به نقل از مجله مهتاطب:
پریودهای منظم نشان می دهند که بدن شما به صورت طبیعی کار می کند.
شما باید پریودهای منظم داشته باشید مگر اینکه باردار باشید؛ بچه شیر دهید، در دوران بعد از یائسگی باشید یا به بیماری مبتلا باشید که پریودهایتان را متوقف می کند. پریودهای نامنظم، دردناک یا شدید ممکن است علامتی از یک مشکل جدی سلامت باشند. پریودهای نامنظم نیز ممکن است باردار شدن را سخت تر کنند. پزشک شما می تواند با انجام روش های درمانی، پریودهای شما را منظم تر کنند.
مشکل پریودی: درد قاعدگی (دیسمنوره)
درد ناشی از دوره ی قاعدگی، دیسمنوره (dis-men-uh-REE-uh) نامیده می شود. درد شایع ترین مشکلی است که زنان با پریودهایشان دارند. بیش از نیمی از زنان در زمان پریودی خود، دردی را احساس می کنند. برخی از زنان ممکن است فقط احساس سنگینی در شکم داشته باشند یا در ناحیه ی لگن، کششی را احساس کنند. زنان دیگر گرفتگی های شدیدی را متفاوت از درد سندروم پیش از قاعدگی (PMS) تجربه می کنند.
اکثریت درد پریودی توسط داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون نسخه (NSAIDs) مانند ناپروکسن، ایبوپروفن یا آسپیرین تسکین می یابد. شروع مصرف داروهای NSAID بدون نسخه زمانی که شما برای اولین بار پریود می شود؛ ممکن است خونریزی شدید قاعدگی را کاهش دهد و به کنترل بهتر درد کمک کند.
دو نوع دیسمنوره وجود دارد:
دیسمنوره اولیه. این شایع ترین نوع دیسمنوره است. درد معمولا توسط انقباضات رحم (زهدان) ایجاد می شود. انقباضات رحم در طول پریودتان به آستر رحم کمک می کنند تا از بدن شما خارج شود. نوجوانان ممکن است بلافاصله بعد از اولین پریود خود، دچار دیسمنوره شوند. برای اغلب زنان، دیسمنوره اولیه زمانی که آنها سال خورده می شوند؛ کمتر دردناک می شود. اما برخی از زنان درد شدید قاعدگی را تجربه می کنند. خطر ابتلا به دیسمنوره ممکن است بالاتر باشد؛ در صورتی که:
اولین پریودی خود را قبل از ۱۱ سالگی تجربه کرده باشید.
پریودهای طولانی تر یا شدید تری داشته باشید.
سیگار بکشید.
استرس زیادی داشته باشید.
دیسمنوره ثانویه. این نوع دیسمنوره معمولا توسط یک مشکل سلامتی دیگر ایجاد می شود. درد ناشی از دیسمنوره ثانویه معمولا زمانی که شما مسن تر می شوید؛ بدتر م یشود. این درد همچنین طولانی تر از کرامپ های قاعدگی طبیعی است. مشکلاتی که موجب بروز دیسمنوره ی ثانویه می شوند؛ عبارتند از:
اندومتریوز. این شرایط زمانی اتفاق می افتد که آستر رحم خارج از رحم یعنی جایی که به آن تعلق ندارد؛ رشد می کند. در پاسخ به تغییرات ماهانه در سطح هورمون استروژن، این آستر فرو می ریزد و موجب بروز خونریزی در خارج از رحم می شود و می تواند باعث تورم و درد شود.
فیبروئید رحم. فیبروئیدها تومورهایی هستند که درون یا بر روی دیواره ی رحم رشد می کنند. آنها تقریبا همیشه غیر سرطانی هستند. برخی از زنان مبتلا به فیبروئید، درد لگن و خونریزی واژینال را زمانی که پریود
نمی شوند؛ تجربه می کنند.
کیست های تخمدان. کیست ها کیسه های پر از مایع در تخمدان هستند. کیست های تخمدان معمولا علائمی ایجاد نمی کنند؛ اما برخی از کیست ها می توانند در طول پریودی شما یا در طول تخمک گذاری درد ایجاد کنند.
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنید؟
چنانچه داروهای ضد درد بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن به شما کمکی نمی کنند یا در صورت انجام فعالیت های روزانه مانند کار کردن یا رفتن به مدرسه، درد قاعدگی را احساس می کنید؛ با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید. پزشک یا پرستار شما سوالاتی را مطرح میکنند و آزمایشاتی مانند معاینه ی فیزیکی را انجام می دهند تا وجود هر گونه مشکل سلامتی دیگر را رد کنند. دنبال کردن علائم و پریودها در یک دفترچه یا تقویم به پزشک یا پرستار شما کمک می کند هر گونه مشکل سلامتی را تشخیص دهد.
به پزشک خود برای برطرف کردن سایر مشکلات سلامتی مراجعه کنید؛ چنانچه:
لخته های خونی بزرگتر از یک چارک را در جریان خون خود داشته باشید.
درد شما در زمان دیگری به جز قبل از پریودی یا در طول پریودی شما اتفاق میفتد.
روش درمان به عاملی که موجب بروز درد در شما شده است؛ بستگی دارد. پزشک شما ممکن است روش کنترل هورمونی بارداری مانند دستگاه داخل رحمی (IUD) را تجویز کند. قرص، آمپول یا حلقه ی واژن به تسکین درد ناشی از اندومتریوز، فیبروئید یا کیست های تخمدان کمک می کند. کنترل هورمونی بارداری گاهی اوقات توسط پزشک به جای جلوگیری از بارداری، برای زنانی که نگران سلامتی خود هستند؛ تجویز می شود. در صورتی که یکی از این شرایط باعث ایجاد درد شما شوند؛ ممکن است به عنوان آخرین راهکار به جراحی نیاز داشته باشید.
مشکلات پریودی: پریودهای نامنظم
اگر چرخه ی قاعدگی شما کوتاه تر یا طولانی تر از حد متوسط باشد؛ پریودهای شما نامنظم هستند. این بدان معنی است که اولین روز از آخرین پریود شما تا شروع پریود بعدی شما کمتر از ۲۴ روز یا بیشتر از ۳۸ روز است.
پریودهای شما همچنین می توانند نامنظم باشند؛ اگر طول چرخه ی قاعدگی شما از ماهی تا ماه دیگر، بیش از ۲۰ روز تفاوت داشته باشد. نمونه ای از این بی نظمی می تواند این باشد که چرخه ی قاعدگی شما از چرخه ی عادی ۲۵ روزه به یک چرخه ی ۴۶ روزه در ماه بعد جهش کند و سپس در ماه بعد به یک چرخه ی ۲۵ روزه برگردد.
پریودهای نامنظم برای دختران نوجوان و زنانی که در دوران قبل از یائسگی قرار دارند؛ طبیعی است. پریودهای دختران نوجوان در چند سال اول قاعدگی قبل از اینکه منظم تر شوند؛ ممکن است نامنظم باشند. در طول گذر به دوران یائسگی که مرحله ی پیش از یائسگی نامیده می شود؛ چرخه های قاعدگی ممکن است در طول زمان نامنظم تر شوند.
علت پریودهای نامنظم عبارتند از:
اختلالات خوردن. پریودهای نامنظم یا پریود نشدن می تواند علامتی از اختلالات خوردن اغلب از نوع بی اشتهایی عصبی باشد. هر گونه اختلال خوردن از جمله پراشتهایی عصبی و پرخوری می تواند پریودهای نامنظم را ایجاد کند.
مشکلات تیروئیدی مانند پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدیسم). هیپرتیروئیدیسم یا فعالیت بیش از حد تیروئید باعث می شود تیروئید شما بیشتر از نیاز بدن شما، هورمون تیروئیدی تولید کند. هیپرتیروئیدیسم همچنین می تواند موجب ایجاد پریودهای کمتر و سبکتر از حالت عادی شود.
مقدار بالای پرولاکتین در خون. این شرایط هیپرپرولاکتینمی نامیده می شود. پرولاکتین هورمونی است که موجب رشد سینه ها در دوران بلوغ شده و بعد از زایمان، باعث خروج شیر از پستان مادر می شود. این هورمون همچنین به کنترل چرخه ی قاعدگی کمک می کند.
داروهای خاص مانند داروهای صرع یا اضطراب.
سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، شرایطی که معمولا موجب تشکیل کیست های متعدد در تخمدان، عدم تعادل هورمونی و پریودهای نامنظم می شود. از هر ۱۰ زن، ۱ زن با چرخه ی قاعدگی نامنظم، PCOS دارد.
نارسایی اولیه ی تخمدان (POI). POI زمانی اتفاق می افتد که تخمدان های شما قبل از ۴۰ سالگی، کارکرد طبیعی خود را متوقف می کنند. این نارسایی ممکن است در سال های نوجوانی رخ دهد. POI شبیه یائسگی زودهنگام نیست. برخلاف زنانی که از یائسگی زودهنگام عبور می کنند و دیگر پریود نمی شوند؛ زنان مبتلا به POI همچنان پریود می شوند؛ اگرچه این پریودها اغلب نامنظم هستند. زنان مبتلا به POI همچنین ممکن است باردار شوند.
بیماری التهابی لگن (PID). پریودهای نامنظم می توانند علامتی از PID که عفونت اندام های تولید مثلی است؛ باشند. PID اغلب ناشی از یک عفونت منتقله از راه جنسی (STI) است.
استرس. مطالعات، سطح بالای استرس مزمن (طولانی مدت) که می تواند منجر به پریودهای نامنظم شود را نشان می دهند.
دیابت کنترل نشده. دیابت های نوع ۱ و ۲ می توانند موجب پریودهای نامنظم شوند؛ اما کنترل دیابت می تواند به منظم شدن پریودهای شما کمک کند.
چاقی. چربی اضافی در بدن موجب تولید هورمون استروژن می شود. استروژن اضافی چرخه ی قاعدگی طبیعی را تغییر می دهد و می تواند پریودهای نامنظم یا شدید را ایجاد کند.
چه زمانی با پزشک تماس بگیرم؟
-
شما بعد از چند چرخه ی قاعدگی طبیعی، پریودهای نامنظم را تجربه می کنید.
-
پریود شما اغلب هر ۲۴ روز یکبار یا به احتمال کمتر هر ۳۸ روز یکبار اتفاق میفتد.
روش درمان به علت ایجاد پریودهای نامنظم بستگی دارد. پزشک شما ممکن است برای کنترل قاعدگی شما، روش کنترل هورمونی بارداری مانند دستگاه داخل رحمی، قرص، آمپول یا حلقه ی واژنی را توصیه کند. کنترل هورمونی بارداری گاهی اوقات توسط پزشک به جای جلوگیری از بارداری، برای زنانی که نگران سلامتی خود هستند؛ تجویز می شود.
مشکلات پریودی: خونریزی شدید
پریودهای شدید، ۱ نفر از هر ۵ زن آمریکایی را در سال تحت تاثیر قرار می دهند. اگر شما خونریزی شدید داشته باشید؛ پریودهای شما ممکن است بسیار دردناک و شدید باشند که باعث می شود انجام فعالیت های عادی مانند کار کردن یا مدرسه رفتن دشوار شود.
علل خونریزی شدید عبارتند از:
مشکلات تخمک گذاری. در یک چرخه ی قاعدگی طبیعی، آستر رحم شما برای آماده شدن رحم جهت بارداری، ضخیم می شود. اگر بارداری اتفاق نیفتد؛ آستر رحم در طول پریودی از بدن شما خارج می شود. اگر هورمون های شما از تعادل خارج شوند یا اگر تخمک گذاری اتفاق نیفتد؛ آستر رحم بیش از حد ضخیم می شود و در یک الگوی غیر قابل پیشبینی خونریزی می کند.
مشکلاتی که در آستر رحم ایجاد می شوند. اگر هورمون ها یا آستر رحم شما از حالت تعادل خارج شود؛ آستر رحم ممکن است بیش از حد خونریزی کند. این امر می تواند موجب خونریزی شدید شود زیرا آستر رحم در طول قاعدگی بعدی، از بدن خارج می شود.
مشکلات تیروئید. خونریزی شدید می تواند علامتی از کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدیسم) باشد. کم کاری تیروئید زمانی اتفاق می افتد که تیروئید شما به اندازه ی کافی، هورمون های تیروئیدی تولید نمی کند.
فیبروئیدهای رحم. فیبروئیدها از بافت عضلانی تشکیل شده اند که درون رحم یا بر روی دیواره ی رحم رشد می کنند. آنها تقریبا همیشه غیر سرطانی هستند. آنها موجب بروز درد یا خونریزی شدید یا نامنظم می شوند.
پولیپ های رحم. پولیپ ها، رشد بیش از حد بافت اندومتر که درون دیواره ی رحم را می پوشاند؛ هستند. آنها معمولا کوچک هستند. سرطانی نیستند؛ اما می توانند موجب بروز پریودهای شدید یا طولانی شوند.
داروهای خاص. برخی از داروها مانند رقیق کننده های خون می توانند پریودهای شدید یا طولانی ایجاد کنند.
مشکلات بارداری. خونریزی شدید غیر معمول یا نامنظم می تواند ناشی از سقط جنین (بارداری که زودتر از موعد به پایان می رسد) یا یک حاملگی خارج رحمی باشد. حاملگی خارج رحمی زمانی اتفاق میفتد که لانه گزینی تخم بارور شده خارج از رحم (زهدان) یعنی جایی که به تعلق ندارد؛ اتفاق بیفتد و حیات زن را در معرض خطر قرار دهد. حاملگی های خارج رحمی هرگز به یک بارداری سالم ختم نمی شوند و یک شرایط اورژانس پزشکی هستند.
اختلالات خونریزی. هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند، اختلالات خونریزی دهنده ی ارثی هستند که موجب خونریزی شدید در طول پریود می شوند. مطالعات نشان می دهند که یک نفر از هر ۵ زن سفید پوست با پریودهای شدید، اختلال خونریزی دهنده دارند. اختلالات خونریزی دهنده در زنان آفریقایی- آمریکایی کمتر شایع است و از هر ۲۰ زن آفریقایی- آمریکایی با خونریزی شدید، ۱ زن به این اختلالات مبتلا است. برای بسیاری از زنان، خونریزی شدید قاعدگی تنها علامتی است از اینکه آن ها اختلال خونریزی دهنده دارند.
چاقی. چربی اضافی در بدن موجب تولید هورمون استروژن می شود. استروژن اضافی چرخه ی قاعدگی طبیعی را تغییر می دهد و می تواند پریودهای نامنظم یا شدید را ایجاد کند.
برخی از تحقیقات نشان داده اند که زنان مبتلا به آنسفالومیلیت میالژیک/ سندروم خستگی مزمن (ME/CFS)، دارای خطر بیشتری برای خون ریزی شدید هستند. زنان مبتلا به ME/CFS ممکن است طیفی از علائم را تجربه کنند که می تواند شامل خستگی (خستگی یا ضعیف که با استراحت و خواب بهتر نمی شود)، درد عضلاتی و مفاصل و مشکلات حافظه باشد.
چه زمانی باید با پزشک تماس بگیرم؟
-
پریود شما بیشتر از ۸ روز طول بکشد.
-
خونریزی شما به حدی باشد که هر یک یا دو ساعت یکبار، یک یا چند نوار بهداشتی یا تامپون خیس شود.
-
شما احساس سرگیجه، حواس پرتی، ضعف یا خستگی دارید یا اگر در طول پریودی یا بعد از آن، دردی در قفسه ی سینه احساس می کنید یا تنفس شما مشکل شده است. این ها می توانند نشانه های کم خونی باشند. آنمی بیماری ای است که وقتی اتفاق میفتد که خون شما به علت کمبود آهن نتواند اکسیژن کافی را به بدن شما برساند.
-
شما لخته های خون قاعدگی بزرگتر از یک چارک را دفع کنید (طبیعی است که اندازه ی لخته های خونی یک چارک یا کوچکتر باشد).
پزشک یا پرستار ممکن است سعی کند خونریزی شدید شما را ابتدا با روش های کنترل هورمونی بارداری مانند دستگاه داخل رحمی، قرص، آمپول یا حلقه ی واژنی درمان کند. کنترل هورمونی بارداری گاهی اوقات توسط پزشک به جای جلوگیری از بارداری، برای زنانی که نگران سلامتی خود هستند؛ تجویز می شود. پزشک شما همچنین ممکن است پیشنهاد کند از داروهای ضد درد بدون نسخه مانند ناپروکسن یا ایبوپروفن که در برخی از زنان، خونریزی را کاهش می دهد؛ استفاده کنید؛ خصوصا بلافاصله قبل از اینکه پریودی شما شروع شود یا به محض شروع پریودی.
اگر روش کنترل بارداری یا سایر داروها کمکی به شما نکنند؛ ممکن است برای درمان خون ریزی شدید به جراحی نیاز داشته باشید. جراحی برای درمان خون ریزی شدید معمولا آخرین گزینه ی درمانی است که پزشکان در نظر می گیرند زیرا جراحی همیشه خطراتی دارد.
مشکلات پریودی: خونریزی غیرعادی
خون ریزی غیر عادی، خونریزی است که با دوره ی قاعدگی عادی شما متفاوت است یا زمانی اتفاق میفتد که شما پریود نیستید.
علل خونریزی غیر عادی عبارتند از:
تغییرات هورمونی. تغییر سطح هورمون در دوران بلوغ و قبل از یائسگی، انتقال به دوران یائسگی، می تواند پریودهای طولانی تر و شدید تر را ایجاد کند. این تغییرات همچنین می توانند باعث نامنظم شدن چرخه های قاعدگی شوند.
اندومتریوز. این شرایط زمانی اتفاق می افتد که آستر رحم خارج از رحم یعنی جایی که به آن تعلق ندارد؛ رشد می کند.
کیست های تخمدان. خونریزی غیر عادی ممکن است علامتی از کیست تخمدانی باشد که پاره شده است.
سرطان مانند سرطان رحم، دهانه ی رحم و تخمدان. هر گونه خونریزی واژینال بعد از یائسگی می تواند علامتی از یک مشکل جدی سلامت از جمله سرطان تخمدان، سرطان دهانه رحم یا رحم باشد.
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنم؟
اگر خون ریزی غیرعادی دارید؛ باید به پزشک خود مراجعه کنید. این خونریزی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
-
خونریزی بعد از رابطه ی جنسی بیشتر از یک بار
-
لکه بینی یا خونریزی در هر زمانی از چرخه ی قاعدگی غیر از پریود شما
-
خونریزی در طول پریودی شما که شدیدتر است یا بیشتر از حالت عادی، طول می کشد.
-
خونریزی بعد از یائسگی
پزشک شما ممکن است با بررسی مشکلاتی که در گروه سنی شما رایج تر است؛ معاینه را شروع کند. برخی از این مشکلات جدی نیستند و به راحتی درمان می شوند. پزشک شما ممکن است برای کمک به کنترل چرخه ی قاعدگی شما، روش کنترل هورمونی بارداری، مانند دستگاه داخل رحمی، قرص، آمپول یا حلقه ی واژنی را تجویز کند. کنترل هورمونی بارداری گاهی اوقات توسط پزشک به جای جلوگیری از بارداری، برای زنانی که نگران سلامتی خود هستند؛ تجویز می شود. سایر انواع خون ریزی مانند خون ریزی واژینال بعد از یائسگی می تواند جدی تر باشد.
مشکلات پریودی: پریود نشدن (آمنوره)
فقدان دوره های قاعدگی قبل از یائسگی، آمنوره نامیده می شود. شما ممکن است آمنوره داشته باشید؛ اگر:
سه ماه پشت سرهم، پریود نشوید.
قبل از ۱۵ سالگی، اولین پریودی خود را تجربه نکرده باشید.
آمنوره در ۳ تا ۴ درصد از زنان اتفاق میفتد. آمنورهای که به دلیل بارداری یا شیردهی ایجاد نشده باشد؛ می تواند به این معنی باشد که تخمدان های شما تولید مقدار عادی هورمون استروژن را متوقف کرده اند. فقدان این هورمون می تواند اثرات جدی بر روی سلامت شما داشته باشد.
علل بروز آمنوره عبارتند از:
بارداری. پریود شما در طول بارداری متوقف می شود؛ زیرا تخمدان های شما تخمک آزاد نمی کنند. شما ممکن است لکه بینی داشته باشید (خونریزی واژینال سبک)؛ اما این موضوع عادی است و معمولا به معنی مشکل در بارداری نیست. اگر در طول بارداری لکه بینی دارید؛ باید به پزشک مراجعه کنید تا مطمئن شوید مشکلی وجود ندارد.
شیر دادن. برخی از زنان تا زمانی که دوران شیردهی آن ها به پایان نرسد؛ پریود نمی شوند. برای سایر زنان، پریود آنها ظرف چند ماه بعد از زایمان، مجددا شروع می شود. زمانی که کودک شما دوران شیرخوارگی را
می گذراند وازغذاهای کمکی استفاده می کند؛ شما ممکن است تخمک گذاری کنید و خودتان متوجه نشوید. همه زنان اگر نمی خواهند مجددا باردار شوند؛ باید با پزشک یا پرستار خود در مورد روش های کنترل بارداری در طول شیردهی صحبت کنند.
اختلالات خوردن به خصوص بی اشتهایی عصبی. اگر میزان چربی بدن شما به حدی افت کند که تخمک گذاری متوقف شود؛ آمنوره ممکن است اتفاق بیفتد. بی اشتهایی اغلب باعث کاهش وزن شدید می شود که این وزن بسیار کم، وزن سالم نیست. این موضوع باعث می شود پریودها نظم کمتری داشته باشند یا به طور کامل متوقف شوند.
وزن. افزایش یا کاهش وزن بیش از حد می تواند باعث شود شما پریود نشوید. چنانچه شما افزایش وزن غیر طبیعی داشته باشید؛ بعد از کاهش وزن چرخه های قاعدگی معمولا دوباره شروع می شوند.
استرس. استرس طولانی و شدید می تواند بر بخشی از مغز شما که فرآیند تولید مثل را کنترل می کند؛ تاثیر بگذارد. در نتیجه، تخمک گذاری و پریود شما ممکن است متوقف شد. مدیریت استرس می تواند به بازگرداندن چرخه های قاعدگی کمک کند.
مشکلات هورمونی. این شامل مشکلات مربوط به اندامه ای تولیدمثلی یا مشکلات ناشی از شرایطی مانند سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است.
سایر مشکلات جدی سلامت از جمله نقایص مادرزادی و تومورهای مغزی. هنگامی که این مشکلات درمان می شوند؛ پریود شما ممکن است برای اولین بار شروع شود یا اگر متوقف شده باشد؛ دوباره شروع شود.
چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟
-
شما باردار نیستید یا بچه شیر نمی دهید؛ اما سه ماه است که پریود نمی شوید.
-
شما تا سن ۱۵ سالگی، پریود نشده اید.
-
شما طی سه سال بعد از شروع رشد پستان، اولین پریود خود را تجربه نکرده اید یا سینه های شما تا سن ۱۳ سالگی شروع به رشد نکرده اند.
مشکلات پریودی: میگرن قاعدگی
ازهر ۱۰ زن، حدودا ۴ زن در طول عمر خود به میگرن (سردرد شدید و دردناک) دچار می شوند. حدودا نیمی از زنان گزارش می دهند که میگرن آنها حدودا زمان پریود آنها اتفاق میفتد.
محققان مطمئن نیستند که علت بروز میگرن چیست. بسیاری از عوامل می توانند موجب شروع میگرن شوند؛ از جمله استرس، اضطراب و روشنایی یا چراغ های چشمک زن. همچنین، هورمون هایی که چرخه ی قاعدگی را کنترل می کنند ممکن است برمواد شیمیایی مرتبط با سردرد در مغز تاثیر بگذارند.
چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنم؟
اگر فکر می کنید که سردرد میگرنی دارید؛ به پزشک خود مراجعه کنید. اگر می دانید که میگرن دارید؛ باید یک قرار ملاقات با دکتر خود ترتیب دهید؛ در صورتی که:
-
سردرد شما تغییر می کند.
-
درمان هایی که دیگر کمکی به شما نمی کنند.
-
شما دارای عوارض جانبی ناشی از مصرف دارو هستید.
-
شما قرص های کنترل هورمونی بارداری را مصرف می کنید و میگرن همراه اورا دارید (چراغ های چشمک زن روشن یا لکه هایی را می بینید که واقعی نیستند).
-
سردرد شما زمانی که دراز می کشید؛ بدتر می شود.
میگرن نمی تواند درمان شود؛ اما پزشکتان می تواند به شما در مدیریت میگرن کمک کند. یک مرحله ی کلیدی شناسایی عوامل بروز میگرن و برنامه ریزی نحوه ی پرهیز از این عوامل است.
پزشک شما ممکن است برای کاهش تعداد حملات میگرنی، داروهایی را تجویز کند. این داروها ممکن است شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون، انواع خاصی از روش های کنترل بارداری و داروهای درمان تشنج باشد. تزریق بوتاکس نیز ممکن است به جلوگیری از میگرن کمک کند. داروهای دیگر نیز می توانند زمانی که میگرن شروع می شود؛ به کنترل آن کمک کنند. این داروها شامل داروهای ضد درد بدون نسخه و داروهای تجویزی هستند.
آیا ما به سوالات شما در مورد مشکلات پریودی پاسخ دادیم؟
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد مشکلات پریودی، با خط ۱-۸۰۰-۹۹۴-۹۶۶۲ در OWH تماس بگیرید یا منابع زیر که از سوی سایر سازمان ها ارائه شده اند را بررسی کنید.