لوواستاتین

به نقل از مجله مهتاطب:

نوع : قرص
گروه : داروهای عمومی
توضیحات : – قبل از شروع درمان با لواستاتین، باید بی اثر بودن رعایت رژیم غذایی و روش درمانی غیر دارویی ثابت شده باشد. ‏بیمار باید رژیم غذایی حاوی کلسترول کم را طی درمان ادامه دهد.
‏۲- هایپرکلسترولمی خانوادگی هتروزیگوت در نوجوانان پسر یا دختر، حداقل ۱ سال پس از بلوغ بدین صورت قابل ‏تشخیص است:
اگر پس از رعایت کافی رژیم غذایی کم چربی، سطح ‏LDL‏ بیش از ‏mg/dL 189‎‏ بماند و یا بیش از ‏mg/dL 160‎‏ بماند ‏و در عین حال بیمار دارای سابقه خانوادگی بیماری قلبی عروقی زودرس یا دارای دو یا تعداد بیشتری فاکتور خطر برای ‏بیماری‌های قلبی عروقی باشد.
‏۳- لوواستاتین باید با غذای شب مصرف شود، زیرا جذب دارو بیشتر می‌ شود و علاوه بر آن، ساخت کلسترول در شب ‏بیشتر است.
‏۴- پاسخ درمانی طی دو هفته و حداکثر اثر آن طی ۶-۴ هفته حاصل می‌شود.
‏۵- در صورت مصرف همزمان داروهای ایمونوساپرسیو، این دارو نباید بیش از ‏mg 20‎‏ در روز مصرف شود.
‏۶- بیمار باید از نظر بروز علائم میوزیت پیگیری گردد.
‏۷- افزایش مداوم و بارز غلظت ترانس ‌آمیناز سرم گزارش شده است. آزمون های عملکرد کبد باید غالباً در طی شروع درمان ‏و پس از آن هر ۶-۴ هفته طی ۱۵ ماه اول درمان انجام شود.
‏۸- قرص‌ها در دمای اتاق و در یک ظرف مقاوم به نور نگهداری شود.

‏۱- رژیم غذایی را برای پایین آوردن کلسترول رعایت کنید.
‏۲- از مصرف الکل خودداری کنید.
‏۳- دارو را با غذای شب مصرف نمایید.
‏۴- در صورت بروز هرگونه عوارض جانبی، بخصوص دردهای عضلانی به پزشک اطلاع دهید.
‏۵- از قرارگیری بیش از حد در معرض نور آفتاب خودداری کنید.

مصرف در کودکان: بی‌ ضرری و اثربخشی مصرف این دارو در کودکان زیر ۱۰ سال ثابت نشده است.

مصرف در شیردهی: شیردهی در دوران مصرف این دارو توصیه نمی‌ شود.
موارد مصرف : لوواستاتین به منظور کاهش کلسترول در درمان هیپرلیپیدمی ها به ویژه در هیپرلیپوپروتئینمی های نوع IIa و IIb استفاده می شود. همچنین به صورت پروفیلاکسی در پیشگیری اولیه و ثانویه از بیماری ایسکمیک قلبی به کار می رود. یک مطالعه مقدماتی نشان داده است که لوواستاتین در درمان آدرنولوکودیستروفی موثر است. این دارو سطح پلاسمایی اسیدهای چرب با زنجیره بسیار بلند را که در این بیماران بالا می رود، کاهش می دهد.
تداخلات دارویی : مهمترین پیامد تداخلات دارویی با استاتین ها، پیشرفت میوپاتی یا رابدومیولیز است. داروهایی که خود ایجاد میوپاتی می کنند، چون فیبراتها و نیکوتینیک اسید، خطر بروز میوپاتی با استاتین ها را افزایش می دهند. همچنین خطر بروز این عارضه با داروهایی نظیر سیکلوسپورین، ایتراکونازول، کتوکونازول، اریترومایسین، کلاریترومایسین، مهارکننده های HIV-پروتئاز، نفازودون، آمیودارون و وراپامیل که غلظت استاتین ها را از طریق مهار متابولیسم آنها افزایش می دهند، بالا می رود. اتفاق مشابهی می تواند با آب گریپ فروت رخ دهد. استاتین ها همچنین می توانند بر داروهای دیگر اثر کنند، چنانچه خونریزی و افزایش زمان پروترومبین (PT) در افرادی که همزمان از ضد انعقادهای خوراکی و استاتین ها استفاده کرده اند، گزارش شده است. لووستاتین می تواند تاثیر لووتیروکسین را افزایش یا کاهش دهد.
عوارض احتمالی دارو : شایع ترین عارضه جانبی با استاتین ها عارضه گوارشی است. سایر عوارض شامل سر درد، راش جلدی، گیجی، دوبینی و بی خوابی است. افزایش برگشت پذیر در غلظت آمینوترانسفراز سرمی ممکن است رخ دهد و باید عملکرد کبدی پیش از شروع درمان و نیز تا ۱ سال پس از آخرین افزایش دوز به طور دوره ای بررسی شود. هپاتیت، پانکراتیت و واکنش های ازدیاد حساسیت شامل آنافیلاکسی و آنژیوادم گزارش شده است. میوپاتی با وجه مشخص درد و ضعف عضلانی و افزایش غلظت کراتین فسفوکیناز به ویژه در مصرف همزمان با سیکلوسپورین، فیبرات ها و نیکوتینیک اسید رخ داده است. به ندرت رابدومیولیز همراه با نارسایی حاد کلیوی بروز می کند.
بهترین روش مصرف : الف) پیشگیری اولیه بیماری کرونری قلب ، درمان بیماری کرونری قلب، هایپرلیپیدمی. بزرگسالان: در ابتدا ‏mg 20‎‏ روزانه همراه غذای شب استفاده می‌ شود. دوز توصیه شده ‏mg 80-10‎‏ در یک دوز واحد یا ‏دو دوز منقسم می‌ باشد. حداکثر دوز روزانه ‏mg 80‎‏ است. برای کاهش کمتر سطح لیپید، دوز شروع ‏mg 10‎‏ مناسب ‏است. ب) نوجوانان مبتلا به هایپرکلسترولمی خانوادگی هتروزیگوت. نوجوانان با سن ۱۰ تا ۱۷ سال: ‏mg 40- 10‎‏ همراه غذای شب استفاده می‌شود. بیمارانی که نیاز به کاهش ۲۰% یا بیشتر ‏در سطح ‏LDL‏ دارند، باید درمان را با دوز ‏mg 20‎‏ شروع نمایند. تعدیل دوز: در صورتی که بیمار همزمان داروی سیکلوسپورین نیز مصرف می‌ کند، روزانه ‏mg 10‎‏ و حداکثر ‏mg 20‎‏ از ‏لوواستاتین باید تجویز شود. در صورت مصرف همزمان فیبرات‌ها یا نیاسین (که عموماً باید پرهیز شود)، دوز روزانه ‏لوواستاتین نباید بیش از ‏mg 20‎‏ باشد. زمانی که بیمار همزمان آمیودارون یا وراپامیل مصرف می‌ کند، دوز روزانه ‏لوواستاتین نباید بیش از ‏mg 40‎‏ باشد. اگر کلیرانس کراتینین بیمار زیر ‏ml/min 30‎‏ بود، در افزایش دوز دارو به بیش از ‏mg/day 20‎‏ باید احتیاط نمود.

در facebook به اشتراک بگذارید
در twitter به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در print به اشتراک بگذارید

لینک کوتاه خبر:

https://rahnamanews.com//?p=22242

نظر خود را وارد کنید

سر تیتر اخبار

تبلیغات

تبلیغات

اخبار ایران و جهان