ستاره شناسان در ایخاد جدیترین نقشه از کهکشان راه شیری و بازوهای مارپیچی این کهکشان از جوان ترین اجرام آن استفاده کردند. نتیجه آن یک نقشه با آشفتگی بسیار زیاد بود.
به گزارش سرویس اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، بازوهای مارپیچی کهکشان ها معمولا تنها به اندازه ده درصد بیشتر از میانگین کل آن کهکشان دارای ستاره است. در واقع تراکم ستاره ای در آن زیاد نیست. البته این مکان ها دارای ستاره زایی بیش از حد نسبت به دیگر مکان ها هستند. این بازوها معمولا در اثر فعل و انفعالات گرانشی در مواجهه با کهکشان های اقماری ایجاد می شوند.
بازوهای گرانشی با حرکت امواج گونه خود باعث تراکم ناحیه اطراف خود می شوند. در این زمان در اثر بی ثبات شدن و ریزش ابرهای گازی، دور جدیدی از ستاره زایی ایجاد میشود.
ستاره شناسان به راحتی می توانند ساختارهای مارپیچی کهکشان های دور را ترسیم کنند. اما تهیه نقشه دقیق از بازوهای کهکشان راه شیری دشوارتر است. زیرا مکان قرارگیری ما در قرص کهکشانی مشابه مانند بازوها است و این موضوع ما را در مقابل ده ها هزارسال نوری از گاز و غبار قرار می دهد که می توانند طول موج های نور را مسدود کنند. به همین دلیل ایجاد نقشه از کهکشان ما پر از ابهام و حدس و گمان خواهد بود.
اخیرا نقشه ای از کهکشان راه شیری توسط ستاره شناسان تهیه شده که ساختار مارپیچی آن را نشان می دهد. آنها برای تهیه این نقشه از ستاره های جوان، خوشه های باز و مناطق ستاره را با حرم بالا استفاده کردند.
