بیرجند- برادر شهید سورگی با اشاره به خاطره شهادت برادرش در روز هفتم بهمن گفت: در آن روز مردم گل هایی را در لوله تفنگ ژاندارم ها گذاشتند ولی باز هم سهمشان گلوله شد.
خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: گاهی وقایع انقلاب سال ۵۷ را در لا به لای کتاب ها خوانده و یا در سکانس های یک فیلم می بینیم. اما زمانی پای صحبت آدم هایی می نشینی که آن روزها را با تمام وجود درک کرده و از لحظه لحظه آن خاطره دارند. خاطراتی که از جنس اراده و ایمان برای تغییر شرایط کشور است.
به بهانه دهه فجر پای صحبت یکی از مبارزان انقلاب در بیرجند و برادر شهید انقلاب، شهید محمود سورگی نشستیم تا از خاطرات ایشان بشنویم.
شاهین سورگی برادر شهید محمود سورگی که خود نیز از مبارزان زمان انقلاب در بیرجند است، در گفت و گو با خبرنگار مهر اظهار کرد: سال ۵۷ من در شهر بیرجند در دبیرستان تحصیل می کردم ولی برادرم محمود در روستا کمک کار پدر و مادر بود.
انقلاب تا عمق روستا نفوذ کرده بود
وی با اشاره به اینکه برادر محمود دو سال از من بزرگتر و در سال ۵۷ حدود ۱۸ سال سن داشت، بیان کرد: آن موقع اخبار انقلاب و اتفاقات شهرهای بزرگ را از طریق روزنامه اطلاعات می خواندم و قسمت های مهم را برش زده و برای برادر محمود به روستا می بردم.
سورگی با بیان اینکه برادرم به صورت مرتب و مستمر اخبار انقلاب را از طریق روزنامه و اخبار و …پیگیری می کرد، گفت: خاطرم هست صحبت های امام را از روزنامه ها برش زده، بر روی مقوا می چسباندیم و همراه برادر به روستاهای اطراف سورگ می بردیم.
مبارز زمان انقلاب در بیرجند اظهار کرد: هر چند من اخبار روزنامه ها را از شهر برای برادرم می بردم ولی شور و نشاط او برای فعالیت های انقلابی از من بیشتر و در واقع آتش انقلابی گری او از من تندتر بود.
محمود عاشق راه امام (ره) شده بود
سورگی بیان کرد: ظلم و ستم هایی که رژیم پهلوی به مردم می کرد موجب شده بود که برادرم محمود عاشق راه امام (ره) و شخص ایشان شود.
وی با بیان اینکه آن زمان به شوراهای روستا، انجمن ده می گفتند، ادامه داد: فعالیت های انقلابی من و برادر شهیدم محمود موجب شده بود که مسئول انجمن ده به شدت از ما خشمگین شود.
برادر شهید انقلاب بیرجند با بیان اینکه برادرم از راهپیمایی مردم بیرجند علیه رژیم پهلوی در روز ۲۸ سفر همزمان با سالروز رحلت پیامبر (ص) و امام جعفر صادق (ع) (هفتم بهمن ۵۷) مطلع شده بود و برای حضور در این راهپیمایی برنامه ریزی کرده بود.
پای پیاده خود را تا روستای بجد رسانده بود
سورگی با بیان اینکه در بیرجند شروع راهپیمایی‌های زمان انقلاب از مسجد آیت الله آیتی بود و بعد از مسیر مسجد چهار درخت و مسجد پایین شهر می گذشتیم، گفت: راهپیمایی روز هفتم بهمن ۵۷ از مسجد آیتی (سه راه اسدی) به سمت میدان طالقانی فعلی شروع شد.
وی گفت: برادرم قرار بود برای حضور در راهپیمایی با ماشین به بیرجند بیاید ولی از آنجایی که ۲۸ صفر و روز تعطیل بود ماشین روستا به بیرجند حرکت نمی کرده و برای همین برادرم با پای پیاده از سورگ تا نزدیکی روستای بجد آمده و از آنجا با یک موتور به بیرجند می آید.
برادر شهید سورگی افزود: در نهایت من و برادرم در روز هفتم بهمن در میدان کوروش (ابوذر فعلی) همدیگر را پیدا کرده و به سمت میدان شهدا که آن زمان میدان فرح نام داشت حرکت کردیم.
سورگی با تأکید بر اینکه آن روز حکومت نظامی اعلام شده بود، بیان کرد: اما دستور از امام (ره) رسیده بوده که نترسید و به خیابان ها بیایید.
گل هایی که حریف گلوله نشد
وی با بیان اینکه به خیابان شهدا که رسیدیم متوجه شدم که ژاندارم ها در پشت بام ها مسلح هستند، گفت: ما از خیابان طالقانی فعلی که به نظرم آن زمان خیابان رضا شاه نام داشت گل خریده بودیم که داخل لوله تفنگ ژاندارم ها بگذاریم اما کارگر نیفتاد و آنان در خیابان شهدا شروع به تیراندازی کردند.
مبارز زمان انقلاب بیرجند ادامه داد: خاطرم هست مردم شعار می دادند «ارتش به این بی غیرتی هرگز ندیده ملتی» که در نهایت تیراندازی مأموران و ژاندارم ها شروع شد و شهید سندروس در خیابان شهدا به شهادت رسید.
سورگی با بیان اینکه ما خود را در خرابه ای در حوالی میدان شهدا پنهان کرده و در واقع پناه گرفته بودیم، گفت: سرگردی به سمت ما آمد و گوش برادرم را گرفت و از او خواست که به امام (ره) توهین کند که او در جواب محکم مرگ بر شاه گفت.
وی افزود: برادرم این جمله را که گفت مأمور با سرنیزه به بدنش زد و خون جاری شد که بدن او را کشان کشان تا سر میدان شهدا آوردند و همانجا مأموری با تیر به او زد و در نهایت به شهادت رسید.
خاطرات تلخ از ظلم پهلوی به روستاها
مبارز زمان انقلاب در بیرجند یادآور شد: آن زمان به مردم و به ویژه روستائیان ظلم فراوانی می شد و در واقع هیچگونه امکاناتی برای آنان فراهم نمی شد در حالی که در سال های بعد از پیروزی انقلاب برای روستاها جاده، برق، تلفن، خانه بهداشت و … آورده شده است.
سورگی اظهار کرد: آن زمان روستاها کمترین امکانات بهداشتی نداشت و حتی در مواردی بیمار تا از روستا به شهر می رسید، فوت می‌کرد.
مبارز دوران انقلاب در بیرجند گفت: خاطرم هست در همین بیرجند نان هایی که از پادگان اضافه می آمد و خشک می شد با ماشین ژاندارمی به روستاها می‌آوردند و با بیل در کیسه ها ریخته و با بی احترامی فراوان به مردم می دادند.
سورگی یادآور شد: برخی از افراد کم اطلاع که به این موارد توجه ندارند از مردم می خواهند که در انتخابات شرکت نکنند در حالی که دلیلی ندارد به ندای بیگانگان توجه کرده و پشت انقلاب و رهبر را خالی کنیم.
