۷ مورد از شگفتی های خیره کننده طبیعی در قاره آسیا

قاره آسیا با در برگرفتن حوزه ای وسیع از کشور و فرهنگ های گوناگون، از بابت شهرهای دیدنی و غذاهایی هیجان انگیزی که ارزش امتحان کردن را دارند اصلاً چیزی کم و کسر ندارد. ولی این قاره پر از مکان های طبیعی تماشایی بی شماری است که برخی از آنها خیلی بیشتر از بقیه در مرکز توجه قرار گرفته اند. گردشگران چه برای پیاده روی کوتاه به سمت تپه های مخروطی شکل حرکت کنند یا به دنبال تماشای چشم اندازی از رنگین کمان شکل گرفته بر روی تخته سنگ های آهکی برود، و یا اینکه حاضر باشند سختی سفر چند روزه و دشواری را به سمت دریاچه های درخشان واقع در رشته کوه های هیمالیا به جان بخرند، در کل هر کدام از این عجایب طبیعی را در نظر داشته باشند آسیا آنها را نا امید نخواهد کرد. احتمالاً در انتهای این مطلب چندین مقصد تازه به لیست آرزوهای شما اضافه خواهد شد.

سفر به دریاچه های گوکیو (GOKYO LAKES) کشور نپال

یک جایگزین تماشایی دیگر به جای طی کردن مسیر دشوار و رسیدن به کمپ رشته کوه اورست (Everest Base Camp)، انتخاب قله گوکیو ری (با ارتفاع ۱۷۷۵۶ پایی) و رسیدن به آن از طریق آب های فیروزه ای دریاچه های گوکیو می باشد. هر یک از شش دریاچه گوکیو توسط آب هایی که از یخچال طبیعی نوزامپا (Ngozumpa Glacier) سرازیر می شود تامین می شوند، سپس در زمینی به طول ۱۰ کیلومتر به هم متصل می شوند تا در نهایت مرتفع ترین دریاچه جهان که از تازه ترین آب های ممکن تامین شده را تشکیل می دهند. در صورت مساعد بودن اوضاع جوی، قله کوه گوکیو ری ارائه کننده نمایی از کوه های بلند قامت رشته کوه هیمالیا از جمله لوتسه (Lhotse)، نوپتسه (Nuptse)، ماکالو (Makalu)، اویو چو (Cho Oyu) و گیاچونگ کانگ (Gyachung Kang) می باشد. مناظر پر زرق و برق رشته کوه اورست فقط قسمتی از زیبایی هایی است که در حین عبور از این مسیر دشوار می توان دید. این چشم انداز چیزی است که می توان بدون نیاز به قبول زحمت استفاده از زیرساخت های بسیار محدود موجود در کمپ رشته کوه اورست به آن رسید.

تپه های شکلاتی (CHOCOLATE HILLS) کشور فیلیپین

این تپه های مخروطی شکل در فصل بارانی، بیشتر سبز رنگ هستند تا اینکه شباهتی به شکلات داشته باشند، اما به محض توقف پیدا کردن بارش ها، تپه های شکلاتی دقیقاً قهوه ای رنگ می شوند. در سرزمینی که متشکل از ۱۷۷۶ تپه بیرون زده از سطح زمین تشکیل شده، جزیره بُهُل رقم خورده است و یکی از بناهای تاریخی در شاخه زمین شناسی کشور فیلیپین به حساب می آید. زمین شناسان معتقدند که تخته سنگ های کارسِت این جزیره به شکلی متحد دچار فرسایش شده اند و تصویر منحصر به فرد تپه های کنونی را رقم زده اند. حالا اینجا منظره ای می باشد که با گونه های گیاهی مختلفی پوشیده شده است. چند مورد از افسانه های محلی دیگر هم در مورد اینجا وجود دارد که توضیحات رنگارنگ تر دیگری را بیان می کند. در میان همه یکی به داستان دو غول اشاره می کند که با یکدیگر به جنگ پرداخته اند، آنها به قدری به سمت همدیگر سنگ و شن پرتاب کرده اند که نهایتاً خسته شده و دست از نبرد کشیده اند. شاید تا از خواب بیدار شده اند از آنجا رفته اند؟ لابد همین شد که اینجا به شکل تپه های شکلاتی در آمده است.

نحوه رسیدن به اینجا: گردشگران می توانند از سمت شهر تاگبیلاران (Tagbilaran) که پایتخت جزیره بُهُل می باشد، در یکی از تورهایی که به طرف تپه ها می رود شرکت کنند. یا اینکه خودشان دست به کار بشوند و با اتوبوس سوار شدن به استان کارمِن (Carmen) رفته و سپس با یک پیاده روی از سمت جاده اصلی خود را به آن برسانند.

تصویر تهیه شده در طول فصل بارش از تپه های شکلاتی در جزیره بُهُل (Bohol) از کشور فیلیپین، یکی از چشم نواز ترین و سرسبزترین جلوه های بصری ممکن می باشد. توصیه می شود که بازدید کنندگان در فصل خشک به این منطقه مراجعه کنند تا علت نام گذاری آن را به چنین نامی دریابند.

کوه کلیموتو (MOUNT KELIMUTU) کشور اندونزی

با وجود دور افتادگی، منظره ماه مانند و آب های روشن کوه کلیموتو به خوبی ارزش طی کردن مسیر دشوار برای رسیدن به آن را دارد. با جایگاهی که در جزیره فلورِس (Flores) به خود اختصاص داده، کوه کلیموتو شهرت خود را به داشتن سه دریاچه که در دهانه قله اش قرار دارند کسب کرده است. هر کدام از این دریاچه ها به مانند استخری رنگی هستند که رنگهای متفاوتی را از خود به نمایش می گذارند. زمین شناسان برای سال های دور و دراز به مطالعه دهانه این کوه که صفاتی مشابه با آفتاب پرست ها دارد پرداخته اند. هر کدام از این دریاچه ها در طی سال ها و بر اثر تماس با رودخانه های سرشار از مواد معدنی که در زیر آب هایشان قرار گرفته است، از رنگی به رنگ دیگر تغییر چهره داده اند. عامل غافلگیر کننده ای که در انتظار گردشگران قله این کوه آتشفشانی است، این است که با هر بار مراجعه هیچ اطلاعی ندارند که با چه رنگی روبه رو خواهند شد.

نحوه رسیدن به اینجا: کوه کلیموتو در جزیره فلورِس حضور دارد و نزدیک ترین شهر به آن شهری به نام اِنده (Ende) می باشد. ساده ترین انتخاب برای رسیدن به این محل، سوار شدن به پروازی است که از فلورِس غربی یا دهکده ای به نام لابوهان باجو (Labuhanbajo) به شهر اِنده حرکت می کند. مسافران اتوبوس سوار هم قادر خواهند بود که با اتوبوس، خود را به شهر کوچک مونی (Moni) برسانند.

سطح رنگارنگ زمین در پارک ملی ژانگیه دانکسیا (ZHANGYE DANXIA LANDFORM) کشور چین

اصطلاح “سطح زمین دانکسیا” نه تنها شامل کوهستان های واقع در پارک ملی ژانگیه دانکسیا می شود، بلکه به توصیف چندین نمونه دیگر از مناطق موجود در کشور چین نیز می پردازد. هر کدام از این موارد در طول میلیون ها سال و در اثر جنبش های صفحات تکتونیکی و همینطور فرسایش سنگ های ماسه ای این محل، باعث شده اند تا امروزه چنین مناظر با شکوهی در اینجا رقم بخورد. خط و خطوطی که از درون سنگ های دانکسیا به وجود آمده اند در حقیقت با گذشت زمان و به علت مچاله شدن سنگ های ماسه ای و فشرده شدن تخته سنگ هایی که در کنار هم متراکم شده اند به وجود آمده است. سال ۲۰۱۰ بود که سازمان جهانی یونسکو شش مورد از زمین های منحصر به فرد منطقه دانکسیا را به رسمیت شناخت. پارک ملی ژانگیه دانکسیا با مساحتی بیش از ۳۰۰ متر مربع بزرگ ترین سرزمین در این حوالی به حساب می آید. چندین سکو برای رصد چشم انداز منطقه در نزدیکی این محل وجود دارد که نمایی اجمالی و خوش منظره ای را از زیبایی سنگ های رنگین کمانی شکل اطراف به نمایش می گذارد.

نحوه رسیدن به اینجا: ژانگیه در استان گانسوی (Gansu) چین واقع شده و نزدیک ترین شهر به آن است. می توان با تاکسی سوار شدن از ژانگیه به این پارک ملی رسید. از طریق خود ژانگیه هم می توان در تورهای روزانه این پارک شرکت کرد.

غار هانگ سون دونگ (HANG SON DOONG CAVE) کشور ویتنام

غار هانگ سون دونگ در جایی میان پارک ملی فونگ نها که بانگ قرار گرفته و با وسعت بی رقیب اش در میان دیگر غارهای جهان، به حدی بزرگ است که می توان یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ را از آن عبور داد. رودخانه ای تندرو و عریض که در طول زمان از میان زمین عبور کرده، باعث به وجود آمدن غار هانگ سون دونگ شده است. نام این غار در زبان ویتنامی به معنی “غار رودخانه کوه” تعبیر شده است. شخصی به نام هو خان (Ho Khanh )، کسی بودن که در هنگام وقوع یک طوفان به اینجا پناه برد و توانست سون دونگ را در سال ۱۹۹۱ کشف کند. کمی بعد و تا سال ۲۰۰۹ دسترسی به آن ممکن نبود ولی اکنون این غار به روی گردشگران باز است. برخی از تغییر و تحولات پیشنهاد شده برای این غار از جمله به راه انداختن یک تراموای کابلی باعث ایجاد نگرانی هایی در میان طرفداران محیط زیست شده است. در حال حاضر تور گذاری به نام اوکسالیز تورز (Oxalis Tours) اجازه دارد تا گردشگرانی که مایل به تماشای غار هانگ سون دونگ هستند را راهنمایی کند.

نحوه رسیدن به اینجا: اوکسالیز ارائه کننده تورهای چند روزه اکتشاف به مبلغ ۳۰۰۰ دلار می باشد. غار دیگری هم در این منطقه وجود دارد که واقع در همین پارک ملی بوده و به نام غار تین دونگ (Duong Cave) (به معنی غار بهشت) می تواند جایگزین خوبی برای غار هانگ سون دونگ بشود. اتوبوس های بسیاری از طرف شهر دونگ هوی و هانوی به سمت پارک ملی فونگ نها حرکت می کنند.

دیدنی های بی شماری در غار هانگ سون دونگ که در پارک ملی فونگ نها که بانگ (Phong Nha-Ke Bang National Park) از کشور ویتنام واقع شده، وجود دارد. این غار یکی از وسیع ترین ها در جهان می باشد و برای گردش در آن حتماً می بایست یک راهنمای مجاز، گردشگران را همراهی کند.

آبشارهای دیتین و بن گیوک (BAN GIOC-DETIAN FALLS) مرز بین دو کشور ویتنام و چین

درست مثل آبشار نیاگارا (Niagara Falls) که کشور ایالات متحده و کانادا را از هم جدا کرده، آبشارهای دیتین و بن گیوک هم دقیقاً روی مرز دو کشور آسیایی چین و ویتنام قرار دارند. با فضایی احاطه شده توسط سنگ هایی از جنس کارست و جنگل های سرسبز، جریان این آبشارهای دوقلو به سمت رودخانه پایینی خود یعنی کو اِی سان (Quay Son River) سرازیر می شود. در حالی که ارتفاع آب های روان از این آبشارها از ارتقاع کمی به پایین سرازیر می شود، اما این عرض آبشارهای کوچک است که موجب شده منظره ای چشمگیر را خلق کنند. شنا کردن در اینجا ممنوع است اما بازدید کنندگان می توانند با سوار شدن بر روی قایق های ساخته شده از چوب بامبو، خود را به نزدیک ترین نقطه از آبشارها برسانند. در تمام طول فصل گرم و بارش که از ماه مه شروع و تا سپتامبر ادامه پیدا می کند، رودخانه کو اِی سان پر آب تر می شود و جریان آب را به قدر قابل توجهی عریض تر از همیشه نشان می دهد.

نحوه رسیدن به اینجا: اگر از طرف چین به سمت این محل حرکت کنیم، مسیر رسیدن به آبشار از شهر نانینگ (Nanning) و اتوبوس هایی که به صورت روزانه از ایستگاه لانگ دونگ (Langdong) به راه می افتند، در حدود سه الی چهار ساعت به طول می انجامد. می توان در شهر نانینگ اقدام به رزرو تورهای روزانه برای دیدن این آبشارها کرد. از طرف کشور ویتنام و از شهر هانوی (Hanoi)، حدوداً ۳۶۰ کیلومتر تا آبشارهای دوقلو فاصله وجود دارد. اتوبوس هایی وجود دارند که از ایستگاه اتوبوس مای دین-ه (My Dinh) به طرف شهر کائو بانگ (Cao Bang) حرکت می کنند. از آنجا می توان با سوار شدن به اتوبوس های دیگری، درست جلوی آبشارها پیاده شد.

دره جیگو کودانی (JIGOKU VALLEY) کشور ژاپن

دره جیگو کودانی که بخشی از پارک ملی شیکاتسو تویا در نزدیکی منطقه نوبوریبِتسو (Noboribetsu) به حساب می آید، در جزیره هوکایدو (Hokkaido) قرار گرفته است. این منطقه به داشتن چشمه های آب گرم شفابخشش مشهور می باشد، تا جایی که از این آب ها در مراکز اسپای شهری و یا استخرهای آب معدنی فضای باز نیز مورد استفاده قرار می گیرد. یکی از حق انتخاب های پر گوگرد دیگری که برای علاقمندان به چنین چشمه هایی وجود دارد، دره هِل (Hell Valley) یا همان دره جهنم است. این دره در واقع یکی از دهانه های زمین به وسعت ۱۰ هکتار می باشد که باقیمانده آخرین فوران آتشفشان کوه کوتارا (Mount Kuttara) که هزاران سال پیش فوران کرده بود است. اکنون این شهر مرزهایی را برای قدم زدن در اطراف این دره مشخص کرده تا مردم بتوانند از میان غارهای بخاری و آبفشان های آن گذر و دیدن کنند. به گردشگران توصیه می شود تا از گذاشتن پاهایشان در آب اُیوناما بروک (Oyunuma Broo) غافل نشوند. این مورد هم یکی دیگر از چشمه های آب گرم موجود در این پارک است.

نحوه رسیدن به اینجا: قطارهایی برای خدمت رسانی در ایستگاه نوبوریبِتسو در خود شهر وجود دارند. می توان سوار اتوبوس هم شد و خیلی سریع به منطقه ای که این چشمه های آب گرم حضور دارند رسید.

منبع: nationalgeographic