با صخره‌ های زیبا و شگفت انگیز در سراسر جهان آشنا شوید (قسمت اول)

این مناظر صخره‌ ای که در طول هزاران، اگر نگوییم میلیون‌ ها سال پدید آمده اند، چیزی جز مناظر خیره‌ کننده زیبا نیستند. از دره‌ های ماسه‌ سنگی قرمز و دودکش‌ های پری آتشفشانی گرفته تا صخره‌ های به چالش کشنده گرانش و طاق‌ هایی با ظاهری ناپایدار، شگفت‌انگیز است که چقدر در زمین‌ شناسی سیاره ما تنوع وجود دارد. شیفته این مناظر هستید؟ برای دیدن زیباترین صخره‌ های زمین به ادامه مطلب بروید.

بنای یادبود ملی صخره های ورمیلیون، آریزونا، ایالات متحده آمریکا

سرنخ در نام است؛ صخره‌ های ورمیلیون آریزونا همان‌طور که انتظار دارید به رنگ قرمز روشن هستند. اما آنها همچنین در جاهایی به رنگ اخرایی، قرمز مایل به زرد، سفالی و زرد آفتابی در می آیند. این بنای تاریخی ملی با مساحت ۲۸ هزار جریب که در امتداد مرز یوتا/آریزونا قرار دارد، مناظر بی‌ شماری را در خود جای داده است که معروف‌ ترین آنها موج است. این تشکیلات موجدار در دوره ژوراسیک شکل گرفته اند، زمانی که تپه های شنی در سراسر صحرا توسط باد جارو می شدند، در حالی که نوارهای رنگی متفاوت توسط مواد شیمیایی به جا مانده بر روی سنگ توسط جریان آب ایجاد شدند.

پریکستولن (Preikestolen)، روگالند، نروژ

شاید در آن زمان این مکان چیزی نمی دانسته، اما مادر طبیعت فرصت مناسبی برای عکاسی با پریکستولن در نروژ ایجاد کرده است. این صخره گرانیتی چشمگیر که در ارتفاع ۶۰۴ متری بر فراز لیسفیورد قرار دارد، به دلیل مناظر پانورامای خود از سراسر کوه های بزرگ جنوب غربی نروژ به یک جاذبه محبوب تبدیل شده است. با این حال، رسیدن به آنجا کار ساده‌ای نیست، بازدیدکنندگان باید حدود چهار ساعت پیاده‌ روی کنند و بیش از ۵۰۰ متر ارتفاع را بپیمایند تا به نقطه‌ای عالی برسند.

صخره بستنی، مسیر پیاده روی زمین شناسی نانیا، تایپه، تایوان

در امتداد مسیر پیاده‌ روی زمین‌ شناسی نانیا، در خط ساحلی شمالی تایوان در نزدیکی تایپه، صخره‌ ای مسحورکننده قرار دارد که شبیه یک مخروط بستنی واژگون شده است. این سنگ بستنی که به درستی نامگذاری شده است، لایه های مختلفی دارد که برخی از آنها بیرون آمده یا فرو رفته اند، به این دلیل که سنگ از نظر ضخامت و سختی متفاوت است، بنابراین با سرعت های مختلفی فرسایش می یابد. مسیر پیاده‌ روی به طول ۰.۳ کیلومتر محل چندین صخره دیگر با نام‌ های عجیب و غریب، از جمله صخره بامبو شوت و صخره فوک خز است.

لندفرم های دانکسیا (Danxia)، پارک ملی زمین شناسی ژانگیه دانکسیا، استان گانسو، چین

نوارهای رنگین کمان شکل زمین دانکسیا چین به نظر می رسد که روی صخره نقاشی شده اند. اما آنها در واقع نتیجه فرآیندهای پیچیده زمین شناسی هستند. میلیون ها سال پیش، ماسه سنگ و سایر مواد معدنی باقی مانده در رودخانه ها به صورت لایه های متمایزی شکل گرفتند. سپس برخورد صفحات تکتونیکی باعث ایجاد کوه هایی در زمین شد که به تدریج از سطح دریا بیرون آمدند. پارک ملی زمین شناسی ژانگیه دانکسیا که توسط یونسکو به رسمیت شناخته شده است، اغلب با نام مستعار “کوه های رنگین کمان”، حدود ۵۰ کیلومتر مربع از جنوب غربی چین را در بر می گیرد.

گذرگاه ساحلی جاینت، ساحل آنتریم، ایرلند شمالی، بریتانیا

گذرگاه ساحلی جاینت که از حدود ۴۰ هزار ستون شش ضلعی به هم پیوسته تشکیل شده، بسیار دیدنی است. این بخش از ساحل آنتریم ایرلند شمالی نام خود را از افسانه یک غول به نام فین مک کول گرفته است که گفته می‌ شود سنگ‌ های بازالتی را برای رفتن و مبارزه با دشمن خود، بناندونر، به اینجا آورده است. ولی اگر دنبال توضیح زمین‌ شناسی هستید، این خط ساحلی زمانی ایجاد شد که جریان‌ های گدازه در حین سرد شدن به ستون‌ تبدیل شدند.

کوه رنگین کمان، کوسکو، پرو

شاید تعجب کنید اگر بدانید که این کوه رنگارنگ تنها در سال ۲۰۱۵ کشف شد، زمانی که پوشش برفی که زمانی آن را پوشانده بود ذوب شد. در ارتفاع ۵۲۰۰ متری از سطح دریا در رشته کوه های آند پرو، نوارهای رنگین کمانی این کوه توسط مواد معدنی رنگارنگ مختلف در لایه هایی از سنگ های رسوبی ایجاد شده است که با گذشت زمان از بین می روند. با این حال، آشکار شدن قله خیره کننده آن دلیلی برای خوشحالی نیست، چرا که کلاهک های یخی در این منطقه به دلیل تغییرات آب و هوایی با سرعت بیشتری ذوب شده اند.

دوازده حواریون، پارک ملی پورت کمبل، ویکتوریا، استرالیا

جاده بزرگ اقیانوس استرالیا به طول ۶۶۴ کیلومتر از مناظر بسیار شگفت انگیزی عبور می کند و دوازده حواریون یکی از مناظر اصلی است. اگرچه این نام کمی گمراه کننده است، چرا که تنها ۹ مورد از این پشته های دریایی سنگ آهک وجود داشته است (عدد ۱۲ مورد مربوط به کتاب مقدس است) که دو تا از آنها در دهه ۲۰۰۰ فرو ریختند. این منظره به بهترین وجه هنگام غروب خورشید مشاهده می‌ شود، زمانی که با رنگ طلایی نور خورشید که در آسمان پایین می‌ رود درخشان می شود.

صخره های هری پیر (Old Harry Rocks)، دورست، انگلستان، بریتانیا

صخره های هری پیر که مانند قطعات شکسته پازل از خط ساحلی بیرون زده اند، مجموعه ای چشمگیر از پشته های گچی است. “هری پیر” از نظر فنی به دورترین پشته از دریا اشاره دارد، (قبلا یک پشته دیگر در کنار آن به نام همسر هری پیر وجود داشت که در سال ۱۸۹۶ سقوط کرد) اما این نام برای کل این مجموعه استفاده می شود. این صخره‌ ها که در امتداد ساحل ژوراسیک خیره‌ کننده دورست واقع شده‌ اند، هزاران سال پیش به نیدلز (The Needles) در جزیره وایت متصل بودند، اما خط تپه‌ هایی که به زمین می‌ پیوستند در آخرین عصر یخبندان فرسایش یافته‌ اند.

مانپوپونر (Manpupuner)، ناحیه ترویتسکو-پچورسکی، روسیه

اگرچه تا حدی ناعادلانه است، ولی این ستون های سنگی عجیب در خارج از روسیه کمتر شناخته شده اند. این هفت صخره عظیم که در کوه‌ های اورال واقع شده‌ اند، به ارتفاع بیش از ۶۱ متر می‌ رسند و به آنها لقب «هفت مرد قوی» داده‌ اند. آنها میلیون‌ ها سال پیش پس از اینکه رشته‌ کوهی توسط برف، باران و باد فرسایش یافت، شکل گرفتند و توانستند باقی بمانند، زیرا از سنگ‌ های قوی‌ تر و حاوی کوارتز ساخته شده‌ اند.

آنتلوپ کنیون (Antelope Canyon)، پیج، آریزونا، ایالات متحده آمریکا

یک تصویر برای ثبت زیبایی همیشه در حال تغییر آنتلوپ کنیون که بسته به نحوه تابش نور به آن در طول روز کاملا متفاوت است، کافی نیست. تنگه باریک ماسه‌ سنگی قرمز رنگی که در نزدیکی پیج، آریزونا قرار دارد، شکل موج‌ مانند خود را مدیون روشی است که آب در طول قرن‌ ها از آن عبور می‌ کرده است. در واقع، دره تنگ و عمیق واقع در زمین متعلق به بخش لچی (LeChee) از ملت ناواهو، توسط مردم ناواهو به عنوان “مکانی که آب از میان صخره ها می گذرد” نامیده می شود.

اولورو (Uluru)، پارک ملی اولورو-کاتا جوتا، قلمرو شمالی، استرالیا

بزرگترین مونولیت جهان، اولورو (صخره آیرز) در ارتفاع ۳۴۸ متری از سطح صحرای اطراف خود قرار دارد. این سنگ یکپارچه برای مردم آنانگو که بیش از ۶۰ هزار سال در استرالیای مرکزی زندگی کرده اند، اهمیت زیادی دارد و تعدادی غار مقدس در پایه آن وجود دارد که پر از کنده کاری و نقاشی است. به گفته دانشمندان، قدمت اولورو به حدود ۵۰۰ میلیون سال پیش می رسد که تقریبا همزمان با شکل گیری قاره استرالیا است.

پارک ملی تورس دل پین (Torres del Paine)، پاتاگونیا، شیلی

تورس ها (برج هایی) که نام پارک ملی تورس دل پین از آنها گرفته شده است، مطمئنا ناامید کننده نیستند. این مناره‌ های گرانیتی باشکوه که گویی در یک فیلم فانتزی ساخته شده‌ اند، بر فراز دریاچه‌ های فیروزه‌ ای و یخچال‌ های طبیعی قرار دارند و فرصت‌ های عکاسی را در هر قدمی فراهم می‌ کنند. این پارک ملی که در جنوب پاتاگونیای شیلی قرار دارد، مملو از مجموعه‌ ای از حیات‌ وحش از جمله پنگوئن‌ های ماژلانی، کرکس های آمریکایی آند، یوز پلنگ درنده آمریکایی، روباه و شاهین است.

صخره متعادل (Balancing Rock)، لانگ آیلند، نوا اسکوشیا، کانادا

تشکیلات صخره‌ ای بیش از این گرانش را به چالش نمی‌ کشند. این ستون ۶ متری بازالت فرسایش یافته است، به طوری که فقط یک گوشه آن به صخره زیرین چسبیده است و به نظر می رسد هر لحظه ممکن است فرو بریزد. از طریق یک قایق سواری کوتاه از دیگبی نک در سرزمین اصلی می‌ توانید به آنجا برسید، سپس یک پیاده‌ روی رفت و برگشتی ۲.۵ کیلومتری وجود دارد که شامل ۲۳۵ پله برای رسیدن به انتهای مسیر است.

وولینگ یوان (Wulingyuan)، استان هونان، چین

پوشش انبوه جنگل های نیمه گرمسیری، قله های صخره ای وولینگ یوان، واقع در استان هونان چین را خاص تر می کند. این سایت میراث جهانی یونسکو با مساحت ۲۶ هزار هکتار از سنگ کوارتز و ماسه سنگ تشکیل شده است که به منظره ای الهام بخش پر از مناره ها، ستون ها، دره ها، پل های سنگی طبیعی و غارها تبدیل شده است. گفته می شود که جیمز کامرون کارگردان فیلم از اینجا برای ساخت دنیای داستانی آواتار (۲۰۰۹) الهام گرفته است.

کوه کله قندی، ریودوژانیرو، برزیل

کورکووادو ممکن است شناخته‌ شده‌ ترین قله ریو باشد، اما کوه کله قندی که در دوردست خودنمایی می‌ کند، جذابیت خاص خود را دارد. این کوه گرانیتی مخروطی شکل ۳۹۵ متر ارتفاع دارد و می توان از طریق تله کابین از تپه همسایه اورکا، به آن رسید. قدمت آن به دوره‌ ای بر می‌ گردد که قاره گندوانا در حدود ۵۵۰ میلیون سال پیش شکل گرفت و احتمالا زمانی ایجاد شد که گرانیت در یک شکستگی در سنگ‌ های رسوبی اطراف پر شد.

هوییتسرکر (Hvítserkur)، شبه جزیره واتسنس، ایسلند

هوییتسرکر که به دلیل شکل ظاهری خود به «صخره کرگدن» معروف است، بر فراز خلیج هونافلوی در شبه جزیره واتسنس خودنمایی می کند. این پشته دریایی ۱۵ متری زمانی ایجاد شد که ماگما در گردن یک آتشفشان جامد شد، اما صخره های اطراف از بین رفت و تنها این ساختار عجیب و غریب باقی ماند. ساحل ماسه ای سیاه که در جزر و مد قابل مشاهده است، این منظره را چشمگیرتر می کند.

پارک ملی برایس کنیون (Bryce Canyon National Park)، یوتا، ایالات متحده آمریکا

پارک ملی برایس کنیون که بیشترین تعداد دودکش جن (هودو) روی زمین را در خود جای داده است، مملو از تعداد گیج کننده ای از این مناره های باشکوه است. از حدود ۵۰ میلیون سال پیش، سنگ‌ های مسطح در کف حوضه رودخانه رسوب کردند، سپس بالا آمدن صفحات تکتونیکی منجر به ارتفاع بیشتر آنها شد. بعدها، اثر عوامل جوی و فرسایش سنگ های اطراف را شکست و ستون های غیر معمولی را که امروزه می بینیم به جا گذاشت. آنها به خصوص در طلوع و غروب خورشید یا در زیر گرد تازه بارش برف دیدنی به نظر می رسند.