سعید خمان که قصد دارد نمایش «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)» را در خانه نمایش دا روی صحنه ببرد بر این نکته تاکید کرد که شرایط اقتصادی تئاتر را تبدیل به کالا کرده است.
به گزارش خبرنگار مهر، نمایش «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)» نوشته آن وولر، با بازی و کارگردانی سعید خمان از ۲۱ تیر در خانه نمایش دا روی صحنه می‌رود. سعید خمان بازیگر و کارگردان تئاتر که چند سالی از صحنه تئاتر دور بوده، قصد دارد این اثر نمایشی را که یک مونولوگ است، در ۲ یا ۳ روز در هفته روی صحنه ببرد.
خمان درباره روند تولید نمایش «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)»، به خبرنگار مهر گفت: مانند همه نمایش‌ها، با توجه به شرایط جامعه انتخاب متن انجام شده است. در ذهنم متن‌های دیگری هم برای اجرا مدنظر داشتم که متأسفانه شرایط برای اجرای‌شان فراهم نشد. به پیشنهاد یکی از دوستان و با توجه به اینکه شرایط اجرای تئاتر بسیار سخت شده است و در عین حال چند سالی نیز به غیر از نمایشنامه‌خوانی فعالیت تئاتری نداشتم، این نمایشنامه را که یک مونولوگ است برای اجرا انتخاب کردم. خودم به عنوان بازیگر نیز در اثر حضور دارم و در روند تمرین‌ها عوامل نمایش نیز به کار پیوستند.
وی درباره تغییرات ایجاد شده در نمایشنامه «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)» و همچنین ویژگی مدنظر برای انتخاب این متن، توضیح داد: چون فضای نمایشنامه در آمریکا شکل گرفته است ما برای احساس نزدیکی مخاطب، فضا را ایرانی کردیم. ویژگی متن برای من این بود که به انسان معاصر و امروزی می‌پردازد. روز به روز جمعیت دنیا افزایش پیدا می‌کند اما انسان‌ها روز به روز از هم دورتر و تنهاتر می‌شوند. کاراکتر نمایش هم فردی منزوی است و ارتباط درستی با پدر خود ندارد و تضادی بین این ۲ شخصیت شکل می‌گیرد. این امر باعث شده تا کاراکتر ما به انزوا برود. معتقدم این اتفاق برای آدم امروزی خیلی رخ داده است و به همین دلیل یک همذات‌پنداری با کاراکتر نمایش داشتم که برای من یکی از دلایل مهم انتخاب متن بود.
خمان درباره شیوه اجرا و ویژگی‌های مدنظر در طراحی و اجرای این اثر نمایشی، یادآور شد: در این نمایش سعی کردم خیلی ساده کار را اجرا کنم و خیلی پیچیدگی‌های خاصی به این نمایشنامه و اثر ندهم. ضرورت خود نمایشنامه هم برای من در این اجرا ایجاب می‌کند که خیلی ساده آن را اجرا کنم. ارتباط من با مخاطب در این نمایش تعاملی است و در تمرین‌ها سعی کردم این اتفاق رخ دهد. سعی کردم دیوار بین من و تماشاگر را در این اجرا بردارم و خودمانی با تماشاگر صحبت کنم. به لحاظ دکور و لباس نیز سادگی رعایت شده و از آکسسوارهای روزمره استفاده شده است.
این هنرمند تئاتر درباره چالش‌های اقتصادی پیش روی تولید نمایش «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)»، تاکید کرد: اقتصاد نامناسب تئاتر به شدت خلاقیت هنری را تحت تأثیر قرار داده است. مهم‌ترین دغدغه افرادی که می‌خواهند تئاتر تولید کنند به جای کیفیت هنری، بازدهی مالی شده است. مخاطب تئاتر طی چند سال اخیر خیلی ریزش کرده است و همین امر باعث می‌شود خیلی از تئاترها هزینه‌هایی را که داشته‌اند، تأمین نکنند و گروه‌ها متضرر شوند. سالن‌های دولتی کم است و گرفتن نوبت اجرا در سالن‌های دولتی بسیار مشکل است و شرایط خاصی را می‌طلبد. سالن‌های خصوصی هم با توجه به شرایط اقتصادی شرایط سختی را برای گروه‌ها تعیین می‌کنند. با توجه به شرایط جامعه و شرایط سخت اقتصادی مردم، سبد کالای فرهنگی برای خانواده‌ها و مردم محلی از اعراب ندارد و خانواده‌ها ترجیح می‌دهند نیازهای اولیه خود را تامین کنند. متأسفانه تئاتر دیگر جزو نیازهای مردم نیست و سیاستگذاران باعث شکل‌گیری این وضعیت شده‌اند.
وی درباره چرایی مستمر نبودن اجرای عمومی نمایش «مراقبت از پرندگان کوچک (پل کفتر فروش‌ها)»، متذکر شد: به دلیل شرایط اقتصادی و ریزش مخاطب تئاتر. من دوست دارم هر روز نمایش را اجرا کنم ولی جذب مخاطب برای حضور در سالن خیلی سخت است و این امر تبدیل به یک معادله و شرایط خیلی سخت نسبت به سال‌های گذشته شده است. باعث ناراحتی است که یک تئاتری به جای اینکه به فکر خلق یک تئاتر خوب و با کیفیت باشد باید به فکر اقتصاد کار خود باشد، گویی تئاتر تبدیل به یک کالا شده است و یک اثر هنری نیست.
خمان در پایان سخنانش تصریح کرد: اگر از لحاظ اقتصادی تحت فشار نبودم دوست داشتم نمایش را هر روز روی صحنه ببرم ولی جذب مخاطب به سالن‌ها خیلی سخت شده و نمی‌توان مثل گذشته تئاتر کار کرد. گویی خلوص تئاتر روز به روز کمرنگ‌تر می‌شود. امیدوارم سیاستگذاران فرهنگی برای تئاتر فکری کنند تا تئاتری‌ها به لحاظ اقتصادی این حد در تنگنا نباشند و با ناراحتی کمتری کارشان را انجام دهند. خیلی از آدم‌های جامعه ما از ۲۰ سالگی به بعد با هنر تئاتر آشنا می‌شوند و سیاستگذاران فرهنگی باید کمک کنند تا افراد از سنین کودکی با تئاتر آشنا شوند و دیدن تئاتر مانند مطالعه کتاب و دیدن فیلم تبدیل به یک نیاز شود.
