پژوهشگران دانشگاه استنسفورد طرحی جدید را پایه ریزی نموده اند که بر اساس آن با تغییر کل توالی ژنوم حیوانات مختلف ، از روی صفات ، تغییرات ژنتیکی مشترک بین آنها را می توان تشخیص داد. پژواک یابی یکی از مواردی بود که در این پروژه زیر ذره بین محققان قرار گرفت. با گذشت زمان تغییراتی که در مجموعه ۱۸ ژن ایجاد شده ، مکانیسم مشابهی را در مسیریابی خفاش گوشتخوار ، دلفین و نهنگ قاتل سبب می شود.
به گزارش سرویس اخبار علمی سایت تک نیوز ، رشد عصب هایی موسوم به “گانگلیون اسپیرال” تحت عمل ژنهای مذکور قرار دارند. این عصبها باعث انتقال صدا از گوش به مغز می شود و به بیانی دیگر مسیریابی ، شناسایی طعمه ها و اجسام با استفاده از امواج صدا همگی نتیجه جهش ژنتیکی مشابه ای است که به آنها قابلیت پژواک یابی می دهد. بدین منظور محققان به مقایسه توالی ژنتیکی خفاشهایی که این توانایی را دارند و آنهایی که فاقد آن هستند پرداخته و تکامل پژواک یابی را تحلیل کردند. رشد پوستی مشابه در گاو دریایی و نهنگ قاتل بعلاوه ظرفیت بالای ریه خرگوش بی دم و آلپاکا از دیگر مثالهایی این نوع تغییرات ژنتیکی است. در این مطالعه مشخص شد این تغییرات در آن دسته از ژنهایی که وظیفه رمزگذاری را بر عهده دارند رخ می دهند. این یافته های علمی نه تنها در مورد حیوانات بلکه در مورد انسان نیز نشاندهنده نقش تغییرات ژنتیکی درکسب توانایی های تکاملی می باشد.
