مجله نماوا، سید احسان ضیافت
اگر این جمله پیتر شومان را که می‌گوید «تئاتر یک ضرورت است؛ چیزی شبیه نان» ورودی این مطلب قرار دهیم، باید یک نکته دیگر به آن اضافه کنم آن هم این است که «تئاتر» یک هویت و شناسنامه است. بارها وقتی با یک بازیگر مواجه شدیم که تکنیک را فهم کرده و در یک اثر سینمایی از بقیه درخشان‌تر است، با این جمله مواجه شدیم که گفتند «طرف تئاتریه ها» یا اگر خودمان او را می‌شناختیم با صدای بلندتر به دیگران گفتیم «این بازیگر از بچه‌های تئاتر است» در مواجهه با این موضوع اولین سوالی که به ذهنمان خطور می‌کند این است که خب این فضلیت تئاتری بودن چه قصه‌هایی در پس پرده دارد که مابقی مدیوم‌ها ندارد؟ تئاتر فرق دارد آن هم یک فرق اساسی و ویژه با بقیه مدیوم‌ها و آن این است که تئاتری‌های اصیل ادعا و ادا و اطوار ندارند، ساده و زلال روی صحنه تئاتر توانایی‌های خود را به رخ می‌کشند. هنوز بچه‌هایی هستند که بی‌ادعا؛ به شکوفایی روی صحنه تئاتر فکر می‌کنند، گروه‌های کوچکی هستند که ماه‌ها تمرین می‌کنند تا چند شب به صحنه بروند اما مخاطب جدی برای آنها وجود ندارد. در یک سال اخیر که این ویروس منحوس از راه رسید، به دلیل تعطیلی‌های پی در پی به معنای واقعی کلمه «تئاتر» مُرد و تا احیای مجدد آن نیازمند دو اتفاق هستیم. اولی حمایت متولیان از این خانواده مظلوم و دیگری اعتماد دوباره مردم و مخاطبانی که سالن‌های تئاتر با نفس آنها پررونق می‌شد. اما دلیل اصلی نگارش این مطلب اتفاق خوبی بود که در سریال «سیاوش» افتاده است. روند انتخاب بازیگر این سریال برای شخصیت‌ها به نحوی بوده است که از همان تئاتری‌های بی‌ادعا بهره گرفته است و این اتفاق مهمی است.
نخست) خسرو شهراز
خسرو شهراز از بازیگران قدر نادیده سینما و تلویزیون ایران است که هویت تئاتری دارد و سبقه او در تئاتر پرآوازه است. او سالیان زیادی در حوزه تئاتر به فعالیت پرداخت اما چندسالی است به دلیل عوض شدن فضای حاکم و مناسبات تئاتر ترجیح می‌دهد که در تلویزیون و سینما حضور پررنگ‌تری داشته باشد. در سریال «سیاوش» با حضور متفاوتش در نقش پدر «ساقی»ها بار دیگر ثابت کرد که این نسل در بازیگری هنوز جدی و مقتدر است.
دوم) گیتی قاسمی
نخستین حضور جدی‌اش در سینما با فیلم منیر قیدی بود. او از همان تئاتری‌هایی بود که مدرک کارگردانی در تئاتر گرفت اما در بازیگری ماند. کمی بعد در «متری شیش‌ونیم» سعید روستایی نقش خواهر «ناصر خاکزاد» را ایفا کرد و شناخته شد و امروز در «سیاوش» شخصیت مکملی را ایفا می‌کند که اصلی‌ترین زنِ قصه است. در فضای مردانه حاکم بر قصه او خواهر «ساقی»ها است که می‌تواند برادرانش را آرام کند. گیتی قاسمی از بازیگرانی است که توانایی‌های ویژه‌ای دارد، بر صحنه تئاتر حضورش درخشان است و با چهره‌های مطرحی در این عرصه کار کرده است.
سوم) سوگل خلیق
این روزها بازیگر مطرحی است و همه او را به واسطه نقش‌هایی که ایفا کرده است می‌شناسند. اما او پیش از این در تئاتر چهره شناخته شده‌ای بود. خلیق با نمایش «او شمال من، جنوب من، شرق و غرب من بود» به کارگردانی محمد ولی‌زادگان به صحنه رفت و با محمد مساوات، سجاد افشاریان، بهرام تشکر، امید سهرابی در مقام بازیگر کار کرد و با سریال «هم‌گناه» در میان مردم شهرتی کسب کرد و امروز جزو دختران توانمند در این سن و سال؛ در عرصه بازیگری است. تازه وارد سریال «سیاوش» است و هنوز شخصیتش به درستی معرفی نشده اما در نقش یک دختر «سرتق و سرکش» که خواهر ناتنی «ساقی»ها است به خوبی از عهده نقش بر آمده است. «خلیق» پتانسیل ستاره شدن دارد اگر در ادامه مسیر از مدار موفقیت خارج نشود.
چهارم) محمدرضا صولتی
شاید خیلی‌ها او را به تصویر نشناسند و از حضورش در سریال سیاوش در نقش «معین» شگفت‌زده شدند. محمدرضا صولتی از تئاتری‌های شناخته شده است و علاوه بر درخشش در صحنه تئاتر در حوزه صداپیشگی و دوبله توانایی‌های منحصر به فردی دارد. سال‌ها است که صدای او را در دوبله شخصیت «باب اسفنجی» و شخصیت «وودی» در سری انیمیشن محبوب «داستان اسباب بازی» شنیده‌ایم. حضورش در سریال «سیاوش» یک اتفاق ویژه است.
