی بخصوص در مردان نمایند، ولی سایر انواع ویروس در دیگر نقاط بدن مانند کف دست و پا یا در صورت ایجاد زگیل می نمایند. زگیل ها می توانند خودبخود بهبود یافته و به کلی ناپدید شوند و یا به صورت عفونتهای راجعه و تکرار شونده خود را نشان دهند.
ارتباط بین HPV و سرطان دهانه رحم (Cervical Cancer) در خانمها : تحقیقات نشان می دهند که رابطه نزدیکی بین سرطان دهانه رحم (یا گردن رحم) در خانم ها و بعضی انواع ویروس HPV وجود دارد. از آنجا که اکثر ویروسهای HPV که با سرطان در ارتباط هستند، ایجاد زگیل تناسلی یا غیر تناسلی نمی کنند، بسیاری از خانم ها از عفونت با این ویروسها باخبر نمی شوند. در اثر تکرار عفونت و به مرور زمان تغییرات بافتی و ضایعات پیش سرطانی در دهانه رحم ایجاد می گردند که در صورت عدم رسیدگی می توانند به ضایعات سرطانی تبدیل گردند. این موضوع اهمیت تست تشخیصی دهانه رحم در خانم ها را که به پاپ اسمیر (Pop Smear Test) معروف است، نشان می دهد. انجام پاپ اسمیر در بسیاری از موارد می تواند عفونت با ویروس پاپیلوما و ابتلا به ضایعات پیش سرطانی را در مراحل اولیه تشخیص دهد و از پیشرفت آنها به سوی سرطان جلوگیری نماید.
نقش واکسیناسیون در پیشگیری از سرطان رحم: در حال حاضر تمامی سازمانهای معتبر بهداشتی نظیر سازمان بهداشت جهانی (WHO)، مرکز کنترل بیماریها در آمریکا (CDC) و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) اعلام کرده اند که تزریق واکسن HPV می تواند به نحو موثری از ابتلا به سرطان دهانه رحم در خانمها جلوگیری نماید. سه نوع واکسن مختلف تاکنون به بازار عرضه شده که تفاوت اصلیشان در میزان پوشش آنها برای انواع مختلف ویروسهای HPV می باشد. کلیه سازمانهای بهداشتی که توصیه به انجام واکسیناسیون می نمایند، معتقدند که این واکسن باید قبل از آغاز اولین تماس جنسی در نوجوانان و در سنین حدود یازده سال تزریق گردد، اگرچه تزریق آن را تا حداکثر۲۶ سالگی نیز توصیه می کنند. واکسن برای هر دو جنس توصیه می گردد، اگرچه برای دختران اهمیت بیشتری دارد. در مورد بالاترین سن توصیه شده هم، در حال حاضر واکسیناسیون برای سن بالاتر از ۲۶ سال توصیه نمی گردد. بر اساس آخرین دستورالعمل CDC، نوجوانان بین ۹ تا ۱۴سال نیاز به دریافت دو دوز واکسن به فاصله شش ماه و افراد بین ۱۵ تا ۲۶ سال نیاز به دریافت سه دوز واکسن دارند.
عوارض احتمالی واکسن: تاکنون بالغ بر نود میلیون دوز واکسن در ایالت متحده توزیع و مصرف گردیده است. در مقابل این تعداد زیاد تزریق، بین سی تا چهل هزار مورد تزریق با عوارض جنبی به CDC گزارش گردیده است که بسیاری از آنها موارد جزئی و یا عمومی بوده اند که با تزریق هر واکسنی می توانند اتفاق بیافتند. با اینحال، مواردی از مرگ یا ابتلا به بیماریهای سخت در اثر تزریق این واکسن گزارش گردیده که تاکنون ارتباط مستقیمی بین این موارد و تزریق واکسن یافت نگردیده است. واکسیناسیون برای زنان حامله فعلا توصیه نمی گردد.
نتیجه: تصمیم گیری جهت واکسیناسیون فرزندان علیه HPV برای والدین ساده نمی باشد. وجود گزارش ها در مورد عوارض احتمالی و حتی مرگ، بحث های زیادی را در مورد درستی یا نادرستی تزریق واکسن در جامعه برانگیخته است. متاسفانه به دلیل مسئولیت قانونی این موضوع، نگارنده این مقاله نمی تواند در مورد درستی یا نادرستی تزریق واکسن اظهار نظر نماید. توصیه ما بر این است که اگر با خواندن این مقاله تمایل به واکسیناسیون فرزند خود پیدا کرده اید، در این زمینه با پزشک معالج خود کاملا مشورت نموده و از او بخواهید که در این زمینه اطلاعات کافی در اختیار شما قرار دهد.
دکتر فرزاد فهیم تاش
