متخصصان یک شرکت دانش بنیان موفق به مهندسی معکوس و بومی‌سازی سنسور سطح سنج، از تجهیزات کلیدی مورد نیاز صنعت نفت و گاز شدند.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری، منیره پارسا مدیرعامل شرکت شاهراه مکاترونیک پارس در خصوص محصولات این شرکت و کاربرد آنها عنوان کرد: ما در شرکتی فعال در حوزه نفت و گاز، اقدام به مهندسی معکوس یکی از تجهیزات کلیدی این صنعت کردیم. این محصول از سال ۱۳۹۴ به دلیل تحریم‌ها با مشکل تامین مواجه شده بود و نمونه داخلی آن نیز به دلیل پیچیدگی‌های محاسباتی و عدم وجود دانش فنی کافی، تولید نمی‌شد. معادلات پیچیده‌ای که در طراحی این تجهیز به کار رفته بود، ترکیب چندین پارامتر مختلف را برای دستیابی به یک نتیجه نهایی ضروری می‌کرد. ما با اتکا به دانش و تخصص تیممان، موفق به کشف و حل این معادلات شدیم.
وی خاطرنشان کرد: این تجهیز، سنسور سطح سنج است که به روش غوطه‌وری و با استفاده از ترگ تیوب عمل می‌کند. روش غوطه گری به عنوان یکی از روشهای اندازه گیری ارتفاع سیال بر خلاف مدل شناوری، پیچیدگی زیادی دارد ولی حساسیت پایین آن نسبت به چگالی و عدم تاثیر پذیری از بخارات سیال موجب شده که جزو روشهای پر کاربرد در صنعت نفت، گاز و پتروشیمی باشد. سنسور غوطه وری ساخته شده توسط شاهراه مکاترونیک پارس با توجه به موارد فوق بازار و کاربرد مناسبی دارد.
پارسا با بیان این که این محصول که برای اولین بار در کشور تولید شده در حال حاضر در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و سایر صنایع مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد، اظهار داشت: هدف اصلی ما از انجام این پروژه، نیل به یک هدف بلندمدت بود: بومی‌سازی تجهیزات و دستگاه‌های پزشکی و نفت و گاز. پیش از این پروژه، سابقه فعالیت در زمینه مهندسی معکوس تجهیزات پزشکی را داشتیم. در این پروژه‌ها، پس از مهندسی معکوس، طرح را به مشتریان می‌فروختیم و نمونه‌ای از دستگاه را برای آنها می‌ساختیم. با مهندسی معکوس این تجهیز نفت و گاز، گامی فراتر از فعالیت‌های قبلی خود برداشتیم.
هدف ما از انجام این پروژه، ایجاد فضایی بود که در آن، نوآوران و فناوران، به جای فروش ایده‌های خود به واسطه‌ها، بتوانند خود رأساً اقدام به تولید و عرضه محصولاتشان کنند.
وی تصریح کرد: با بومی‌سازی این تجهیزات، نه تنها از خروج ارز از کشور جلوگیری می‌شود، بلکه زمینه اشتغالزایی برای جوانان متخصص ایرانی نیز فراهم خواهد شد. منطقه پارس جنوبی با خیل عظیم کارکنان خلاق و با توجه به سهم ۵۰ درصدی آن در بودجه کشور، نمونه بارزی از این نقیصه در زنجیره ارزش است. علیرغم وجود منابع مالی سرشار، نیاز به تجهیزات پیشرفته و خیل عظیم نخبگان، شاهد عدم بهره‌برداری کافی از این پتانسیل هستیم. معضل اصلی، فقدان بستری مناسب برای تبدیل ایده به محصول و عدم وجود ذینفع در این فرآیند است. پیچیدگی‌های مسیر تولید، بسیاری از نوآوران را مجبور به فروش ایده‌هایشان به جای تولید و عرضه محصول نهایی می‌کند.
پارسا گفت: ما معتقدیم که سازمان‌های مردم‌نهاد می‌توانند نقشی کلیدی در حل این معضل ایفا کنند. بر همین اساس، با دانشگاه علمی کاربردی عسلویه به عنوان پلی بین علم و کاربرد آن در پارس جنوبی، همکاری خود را آغاز نمودیم. در جلسه‌ای با رئیس دانشگاه، ایده خود را مبنی بر تولید نمونه‌ای از محصول مورد نیاز پالایشگاه‌ها و برگزاری نشستی با حضور خبرگان و مدیران پارس جنوبی برای حل چالش‌های تامین تجهیزات، مطرح کردیم. با همراهی دانشگاه علمی کاربردی و پارک‌های علم و فناوری، موفق به تشکیل تیمی متشکل از متخصصان و نخبگان شدیم و در نهایت، این محصول را با موفقیت به تولید رساندیم. تمرکز بر روی حوزه‌هایی با مزیت رقابتی و پتانسیل درآمدزایی، از جمله اصول کلیدی موفقیت در هر کسب و کاری است. در صنعت نفت و گاز، پالایشگاه‌ها به شدت به تجهیزات خارجی وابسته‌اند. این وابستگی به دلیل قدرت نفوذ شرکت‌های بازرگانی بزرگ با شبکه‌های جهانی و عدم حضور موثر شرکت‌های دانش‌بنیان در این فضا ایجاد شده است.
وی با اشاره به نقش دانشگاه افزود: دانشگاه علمی کاربردی عسلویه می‌تواند با ایجاد بستری مناسب برای حضور نخبگان و تسهیل فرآیند اشتراک‌گذاری منافع، نقشی کلیدی در بومی‌سازی تجهیزات و خلق زنجیره ارزش در این منطقه ایفا کند. ما در شرکت خود متعهد به ایجاد این فضای نو و برداشتن گام‌های عملی در جهت بومی‌سازی و خلق زنجیره ارزش در صنعت نفت و گاز و به طور کلی، در تمامی زمینه‌های دارای پتانسیل هستیم. مهندسی معکوس این تجهیز نفت و گاز، نمونه‌ای از تلاش‌های ما در این مسیر است و امیدواریم الهام‌بخش سایر فعالان و ذینفعان این حوزه باشد.
پارسا در خصوص بزرگ‌ترین یا مهم‌ترین دستاورد این مجموعه بیان کرد: ما در مجموعه خود، به باورسازی و ایجاد انگیزه در نسل جوان، به عنوان بزرگ‌ترین دستاورد خود می‌بالیم. تا همین چند سال پیش، شاهد آن بودیم که دانشجویان نخبه دانشگاه‌های برتر کشور، تنها به دنبال ارسال رزومه به خارج از کشور و مهاجرت بودند. در آن زمان، کتابی به نام “واقعیت” نوشته‌ی یک پروفسور آمریکایی را به دانشجویان معرفی کردم. این کتاب، نگرشی نوین به مقوله موفقیت ارائه می‌داد و بیان می‌کرد که فارغ از محل زندگی، مهم‌ترین عامل در مسیر پیشرفت، میزان خلق ارزش توسط افراد است. درست است که در کشورهای غربی، ممکن است امکانات رفاهی و تکنولوژی‌های پیشرفته‌تری در اختیار شما قرار گیرد، اما در نهایت، شما در جایگاه یک کارگر برای آنها فعالیت خواهید کرد. در مقابل، در ایران، فرصت‌های بی‌نظیری برای کارآفرینی و تولید ثروت وجود دارد.
وی با اشاره به برخی موانع و چالشها گفت: با وجود این در ابتدای مسیر، با چالش‌هایی روبرو بودیم. به عنوان مثال، در سال ۱۳۹۲، نمونه‌ای از یک دستگاه را ساختیم، اما با مخالفت‌هایی از سوی برخی افراد مواجه شدیم. آنها مدعی بودند که اجازه ورود این محصول به بازار را نخواهند داد. در آن زمان، تجربه کافی برای حل این معضل را نداشتم. اما امروزه، با نگرشی نو به این موضوع نگاه می‌کنم. اگر کسی مانع از فروش محصول من شود، به جای تسلیم شدن، به دنبال راهکارهای جایگزین خواهم بود. می‌توانم با آن فرد شریک شوم و از طریق همکاری با او، ضمن کسب سود برای هر دو طرف، زنجیره ارزش را نیز ارتقا دهم. حضور در جشنواره اینوتکس، نقطه عطفی در مسیر ما بود. شور و اشتیاق دانشجویان در این رویداد، انگیزه مضاعفی به ما برای ادامه مسیر و تلاش برای تحقق اهدافمان داد.این حمایت‌ها، روحیه‌ای تازه به ما بخشیده و زمینه‌ساز آغاز پروژه‌های جدیدی شده است.
این فعال حوزه علم و فناوری در خصوص استفاده از حمایت‌های معاونت علمی ریاست جمهوری گفت: برای ورود به لیست پیمانکاران (وندورلیست) شرکت نفت به معرفی‌نامه از معاونت علمی نیاز داریم.
