بهترین فیلم‌های پل نیومن به انتخاب ایثن هاک

مجله نماوا:

پل نیومن ـ همیشه جلوتر از بقیه

با وجود سفید‌پوست‌های نادان متعددی که باعث می‌شوند همه ما شبیه کبکی باشیم که سرش را زیر برف کرده، من به یاد پل نیومن افتادم. خیلی خوب دفعه اولی که بیلباردباز The Hustler را تماشا کردم به خاطرم می‌آورم؛ «منظورم این است که، تا به حال این اتفاق برایت افتاده؟ وقتی ناگهان حس کنی که نمی‌توانی چیزی را از دست بدهی …؟» گستاخی، شوخی، انسانیت… پایپر لوری لنگان. عده‌ای جیمز دین و برخی مارلون براندو را دوست دارند، اما نیومن واقعی بود. احساسات به سادگی بروز داده نشدند و برای آنها هزینه پرداخت شد. نیومن فریبکار نبود. حتی اگر حقیقت زشت و تلخ بود، او دروغ نمی‌گفت.
سپس لوک خوش‌دست Cool Hand Luke را دیدم. این فیلم به نوعی اولین تجربه من از تماشای ناکارآمدی پلیس، سیستم معیوب، پیدا کردن غرور و افتخار شخصی میان دزدها بود. اگر راست می‌گویید عاشق لوک نشوید. «در اینجا شکست را داریم که باید با آن معاشرت کنیم».
به‌ عنوان کسی که در تگزاس بزرگ شده، هاد Hud به قلم لری مک‌مرتری یک اثر کلاسیک محسوب می‌شود. عکاسی، منظره و پل نیومن! چی بهتر از این. هاد Hud یک دردسر شیرین است

بوچ کسیدی و ساندنس کید Butch Cassidy And The Sundance Kid. بله این هالیوود است. اما شهرت هالیوود بی‌دلیل نیست.
بوفالو بیل و سرخپوستان، یا درس تاریخ گاو نشسته Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull’s History Lesson. این یک اثر هنری بزرگ است. رابرت آلتمن انرژی زیادی در این کار که درست پس از نشویل Nashville ساخته شده صرف کرده است.
این فیلم یک کیفرخواست شدید و خشمگین از یک مرد سفیدپوست آمریکایی و قدرت، شجاعت و هوش باورنکردنی اوست که به خودش و دیگران دروغ می‌گوید. این فیلم در سال ۱۹۷۶ و در جشن دویست سالگی اکران شد. حدس بزنید چه شد؟ هیچ‌کس آن را دوست نداشت (البته این اثر در جشنواره فیلم برلین به‌عنوان بهترین فیلم شناخته شد). صحنه‌های بین ریئس‌جمهور گارفیلد و گاو نشسته سرسام‌آور هستند.
زندگی و روزگار قاضی روی بین The Life And Times Of Judge Roy Bean. این فیلم مشت محکمی از طرف جان هیوستون و نیومن به فیلم‌های وسترن هالیوودی قلابی و حتی وجه ستاره بودن پل نیومن بود.

این فیلم واقعا دیوانه‌کننده است. با تماشای آن در کنار یک دوست اوقات سرگرم‌کننده‌ای خواهید داشت. نقش باب بد با بازی استیسی کیچ نیز در نوع خودش جالب است.
ضربه محکم Slap Shot به قلم نانسی داود که یک سخنرانی طولانی فمینیستی درباره خودخواهی بی‌حدواندازه مردها و حماقت شدید آنهاست. این فیلم جالب، احمقانه، خودخواه، بی‌پروا، لجوج و به نوعی بی‌نظیر است. این فیلم در کنار دو فیلم قبلی اثری است که پل نیومن برای شکستن نقاب «پل نیومن» از آنها استفاده کرد.
هیچ‌کس احمق نیست Nobody’s Fool چاشنی کارنامه نیومن است و به نوعی بوسه خداحافظی زورکی محسوب می‌شود.
فیلم‌های زیادی هستند که ارزش بارها تماشا کردن را دارند. بلوز پاریس Paris Blues با بازی سیدنی پوآتیه (که نیومن در سال ۱۹۶۳ یک کمپانی تولیدی را با همکاری او راه‌اندازی می‌کند).
حضور نیومن و فارست ویتاکر در رنگ پول The Color of Money ساخته مارتین اسکورسیزی یکی از بهترین صحنه‌هایی است که تا به حال دیده‌ام.
نزدیک بود حکم The Verdict را فراموش کنم. فیلم‌های زیادی هستند که می‌توان از آنها نام برد.

این مقاله برگرفته از نوشته ایثن هاک در سایت empireonline.com است.