کتاب «روان درمانی خانواده» اثر جی.هی.لی با ترجمه باقر ثنایی توسط انتشارات امیرکبیر به چاپ هیجدهم رسید.
به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «روان درمانی خانواده» اثر جی.هی.لی که به عنوان منبعی در زمینه خانواده‌درمانی استراتژیک شناخته می‌شود، با ترجمه باقر ثنایی توسط انتشارات امیرکبیر به چاپ هیجدهم رسیده است.
جی. هی. لی نویسنده این‌کتاب نظریه‌پرداز خانواده‌درمانی استراتژیک است. تدوین کتاب «روان درمانی خانواده» نیز برای درمانگران است و مولفش می‌گوید نباید تصور شود تلاشی برای ترسیم واقعیت جامعه و خانواده انسانی است، یا اینکه اگر همه روی خط صحیح بودند، خانواده باید چگونه می‌بود.
آنچه در کتاب روان‌درمانی خانواده آمده، فرمول‌بندی ساده وضعیت‌های اجتماعی است که می‌تواند به درمانگر در تشخیص برخوردهای نوعی و تعیین عملکردش کمک کند. این اثر بر این مبنا استوار است که چون مشکلات روان‌شناختی به‌طور کلی به روابط بین‌فردی مرتبط می‌شوند، درمان آن‌ها هم باید در بستر همین روابط صورت بگیرد. کتاب حاضر، خانواده را به‌عنوان گروهی طبیعی (در مقابل گروه تصنعی شکل‌گرفته در انواع گروه‌درمانی) در نظر می‌گیرد و خانواده‌درمانی، روش سیستماتیک مداخله درمانی می‌داند که هدفش رفع اختلالات پیچیده و متقابل عاطفی در گروه خانواده است.
کتاب «روان درمانی خانواده» در ۸ فصل، روان‌درمانی خانواده را برای مخاطب توضیح می‌دهد. مراحل درمان، چالش‌های پیش‌رو و مسائل اخلاقی در خانواده‌درمانی، بخشی از مهم‌ترین سرفصل‌های این کتاب هستند. این‌کتاب برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های مشاوره و روانشناسی در گرایش خانواده، پیشنهاد شده است.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
معمولاً اندرز خوب سودی ندارد مگر در مورد مشکلات خفیف آموزشی و یا وقتی که درمانگر با فرد کاملاً کم‌هوشی کار می‌کند. اگر درمانگر برای اندرز دادن دچار وسوسه شده باشد، می‌تواند از خانواده چنین سوالی بکند: «اگر می‌خواستم به شما اندرز خوبی بدهم، چه باید می‌گفتم؟» آن‌وقت خود اعضای خانواده تمام اندرزهای مورد نظر درمانگر را که در گذشته دیگران به آن‌ها داده‌اند و سودی نداشته به او خواهند گفت. مفهوم اندرز دادن این است که درمانگر تصور می‌کند اشخاص بر اعمال خود تسلط منطقی دارند ولی برای موفقیت در کار درمان بهتر است این تصور را فراموش کرد. هدف دستورالعمل‌هایی که در این‌جا راجع به آن‌ها صحبت می‌شود، ایجاد تغییر تازه در رفتار اعضای خانواده نسبت به یکدیگر از طریق ارائۀ رفتارهای تازه است.
