به نقل از توریستگاه:
دیدن سالن های پرپیچ و خم گندم گون، کافه های عجیب و غریب، گردشگران کنجکاو، مردان موتورسواری که مواد غذایی را به خانه هایشان می برند و زنان محجبه ای که زنگ معبد را به صدا در می آورند، بخشی از تاریخ یک قلعه باستانی است که امروز، هنوز هم می توان آنها را تجربه کرد.
زندگی مثل همیشه در قلعه جیسالمر (Jaisalmer Fort) جریان دارد، یک سایت میراث جهانی یونسکو که هزاران نفر آن را خانه خود می نامند.
شهر جیسالمر در صحرای تار در راجستان هند، نزدیک مرز پاکستان است. اما موقعیت دورافتاده، آن مانع جسارت صدها هزار گردشگر برای دیدن آن در صحرای شنی نمی شود.
یکی از اولین مکان هایی که به محض ورود به قلعه جلب توجه می کند، دروازه “هوا پل” است که محلی ها در ماه های گرم تابستان در آن تجمع می کنند. یکی از ویژگی های جالب توجه این قلعه گستردگی آن است، بطوریکه بسیاری از گردشگران زمانی که درست در میان آن هستند، هنوز هم متوجه حضور خود در قلعه نمی شوند.
قرن ها زندگی
این قلعه توسط پادشاه افسانه ای، راول جیسال در سال ۱۱۵۶ ساخته شده است. با دیوارهای بیرونی که حدود ۴۵۸ متر امتداد دارند، فضای داخل آن وسیع است و چندین منطقه به عنوان محل زندگی مردم و خانواده هایشان که در دربار سلطنتی شهر خدمت می کردند مشخص شده اند.
پس از گذشت قرن ها، این قلعه همچنان محل زندگی نوادگان آن خانواده ها است. از روزهای باشکوهش به عنوان یک شهر بزرگ در جاده ابریشم گرفته تا غارت و فتوحات مداوم توسط مهاجمان خارجی و درگیری های اخیر با پاکستان، این قلعه تاریخ پرفراز و نشیبی دارد.
اما امروزه این قلعه انواع دیگری از افراد خارجی را به خود جذب می کند، صدها هزار مسافر به مکانی می آیند که در سال ۲۰۱۳ به همراه پنج قلعه دیگر در راجستان به عنوان میراث جهانی یونسکو نامگذاری شد.
اما بر خلاف بقیه قلعه ها، قلعه جیسالمر دارای کاخ سلطنتی و همچنین معابد عمومی، مغازه، هتل، کافه و تعداد زیادی خانه است. این قلعه همچنین یک محله، یک منطقه تجاری و محل عبادت برای بخش قابل توجهی از جمعیت جیسالمر است که در درون دیوارهای در حال فروپاشی آن زندگی می کنند.
مبارزات یک “قلعه زنده”
متاسفانه در سال های اخیر جمعیت این قلعه چندین برابر شده که منجر به افزایش بار زیرساخت های آن شده است. خطوط فاضلاب قدیمی و زهکشی نامناسب باعث نفوذ آب به فونداسیون آن شده و سقوط یک سنگ، می تواند منجر به فرو ریختن سنگ های دیگر شود.
به گفته معمار و حافظ این بنا، آشیش سریواستاوا که از سال ۲۰۰۱ مشغول مرمت قلعه بوده است، کارهای زیادی برای حفاظت از این قلعه باید انجام شود. همچنین ساکنان محلی باید توجه بیشتری نسبت به حفظ این میراث جهانی داشته باشند.
خانه ها بالاتر می روند
دولت محلی در جهت حفظ این قلعه، زمینی را به ساکنان شهر اختصاص داده است، اما آنها ترجیح می دهند در داخل قلعه زندگی کنند. خانواده ها خانه های خود را گسترش می دهند و طبقات جدید اضافه می کنند و خانه های مرتفع تر از نسل های قبلی می سازند. هرچند که فونداسیون اصلی قلعه ممکن است نتواند این وزن اضافه را تحمل کند.
امروزه یافتن صنعتگرانی که در تکنیک های ساخت و ساز باستانی و در کار با اندود آهک و سنگ های حکاکی شده با دست مهارت دارند، بسیار دشوار است. این صنعتگران مهارت های زمان بر و کار فشرده را از پیشینیان خود آموخته اند، اما افراد جوان تر مهارت های ساخت و ساز مدرن را یاد می گیرند.
نیاز به کمک است
چایتانیا راج سینگ، پادشاه فعلی جیسالمر که خانواده وی ۶۰ درصد از قلعه را در اختیار دارد، به کمک افراد محلی تلاش زیادی برای بازسازی آن انجام داده است که این امر به امرار معاش آنها نیز کمک کرده است.
منبع: cnbc
