به نقل از توریستگاه:
رویارویی های بزرگ در حیات وحش، سفرهای ریلی تاریخی و آشنایی با فرهنگ باستانی، تنها بخش هایی از این سفر هیجان انگیز هستند. هزاران دلیل برای کشف این جزیره باورنکردنی وجود دارد، پس ماجراجویی بی نقص خود را با برنامه ریز سفر ما به سری لانکا انجام دهید.
به بیرون از هتلمان آمدیم و بهشت را در مقابل خود دیدیم. ساعت از ۴ بعد از ظهر گذشته بود، اما ما مصمم بودیم که شانس خود را در پارک ملی مینریا (Minneriya) امتحان کنیم و شاهد “گردهمایی” بزرگترین دسته از فیل های وحشی در جهان باشیم.
وقتی راننده سوار جیپ مینریایی شد، لبخند زد و گفت “مینریا نه، به کائودولا (Kaudulla) می رویم”.
کمی غافلگیر شدیم، سوار ماشین شدیم و راه افتادیم و به سرعت در زیر باران به سمت خواهر کمتر شناخته شده مینریا، پارک کائودولا حرکت کردیم. ما آخرین وسیله نقلیه ای بودیم که وارد شد و همانطور که از وسط جنگل تاریک حرکت می کردیم، جیپ های زیادی را پشت سر گذاشتیم که از مسیر دیگری می رفتند و حیات وحش خیلی کمی داشت. سرانجام، به یک دشت بزرگ رسیدیم و در حالی که باران هم کم تر شده بود، ابرهای تیره در آسمان پخش می شدند. به حرکت خودمان ادامه دادیم و جیپ هایی با سرنشینان خیس شده در حال خروج بیشتری را پشت سر گذاشتیم.
به نظر می رسید راننده ما راحت است و در آن لحظه سایه های خاکستری تیره فیل ها در افق شروع به ظاهر شدن کردند. بیشتر در چمنزارها ظاهر می شدند و خیلی زود به اندازه ای نزدیک شدند که می توانستیم بوی علوفه هایی را که با خرطوم هایشان کنده بودند و به داخل دهان می بردند را حس کنیم. در حالی که ما مجذوب این حیوانات شده بودیم، آن ها کاملا راحت بودند. سپس راننده ما به دریاچه ای دور اشاره کرد که گله های دیگری در ساحل آن قرار داشتند. حداقل ۳۰۰ فیل در آنجا وجود داشت.
مینریا و کائودولا توسط یک ناحیه کوچک از حیات وحش به هم متصل هستند و مکانی که فیل ها در آن جمع می شوند به روز آن بستگی دارد. راننده ما اعتراف کرد که ما خوش شانس بودیم، اگرچه سفر ما در اطراف سریلانکا اغلب با خوش شانسی، زمان مناسب و مکان مناسب، مانند دیدن دلفین ها در هنگام ماهیگیری همراه می شد و همچنین زمانی که از مسیرهای تپه ای چای عبور می کردیم، از میان زنان ساری پوشی (نوعی لباس هندی) رد شدیم که چای می چیدند و کیسه های سنگین چای را حمل می کردند.
در حالی که تنوع بسیار زیاد کوه ها، زمین های چای، قلعه هایی با دیوار مرجانی و سواحل بکر سریلانکا واقعا خیره کننده است، مردم جذاب و حیات وحش همیشه حاضر آن مانند فیل هایی که در کائودولا در گل بودند، همیشه به یاد می مانند.
۱. سفر فرهنگی
بهترین برای: باستان شناسی، تاریخ و فرهنگ
مدت زمان: ۱۰ تا ۱۴ روز
مسیر: کندی (Kandy) – پولوناروا (Polonnaruwa) – دامبولا (Dambulla) – سیگیریا (Sigiriya) – آنارادهاپورا (Anuradhapura) – آنامادوا (Anamaduwa)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای دیدن پنج مورد از هشت مکان میراث جهانی یونسکو در سریلانکا.
کندی آخرین پادشاهی بود که در سال ۱۸۱۵ به دست بریتانیا افتاد. اگرچه در روز بسیار شلوغ است، ولی عصرها خیلی خلوت می شود و بیشتر به خاطر معبد آن با سقف طلایی کنگره دار و باغ های گیاه شناسی که در پردیس سرسبز دانشگاه پرادنیا قرار دارد، به طور گسترده بازدید می شود. مکان های دیگری نیز وجود دارند که ارزش دیدن دارند. با توک توک (tuk-tuk) به “حلقه سه معبد” بروید و به حومه شهر رفته تا از سه دیواری که دارای نقش برجسته حکاکی شده (زیارتگاه های مقدس) در لانکاتیلیک (Lankatilake)، امبکه (Embekke) و گادالادنیا (Gadaladeniya) هستند بازدید کنید.
در دشت های منطقه خشک، حدود سه ساعت در شمال کندی، منشأ پیدایش تمدن سریلانکا، یعنی شهرهای وسیع و باستانی با مخازن ساخته شده توسط انسان، مقبره های گنبدی شکل فوق العاده و سنگ های حک شده که بخشی از آن در زیر جنگل های غبار آلود است، وجود دارد. ویرانه های باستانی آنارادهاپورا (Anuradhapura) و پلوناروا (Polonnaruwa) بسیار گسترده است و بهترین راه برای کاوش آن ها استفاده از دوچرخه است (می توانید در ورودی یک دوچرخه کرایه کنید).
به محض باز شدن قلعه صخره ای سیگیریا از آن بازدید کنید تا از گرما و صف های گردشگران دوری کنید، یا از صخره پیدورانگالا (Pidurangala) که در مقابل قلعه است بالا بروید و از مناظر پنجه های شیر غول پیکر سیگیریا دیدن کنید. بهترین زمان برای بازدید از معابد غار دامبولا (Dambulla) اواخر بعد از ظهر است که در زیر نور می درخشند.
سفر خود را در یک تفرجگاه سازگار با محیط زیست در آنامادووا (Anamaduwa) به پایان برسانید، که توسط برآمدگی های صخره ای، مزارع برنج و دریاچه های پر از نیلوفر آبی احاطه شده است. از اینجا، به بازدید مکان های باستان شناسی یاپاهوا (Yapahuwa) و دامبادنیا (Dambadeniya)، (که هر دو پایتخت پادشاهی سابق بودند)، معبد سنگی در مولگاما (Mulegama) و سپس کتیبه های سنگی تونیگالا (Tonigala) بروید که ۳۰ متر طول دارند و در نوع خود طولانی ترین سنگ نبشته در آسیا محسوب می شوند.
۲. مسیر ریلی مالی لاین (Mail Line)
بهترین برای: راه آهن، تاریخ استعماری، مناظر چشمگیر، مسیر پیاده روی و زمین های چای
مدت زمان: ۱۲ تا ۱۴ روز
مسیر: کولومبو (Colombo) – کندی (Kandy) – هاتون (Hatton) – نوارا الیا (Nuwara Eliya) – هاپوتیل (Haputale) – الا (Ella) – دمودرا (Demodera)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای تجربه یکی از دیدنی ترین مسیرهای قطار در جهان.
راه آهن مالی لاین در اواخر قرن نوزدهم برای انتقال قهوه و بعدها چای، بین تپه ها و شهر کلمبو در دوران استعمار “سیلون” ساخته شد. ساخت آن بیش از ۵۰ سال به طول انجامید و مسیر آن از میان آبشارها، پرتگاه های عمیق و تونل هایی در ۴۶ تپه عبور می کند. سوار یک قطار رو باز شوید تا بهترین مناظر را در یک سفر آرام مشاهده کنید. واگن های درجه دو حتی نمای بهتری را هم ارائه می دهند زیرا می توانید پنجره ها را باز کنید.
ماجراجویی خود را از شهر کلمبو، پایتخت چند قومیتی سریلانکا شروع کنید و با یک پیاده روی در این شهر، خوب ببینید که در کجا قرار گرفته اید. در ادامه به راهنمای جذاب مارک فوربس بپیوندید، زیرا او شما را از میان مناطق اصلی مانند منطقه بازار پتا (Pettah) و قلعه کلمبو به گشت و گذار می برد.
سپس در ایستگاه راه آهن قلعه سوار قطار شوید و از طریق کادوگاناوا (Kadugannawa) که محل موزه قطار ملی این جزیره است به شهر فرهنگی کندی بروید، جایی که این مسیر پس از درست ۲۰ کیلومتر تقریبا ۴۳۰ متر مایل می شود.
از کندی، به هاتون که یک شهر با بازاری از دوران استعمار است بروید. شهری که با مناظر نفس گیری از زمین های چای، دریاچه ها و جنگل ها احاطه شده است. در مسیرهای پیاده روی این زمین ها قدم بزنید و از کارخانه های چای پر سر و صدا که با ماشین آلات قدیمی و فرسوده کار می کنند بازدید کنید. برای ناهار در نووارا الیا توقف کنید، که یک ایستگاه تپه ای سابق متعلق به بریتانیا است و قدمت آن به سال ۱۸۴۷ می رسد. اینجا در حدود ۱۵ دقیقه رانندگی از ایستگاه نانو اویا (Nanu Oya) فاصله دارد.
در پاتیپولا (Pattipola)، مسیر قبل از پایین آمدن به سمت قلمرو سر توماس لیپتون و هاپوتیل، که یک محوطه طولانی بوده و با نقاط دیدنی اش شناخته می شود، به بالاترین ارتفاع خود یعنی ۱۸۹۸ متر می رسد. نمایشگرهای عریض پانوراما به صورت اجمالی دشت های پهناور اقیانوس هند را از فاصله ۷۵ کیلومتری نشان می دهد.
برای رسیدن به انتهای خط بادولا (Badulla)، از پل نه قوسی (Nine Arches Bridge) عبور می کنید. اگرچه مکان های بهتری هم برای اقامت در نزدیکی دومودرا وجود دارد، مانند جایی که این مسیر یک حلقه ۳۶۰ درجه را در زیر ایستگاه و به سمت آن ایجاد می کند. یا اقامت در الا را امتحان کنید، جایی که کوهنوردان از میان زمین های چای مه آلود و جنگل های کاج قدیمی بالا می روند.
۳. مدار شمالی
بهترین برای: ماجراجویی، حیات وحش، تاریخ و فرهنگ
مدت زمان: ۱۴ تا ۱۶ روز
مسیر: کالپیتیا (Kalpitiya) – ویلپاتو (Wilpattu) – منار (Mannar) – جفنا (Jaffna) – ترینکومالی (Trincomalee)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای تجربه فرهنگ گرم و جذاب شمال جزیره.
با توجه به فرهنگ پر جنب و جوش هندو و نزدیکی آن به تامیل نادوی هند (Tamil Nadu) و البته ۲۶ سال جنگ داخلی، شمال سریلانکا حس متفاوتی با بخش های دیگر جزیره دارد. از کالپیتیا (Kalpitiya) شروع کنید، که یک شبه جزیره خشک و خمیده اطراف یک تالاب است و به دلیل کایت سواری محبوب می باشد و در ساحل آرام آلانکودا اقامت کنید. پارک ملی ویلپاتو (Wilpattu) حدود ۹۰ دقیقه با ماشین فاصله داشته و ارزش دیدن را دارد (یا در یک اردوگاه راحت سافاری در مرز آن اقامت کنید). این پارک گسترده و کم بازدید، پناهگاهی برای پلنگ ها، خرس های تنبل، تمساح و لاک پشت ها است و همچنین دارای گونه های پرنده ای فراوان می باشد که همه آن ها برای تغذیه به سمت جنگل ها و دریاچه های کم عمق کشیده می شوند.
در ادامه به مرکز مروارید سابق، منار، یک شهر ماهیگیری با آفتاب داغ و سوزان بروید که برای درختان بائوباب (baobab)، الاغ های وحشی، پرستوهای دریایی، مرغ های دریایی و همچنین تعداد زیادی از مساجد و معابد و یک قلعه دوران استعمار معروف است. برای اقامت در آبود هیبرنیشن (Abode Hibernation)، که یک محل اقامتی ساده ساحلی است، باید از قبل جا رزرو کنید.
شهر جفنا پر است از بناهای تاریخی، قلعه ای قدیمی و خیابان های درختان انبه ارزشمند منطقه کارتاکولومبان، این در حالی است که شبه جزیره برای داشتن چند روز خوب به اندازه کافی جذاب است. مکان های دیدنی آن شامل بازدید از نالور کویل (Nallur Kovil) و فانوس دریایی پوینت پدرو (Point Pedro) شمالی ترین نقطه سریلانکا، حرکت در جاده های دور افتاده جزیره، سفر دریایی به سمت معبد ناگودیپا (Nagadipa) در جزیره نیناتیوو (Nainativu) و دلف (Delft) و خوردن خرچنگ سرخ شده در ساحل بکر و محبوب کاسارینا (Casuarina) است.
قبل از پرواز دوباره به کلمبو، طی چند روز آخر از طریق گذرگاه فیل (Elephant Pass) به سمت نیلاویلی، در نزدیکی بندر طبیعی ترینکومالی، در جنوب حرکت کنید. اقیانوس در آنجا گرم و کم عمق است و برای غواصی ایده آل می باشد. سفرهای دریایی نیز برای تماشای نهنگ ها در طول تابستان وجود دارد.
۴. مدار پنج بزرگ (Big Five)
بهترین برای: گربه های بزرگ، خرس، نهنگ و فیل
مدت زمان: ۱۰ تا ۱۲ روز
مسیر: پارک ملی اوداوالاو (Udawalawe) – پارک ملی یالا (Yala) – میریسا (Mirissa)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای مشاهده موقعیت پنج بزرگ سریلانکا، پلنگ های سریلانکایی، فیل های آسیایی، خرس های تنبل، نهنگ های آبی و نهنگ های عنبر.
سری لانکا مترادف با مکان های فرهنگی باستانی و سواحل ماسه ای است. با این حال، این جزیره به لحاظ وسعت بسیار زیاد آن دارای تنوع زیستی و طیف گسترده ای از حیوانات وحشی است. اگر قصد دیدن برخی از بزرگترین پستانداران خشکی جهان را دارید، پارک ملی اوداوالاو، یک پناهگاه جنوبی در اطراف یک دریاچه پر پیچ و خم است که در حدود ۴۰۰ فیل آسیایی را پرورش می دهد. در سمت غرب، پارک ملی یالا، وحشی ترین بخش حیات وحش در سریلانکا است، و در آن می توان پلنگ ها را اغلب در حال قدم زدن در میان بوته ها یا استراحت بالای درختان بلند مشاهده کرد. خرس های تنبل کمتر قابل مشاهده هستند، اگرچه در ماه مه و ژوئن هنگام بازی کردن با میوه های درخت پالو، بیشتر دیده می شوند.
در ساحل جنوبی، بندر میریسا مکانی محبوب برای سفرهای دریایی مشاهده نهنگ های آبی بین ماه نوامبر و آوریل است، زمانی که اقیانوس در آرامترین حالت خود قرار دارد. نهنگ های آبی گاهی اوقات در فاصله ۳۰ دقیقه ای پس از ترک ساحل نیز قابل مشاهده هستند. با این حال، تماشای نهنگ های عنبر کمی به اقبال بیشتری نیاز دارد.
۵. حلقه جنوبی
بهترین برای: خوردن غذاهای خوشمزه، سواحل، زندگی دریایی، خرید و حیات وحش
مدت زمان: هفت تا ده روز
مسیر: تنگال (Tangalle) – گال (Galle)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای اینکه با آرامش و فراغ خیال سریلانکای جنوبی را کشف کنید.
ساحل جنوبی مقصد کوچکی با تنوع کافی برای لذت بردن در یک سفر دو هفته ای است. تنگال خلوت تر از گال است و سواحل دورافتاده آن، ماولا (Mawella)، رکاوا (Rekawa) و کانادمودرا (Kahandamodera) تا حد زیادی توسعه نیافته و توسط تالاب های کم عمق به حاشیه رانده شده اند.
در داخل جزیره، مولکیریگالا (Mulkirigala)، یک معبد سنگی پنج لایه با هفت غار دارای نقاشی دیواری وجود دارد، که شبیه معابد غاری دامبولا (Dambulla) در مقیاس بسیار کوچکتر می باشد. پارک های ملی یالا، کانون پرندگان بوندالا (Bundala) و اوداوالاو نیز با سفرهای روزانه قابل دستیابی هستند.
گال شلوغ تر است و بهترین جا برای غذا خوردن و خرید می باشد. در قلعه قرن هفدهمی این شهر، که یک مکان میراث جهانی یونسکو است کاوش کنید. خاکریزهای مرجانی و آهکی پایدار و حفاظت شده آن، یک شهر قدیمی را که از کلیساها و عمارت های تزئینی هلندی و بریتانیایی غنی است و بسیاری از آن ها هم اکنون گالری های مطلوب، بوتیک هتل و بستنی فروشی هستند را احاطه می کند.
شما در اینجا هرگز از ساحل خیلی دور نیستید و هر کس کاری را که دوست دارد انجام می دهد. ولیگاما (Weligama) برای گشت و گذار، میریسا برای تماشای نهنگ، دالاولا (Dalawella) برای لاک پشت ها و هابارادووا (Habaraduwa) برای پیاده روی های طولانی بعد از ظهر مناسب هستند.
مناطق سرشار از برنج و نارگیل گال، دنیای متفاوتی است. این منطقه را با دوچرخه کشف کنید، جایی که مرغ های ماهیخوار، طاووس، حواصیل، میمون ها، مارمولک ها و میمون های پوزه دراز در کنار یکدیگر زندگی می کنند. در همان نزدیکی زمین های دارچین و باغ ادویه و حتی یک زمین پست چای نیز وجود دارد.
۶. ساحل به ساحل
بهترین برای: ماجراجویی، پیاده روی، سواحل، حیات وحش
مدت زمان: ۱۰ تا ۱۴ روز
مسیر: کندی – هیل کانتری (Hill Country) – پارک ملی گال اویا (Gal Oya) – پاسیکودا (Passikudah) – کالکودا (Kalkudah)
چرا از این مسیر می رویم؟ برای ترکیب کندی و تپه ها با مسیر دور افتاده پارک ملی گال اویا و سواحل خنک شرقی.
سریلانکا در تمام طول سال یک مقصد گردشگری است، اما اینکه کی و کجا از آن بازدید می کنید بستگی به الگوهای آب و هوایی دارد، که این هم توسط جریان های موسمی هوا تعیین می شود. به همین دلیل بسیاری در تابستان ها برای تجربه خشک ترین هوا و آرام ترین دریا به شرق می روند. این مسیر از طریق جاده از میان جزیره عبور می کند و از فرودگاه باتیکالوا (Batticaloa) دوباره به کلمبو پرواز می کند.
شهر تاریخی کندی، چهار ساعت رانندگی با کولومبو فاصله دارد و اولین توقف منطقی در این مسیر می باشد و گنجینه اماکن مذهبی این شهر شامل معبد سقف طلایی کنگره دار آن است. کندی همچنین دروازه ای برای تپه ها می باشد و زمین های چای و جنگل پرپشت آن با انواع رنگ های سبز به بهترین شکل با قطار پیموده می شوند. الا در شرق قرار دارد و یک مرکز فعالیت تفریحی محبوب است و می توان در آن از قله لیتل آدام (Little Adam) و صخره الا (Ella) صعود کرد.
مکان های دیدنی حیات وحش در پارک ملی گال اویا کم و بیش خوب هستند (درست مثل خط دهی تلفن همراه در این منطقه)، اگرچه این موضوع از تپه ها تا سواحل شرقی پیشرفت خوبی می کند. پناهگاه آن بازدید کنندگان معدودی دارد و کاوش در محیط های بکر پارک، که محل روستاهای ودا (Veddha)، جنگل گسترده و حیوانات وحشی خجالتی است، حس برگشت به زمان گذشته را القا می کند.
در اینجا تنها یک اقامتگاه وجود دارد که تجربیات خوبی را ارائه می دهد، از جمله تماشای فیل ها، شنا در سافاری قایق، تورهای دوچرخه سواری و پیاده روی در روستا.
از اینجا تا پاسیکودا (Passikudah) چند ساعت رانندگی فاصله است، که در تمام طول سال امکان شنا و ورزش های آبی را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد و مکان تفریحی بسیار مناسبی است. در عوض، کلکودا آرام تر است و در فاصله ۲۰ دقیقه ای در جنوب قرار گرفته و تقریبا توسعه نیافته است و دارای یک خلیج ۱۲ کیلومتری می باشد. شکارگاه ماهیگیران محلی نیز در حاشیه مزرعه های نارگیل و زمین های بادام زمینی است.
منبع: wanderlust.co
