درباره سندروم پیش از قاعدگی یا pms چه می دانید؟

به نقل از مجله مهتاطب:

سندرم پیش از قاعدگی(PMS)

دارای نشانه های مختلفی از جمله تغییرات خلقی، سینه های حساس، هوس های غذایی، خستگی، زودرنجی و افسردگی است. تخمین زده شده است که از هر ۴ زن حائض ، ۳ نفر برخی شکل های سندرم پیش از قاعدگی را تجربه کرده اند.
این نشانه ها در یک الگوی قابل پیش بینی تکرار می شوند. اما تغییرات جسمی و احساسی که با سندرم قبل از قاعدگی تجربه می کنید، ممکن است  از کمی قابل توجه تا  شدید متغیر باشد.
با این حال، نباید اجازه دهید این مشکلات زندگی شما را تحت کنترل خود در آورند. درمان ها و اصلاحات شیوه زندگی می تواند به کاهش و مدیریت علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی کمک کند.

علائم سندروم پیش ازقاعدگی

فهرست علائم و نشانه های احتمالی سندرم پیش از قاعدگی طولانی است، اما اکثر زنان تنها چند مورد از این مشکلات را تجربه می کنند.
علائم و نشانه های عاطفی و رفتاری

• تنش یا اضطراب

• حالت افسردگی

• حملات آَشکار(گریه آور)

• تغییرات حالت و زودرنجی یا خشم

• تغییرات اشتها و هوس غذا

• مشکل در به خواب رفتن (بی خوابی)

• عقب نشینی اجتماعی (گوشه گیری)

• تمرکز ضعیف

• تغییر در میل جنسی

• درد مفصلی یا عضلانی

• سردرد

• خستگی

• افزایش وزن مرتبط با احتباس مایعات

• نفخ شکمی

• حساسیت سینه

• آکنه زودرس

• یبوست یا اسهال

• عدم تحمل الکل

در برخی، درد فیزیکی و استرس احساسی به قدری شدید است که می تواند روی زندگی روزمره آنها تاثیر بگذارد. صرف نظر از شدت علائم، نشانه ها و علائم معمولا در طی چهار روز از شروع دوره قاعدگی برای اکثر زنان ناپدید می شوند.
اما تعداد کمی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی هر ماه علائم ناتوان کننده دارند. این نوع از PMS به اختلال بی قراری قبل از قاعدگی (PMDD) نامیده می شود.
علائم و نشانه های PMDD شامل افسردگی، تغییرات خُلقی، خشم، اضطراب، احساس خستگی شدید، دشواری تمرکز ، زودرنجی و تنش است.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

اگر تا قادر به مدیریت سندرم پیش از قاعدگی خود با تغییر سبک زندگی نبودید و علائم PMS بر سلامتی و فعالیت های روزانه تاثیر می گذارد، به پزشک مراجعه کنید.

علت سندروم پیش از قاعدگی

دقیقا آنچه که باعث سندروم پیش از قاعدگی می شود ناشناخته است، اما عوامل متعددی می توانند به این وضعیت کمک کنند:

تغییرات دوره ای در هورمون ها. نشانه ها و علائم سندرم پیش از قاعدگی با تغییرات هورمونی تغییر می کنند و با حاملگی و یائسگی ناپدید می شوند.
تغییرات شیمیایی در مغز. تغییرات سروتونین، یک ماده شیمیایی مغزی (انتقال دهنده عصبی) که به نظر می رسد نقش مهمی در حالت های خُلقی ایفا می کند، می تواند علائم PMS را ایجاد کند. مقدار ناکافی سروتونین می تواند به افسردگی قبل از قاعدگی و همچنین خستگی، هوس های غذایی و مشکلات خواب کمک کند.
افسردگی. برخی زنان مبتلا به سندرم شدید قبل از قاعدگی دارای افسردگی ناشناخته هستند، هرچند افسردگی به تنهایی نمی تواند علت ایجاد همه ی علائم باشد.

تشخیص سندروم پیش از قاعدگی

هیچ یافته ی فیزیکی منحصر به فرد یا آزمایش آزمایشگاهی برای تشخیص مثبت سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد. پزشک شما می تواند علائم خاصی را به PMS نسبت دهد، البته اگر بخشی از الگوی پیش از قاعدگی پیش بینی شده ی شما باشد.
برای کمک به ایجاد الگوی قبل از قاعدگی، پزشک شما باید سابقه ی علائم و نشانه های شما را در یک تقویم یا در یک دفترچه روزانه برای حداقل دو دوره قاعدگی ثبت کند. روزی که متوجه اولین علائم PMS و همچنین روزی که آنها ناپدید می شوند را ثبت کند. همچنین مطمئن شوید که روزهای شروع و پایان دوره شما را حتما علامت بزند.
شرایط خاصی ممکن است به PMS شبیه باشند، از جمله سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلقی مثل افسردگی و اضطراب. ارائه دهنده خدمات بهداشتی شما ممکن است آزمایش هایی مانند تست عملکرد تیروئید یا آزمایش های غربالگری خلق و مزاج را برای کمک به تشخیص دقیق تر تجویز کند.

درمان سندروم پیش از قاعدگی

برای بسیاری از زنان، تغییر سبک زندگی می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است یک یا چند دارو برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز کند. موفقیت داروها در کاهش علائم در بین زنان متفاوت است. داروهای رایج  تجویزی برای سندرم پیش از قاعدگی عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی. مهار کننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) – که شامل فلوکستین( Prozac، Sarafem)، پاروکستین( (Paxil، Pexeva) ، سرترالین (Zoloft) و دیگر موارد است-  در کاهش علائم خلقی موفق بوده اند SSRI ها  اولین مرحله ی دارویی برای درمان PMS شدید یا PMDD هستند. این داروها عموما روزانه مصرف می شوند. اما برای برخی از زنان مبتلا به PMS، مصرف داروهای ضد افسردگی ممکن است به دو هفته قبل از شروع قاعدگی محدود شود.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) . مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبو پروفن (Advil،  Motrin IB ، و غیره ) یا  ناپروکسن سدیم (Aleve)  می تواند انقباض و ناراحتی های سینه را کاهش دهد.
دیورتیک ها.  هنگامی که ورزش و محدود کردن مصرف نمک برای کاهش وزن، تورم و نفخ PMS کافی نباشد، مصرف قرص های مایع(water pill) (دیورتیک ها) می تواند به بدن شما کمک کند که مایع اضافی را از طریق کلیه های خود دفع کنید.  اسپیرونولاکتون  (Aldactone) یک دیورتیک است که می تواند به کاهش برخی از علائم PMS کمک کند.
داروهای ضد بارداری هورمونی. تجویز این داروها تخمک گذاری را متوقف می کنند، که می توانند علائم PMS را تسکین دهند.

سبک زندگی و درمان های خانگی

گاهی اوقات می توانید علائم سندرم پیش از قاعدگی را با تغییر در نحوه غذا خوردن، ورزش و سبک زندگی روزمره خود کنترل کنید یا آنها را کاهش دهید. این توصیه را امتحان کنید:

تغذیه خود را اصلاح کنید

• کمتر بخورید؛  وعده های غذایی بیشتر با مقدار غذای کمتر  برای کاهش نفخ و احساس سیری زیاد

• مصرف غذاهای نمکی و نمک را جهت کاهش نفخ و حبس مایع ، محدود کنید.

• غذاهایی با کربوهیدرات های پیچیده مانند میوه ها، سبزیجات و حبوبات کامل را انتخاب کنید.

• غذاهای غنی از کلسیم را انتخاب کنید. اگر نمی توانید محصولات لبنی را بخورید یا کلسیم کافی در رژیم غذایی خود دریافت نمی کنید، یک مکمل کلسیم روزانه می تواند کمک کننده باشد.

• از مصرف کافئین و الکل اجتناب کنید.

ورزش را در برنامه روزانه خود جای دهید

در بیشتر روزهای هفته حداقل ۳۰ دقیقه پیاده روی سریع، دوچرخه سواری، شنا یا سایر فعالیت های هوازی را انجام دهید. ورزش منظم روزانه می تواند به بهبود سلامت کلی شما و کاهش علائم خاصی نظیر خستگی و خلق و خوی افسرده کمک کند.

استرس خود را کاهش دهید

• به اندازه کافی بخوابید.

• تمرینات آرام بخش پیشرفته عضلانی یا تمرینات تنفس عمیق را برای کمک به کاهش سردرد، اضطراب یا بدخوابی (بی خوابی) انجام دهید.

• یوگا یا ماساژ را برای آرامش و تسکین استرس امتحان کنید.

علائم خود را برای چند ماه ثبت کنید

یک پرونده را  برای شناسایی زمان شروع و زمان بندی علائم خود ایجاد کرده و آنها را ثبت کنید. این کار  به شما اجازه می دهد تا استراتژی هایی را که ممکن است به کاهش علائم کمک کند ، به کار گیرید.

داروی جایگزین

در اینجا در مورد اثربخشی داروهای مکمل استفاده شده برای تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی، بحث می کنیم:

مکمل های ویتامین. گزارش شده است که کلسیم، منیزیم، ویتامین E و ویتامین B-6 علائم را تسکین می دهند، اما شواهد در این باره محدود است و یا اصلا وجود ندارد.
درمان های گیاهی. بعضی از زنان با استفاده از گیاهانی مانند گینکو(درخت چهل سکه)، زنجبیل، پنج انگشت (Vitex agnus)، روغن  گل مغربی و مخمر  سنت جان ، برای تسکین علائم PMS استفاده می کنند. با این حال، تعداد کمی از مطالعات علمی نشان داده است که گیاهان برای تسکین علائم PMS مؤثر هستند.
درمان های گیاهی همچنین توسط سازمان غذا و دارو مقرر نشده است، بنابراین هیچ سابقه ای از ایمنی و اثربخشی این محصولات وجود ندارد. قبل از مصرف هر محصول گیاهی، با پزشک خود صحبت کنید، زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشد و یا با سایر داروهایی که مصرف می کنید تداخل ایجاد کند. به عنوان مثال،  مخمر سنت جان ، اثربخشی قرص های کنترل بارداری را کاهش می دهد.
طب سوزنی. متخصص  طب سوزنی سوزن های فولادی ضد زنگ را به پوست در نقاط خاصی از بدن وارد می کند. بعضی از زنان پس از درمان طب سوزنی، تسکین علائم سندرم  را تجربه می کنند.

آمادگی برای ملاقات با پزشک

شاید بخواهید با پزشک خانوادگی  یا ارائه کننده مراقبت های اولیه  خود ، دیداری داشته باشید. با این حال، در بعضی از موارد هنگامی که شما برای تنظیم یک قرار ملاقات تماس می گیرید، ممکن است به پزشکی ارجاع داده شوید که در زمینه دستگاه تناسلی زنان متخصص است (متخصص زنان).در اینجا برخی از اطلاعات لازم برای قرار ملاقات نیاز و آنچه که از دکتر خود انتظار دارید ، ارائه می شود:

• از هر گونه محدودیت قبل از قرار ملاقات مطلع شوید. زمانی که قرار ملاقات تعیین می کنید، بپرسید که آیا کاری را باید از قبل جهت آمادگی انجام دهید یا خیر.
• علائمی را که تجربه می کنید بنویسید، از جمله مواردی که ممکن است  چندان به دلیل قرار ملاقات شما، ربطی نداشته باشد.
• فهرستی از اطلاعات پزشکی کلیدی خود تهیه کنید، از جمله هر شرایط دیگری که برای آن درمان می شوید و نام هر نوع دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید.
• سؤالاتی را که می خواهید را از پزشک خود بپرسید در نظر آورده و آن ها را بنویسید. یک قلم و کاغذ به همراه داشته باشید تا  وقتی پزشک به سوالات شما پاسخ می دهد، آنها را یادداشت کنید.

برای سندرم پیش از قاعدگی، بعضی از سوالات اساسی را  باید از پزشک خود بپرسید:

• آیا می توانم کاری انجام دهم تا علائم PMS را به حداقل برسانم؟
• آیا علائم PMS به خودی خود از بین می روند؟
• آیا علائمی که من تجربه می کنم نشان دهنده یک وضعیت پزشکی جدی تر است؟
• آیا درمانی برای علائم PMS توصیه می کنید؟ چه درمان هایی موجود است؟
• آیا یک جایگزین عمومی برای داروی تجویزی شما وجود دارد؟
• آیا بروشور یا سایر اقلام چاپی که بتوانم با خود ببرم، دارید؟ چه وب سایت هایی را توصیه می کنید؟
علاوه بر سوالاتی که آماده کرده اید تا از پزشک خود بپرسید، در مورد سوالاتی که در وقت ملاقات به ذهنتان می رسد، درنگ نکنید و آنها را نیز بپرسید.

چه انتظاری از پزشک تان دارید

پزشک ممکن است تعدادی سوال از شما بپرسد، از جمله:

• علائم شما تا چه حد شدید است؟
• در چه روزی در طی چرخه قاعدگی تان علائم در بدترین حالت قرار دارند؟
• آیا در طول چرخه قاعدگی شما علائم آزاد دارید؟
• آیا می توانید پیش بینی کنید که علائم چه زمانی ظاهر می شوند؟
• آیا به نظر می رسد که چیزی به بهتر یا بدتر شدن علائم کمک می کند؟
• آیا علائم در فعالیت های روزانه تان خللی ایجاد می کند؟
• آیا اخیرا احساس افسردگی یا ناامیدی داشته اید؟
• آیا شما یا هر کس دیگری در خانواده تان شما مبتلا به یک اختلال روانپزشکی شده است؟
• چه درمان هایی را تا کنون انجام داده اید؟ چه اثری داشته اند؟