مجله نماوا، نغمه خدابخش
شب مرموز و رازآلود است؛ زن زیبا در یک شب بارانی بدون داشتن مقصد، مرموزتر. تهرانِ خلوت، مرگ و نیستی را تداعی می‌کند و پرسه زدن در شب این شهر پر از جنون است و وسوسه‌انگیز.
فیلم «بعد از تو» یک درام اجتماعی روانشناسانه به کارگردانی فرهاد نجفی، از آن دست فیلم‌هایی است که لایه‌های پنهان بسیاری در خود دارد. کارگردان با بهره‌گیری از المان‌های مناسب فضایی مالیخولیایی برای روایت در نظر گرفته تا مخاطب را لحظه‌به‌لحظه درگیر فضا، شخصیت‌ها و قصه زندگی آنها کند.
زنی در نیمه‌شب سوار تاکسی شده و مقصدی نامعلوم دارد اولین اقدام او دور انداختن کادوهای تولدش است و این اولین نشانه بریدن او از فضای موجود و اقدام برای تغییری جدی‌ست. فیلم از همان ابتدا کنجکاوی مخاطب را برمی‌انگیزد تا در گشت‌وگذاری شبانه همراه او شود. پیشنهاد عجیب او به راننده غافلگیرکننده است؛ تصوری اشتباه در ذهن راننده و مخاطب شکل می‌گیرد اما به‌زودی مشخص می‌شود زن در پی انتقام است.
«بعد از تو» به آسیب‌های اجتماعی جامعه می‌پردازد و موضوع مهم و پررنگ این روزها یعنی تجاوز را مطرح می‌کند اما به این نکته اکتفا نکرده و پا فراتر می‌گذارد و به موضوعاتی چون عشق، تنفر، ثروت، انتقام و انتخاب نقب می‌زند. فیلم از حاشیه‌پردازی‌های بی‌مورد پرهیز کرده و به سادگی دغدغه‌های اساسی خود را به تصویر می‌کشد هر لحظه مخاطب را درگیر و غافلگیر می‌کند و مجالی برای حدس اتفاقات بعدی به او نمی‌دهد.
فیلم ریتم یک‌دست و مناسبی دارد با وجود اینکه کل زمان روایت در چند ساعت در یک شب و یک اتومبیل می‌گذرد اما بده بستانهای کلامی بین زن و راننده و همچنین وجود فلش بک‌ها فیلم را از افتادن به ورطه تکرار و فضای کسالت‌آور نجات می‌دهد.
«بعد از تو» در دیالوگ‌ها و نشان دادن برخی صحنه‌ها، در حد فریم‌های کوتاه، جسورانه عمل کرده و خط قرمزها را رد می‌کند و قصد دارد واقعیت جامعه را عریان و بدون سانسور به تصویر بکشد.
فیلم «بعد از تو» سوالاتی را در ذهن مخاطب مطرح می‌کند که روایت پاسخی برای آنها ندارد. سوالاتی که پرداختن به آنها برای سازنده بی‌اهمیت است. فرهاد نجفی موضوع اصلی را نشانه گرفته و آسیب‌هایی که هر اتفاق می‌تواند بر سر آدمی بیاورد را به تصویر می‌کشد.
مهم نیست دوستان و اطرافیان زن چه تاثیری در زندگی او داشته اند (نکته‌ای که همسر سابق زن به آن اشاره می‌کند)، مهم نیست مرد مالباخته چگونه و از کجا به زندگی مرفه دست پیدا کرده، مهم نیست دوست مرد چه به سرش آمده که پشیمان شده و در پی جبران است؛ مهم این است راهی را که زن رفته ناخودآگاه به بی‌راهه ختم شده و دیگران و درواقع جامعه افسارگسیخته مسبب نابودی او شده‌اند.
کارگردان برای نگارش فیلمنامه با حمید سلیمی همکاری داشته کسی که در نوشته‌های خود تنهایی و مهجور بودن آدم‌ها را به خوبی به تصویر می‌کشد.
فیلم با نام دیگر «یک شب در تهران» (One Night in Tehran)، در جشنواره‌های خارجی جوایزی کسب کرده که یکی از آنها، جایزه بهترین بازیگر زن از سیزدهمین جشنواره فیلم‌های ایرانی سانفرانسیسکو برای مینا وحید است. از بازی محمد مهدی حسینی در اولین نقش‌آفرینی او در یک اثر بلند سینمایی هم نمی‌توان چشم‌پوشی کرد.
عنصر فیلمبرداری یکی دیگر از عناصر مثبت و قابل‌قبول فیلم است که به باورپذیری قصه کمک کرده است.
«بعد از تو» همچون فضایش تلخ و سرد است و بیننده را به تفکر وامی‌دارد. هر دم او را به شخصیت اصلی قصه نزدیک کرده و او را کنجکاو اقدام بعدی می‌کند تا جایی که در نقطه عطف قصه و در انتهای روایت شوک اصلی را به مخاطبش منتقل می‌کند گویی با یک سیلی او را از فضای فیلم بیرون می‌کشد!
