ترامپ، با توجه به اولویت‌های داخلی و تمایلش به کاهش هزینه‌های نظامی خارجی، ممکن است به سیاست‌های جنگی نتانیاهو انتقاد کند و حمایت آمریکا را محدود سازد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از المیادین، ترامپ معتقد است که غریزه بقای آمریکا باید بر کاهش بار مالی ناشی از جنگ‌های خارجی متمرکز شود؛ جنگ‌هایی که دور از مرزهای ایالات متحده‌اند و به آن‌ها علاقه‌ای ندارد.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، اولین کسی بود که پیروزی تاریخی و چشمگیر ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا را به او تبریک گفت.
این سرعت در تبریک شاید صرفاً به دلیل «دوستی» مورد ادعای نتانیاهو با ترامپ نباشد و حتی ربطی به هدایای سیاسی که ترامپ در دوره نخست ریاست‌جمهوری‌اش به تل‌آویو داده بود، نداشته باشد.
در چهار سال گذشته، تحولات و داده‌های زیادی وجود داشته که ممکن است مسیر دوره کنونی را مشخص کند، به‌خصوص اینکه شخصیت ترامپ از نوعی است که پیش‌بینی واکنش‌های او دشوار است.
برای مثال، ترامپ احتمالاً فراموش نکرده که نتانیاهو در سال ۲۰۲۰ بایدن را به‌عنوان «دوست بزرگ اسرائیل» که روابط گرمی با او در طول ۴۰ سال داشته است، تبریک گفت. این امر شاید باعث ناراحتی واقعی ترامپ شود، فراتر از حرف‌هایی که به نتانیاهو گفته است.
همچنین، ترامپ فراموش نکرده که زمانی به نتانیاهو توصیه کرده بود «جنگ غزه را پیش از رسیدن او به ریاست‌جمهوری به پایان برساند».
تا زمان ورود ترامپ به کاخ سفید، انتظار می‌رود که او گزارش‌های بی‌شماری در مورد وضعیت منطقه بخواند و صرفاً اسیر گفتگوها و تماس‌های نتانیاهو نباشد.
افشاگری‌های پی‌درپی و اخراج‌های انجام‌شده و آینده نیز می‌تواند «تل‌آویو» را در شرایط بحرانی قرار دهد که ممکن است همچون درگیری‌های جاری در جنوب و شمال، جبهه داخلی را به جنگی بی‌رحمانه تبدیل کند.
طبق نظرسنجی کانال ۱۲ عبری، تغییرات در نگرش صهیونیست‌ها نسبت به تحولات داخلی قابل مشاهده است، که این موضوع ممکن است جایگاه نتانیاهو را که با وارد کردن ضربات به مقاومت در لبنان و غزه تقویت شده بود، تضعیف کند.
این نظرسنجی نشان می‌دهد که ۵۵ درصد شهرک‌نشینان صهیونیست باور دارند که جنگ غزه به دلایل سیاسی ادامه دارد، و ۵۸ درصد از این افراد پس از اخراج یوآف گالانت وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، به نتانیاهو اعتماد ندارند.
همچنین ۶۲ درصد شهرک‌نشینان صهیونیست اعتقاد دارند که یسرائیل کاتز، وزیر جنگ جدید، مناسب این پست نیست و ۴۵ درصد از آینده «اسرائیل به‌عنوان یک کشور دموکراتیک» ناامید هستند.
این تمام ماجرا نیست؛ در میان شهرک‌نشینان صهیونیست افرادی هستند که معتقدند ترامپ تحمل ادامه جنگ‌طلبی نتانیاهو را ندارد.
اران یاشیف، نویسنده صهیونیستی، در مقاله‌ای در روزنامه عبری «هاآرتص» می‌گوید که «ترامپ به‌دنبال کنار گذاشتن نتانیاهو از قدرت است، زیرا او فردی نیازمند به توجه و حمایت مستمر است.»
وی می‌افزاید که «نتانیاهو از نظر آمریکایی‌ها نیازمند مراقبت زیادی است و اسرائیل در سال گذشته حدود ۱۸ میلیارد دلار کمک نظامی از آمریکا دریافت کرده است.» این کمک‌ها در واقع از مالیات‌های مردم آمریکا تأمین شده است.
این موضوع نشان می‌دهد که جنگ‌های بی‌پایانی که دولت بایدن آن‌ها را مدیریت، تأمین مالی و تسلیحاتی کرده است، برخلاف انتظار ترامپ به‌عنوان یک تاجر، سودآور نبوده و فقط هزینه‌های اقتصادی آمریکا را افزایش داده است؛ مسئله‌ای که ترامپ را در تناقضی بین سیاست «اول آمریکا» و ادامه حمایت نامحدود از نتانیاهو قرار می‌دهد.
اگر به کتاب «جنگ» بوب وودوارد بازگردیم، می‌توانیم جنبه‌ای از شخصیت ترامپ را ببینیم که رسانه‌های سنتی، به‌ویژه در آمریکا، سعی در کتمان آن داشته‌اند.
ترامپ در مصاحبه‌ای که در سن ۴۵ سالگی انجام داده است، می‌گوید که «با هر کسی صحبت می‌کند» و این را یک نوع نظرسنجی می‌داند؛ او با کارگران ساختمانی، رانندگان تاکسی و همه مردم صحبت می‌کند، چراکه این‌ها افرادی هستند که او با آن‌ها توافق دارد. این نکته نشان می‌دهد که او به‌ویژه در مورد «اسرائیل» تنها به یک طرف خاص گوش نخواهد داد.
بنابراین، احتمال دارد که ترامپ بر اساس برداشت‌های خود عمل کند، نه بر اساس اطلاعاتی که از مؤسسات فکری آمریکا دریافت می‌کند.
در همان مصاحبه، وی می‌گوید که معاملات موفقش بر «غریزه» استوار بوده، حتی اگر غریزه‌اش برخلاف گفته‌های دیگران باشد؛ و هدف او همیشه «پیروزی، مبارزه و بقا» بوده است.
این همان نکته‌ای است که در اینجا به آن اشاره می‌کنیم؛ اظهارات مکرر ترامپ نشان می‌دهد که او معتقد است غریزه بقای آمریکا باید بر کاهش بار مالی ناشی از جنگ‌های خارجی تمرکز داشته باشد؛ جنگ‌هایی که از مرزهای او دور است و برای او جذابیتی ندارد.
اما اینکه چگونه این کار را انجام خواهد داد، ممکن است به شخصیت‌های مختلف درون خودش برگردد.
وی در همان مصاحبه می‌گوید: «برای بعضی‌ها باید مبارز باشی، برای برخی دیگر شیرین و برای دیگران ترکیبی از هر دو، هم مبارز و هم لطیف.» این شاید همان چیزی باشد که ترامپ خواهد شد؛ باید منتظر بمانیم و ببینیم!
