نماینده آکادمیک در هفته مد ایرانی در هندوستان گفت: در این‌رویداد ۱۲ طرح برگزیده با هدف عرضه توانمندی و بخشی از ظرفیت طراحان ایرانی عرضه شد.
به گزارش خبرنگار مهر، رویداد هفته مد ایرانی در هندوستان (نقش پارسی) از ۲۴ بهمن تا ۹ اسفند با همکاری کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در دهلی نو درحال برگزاری است.
مریم مونسی نماینده آکادمیک در هفته مد ایرانی در هندوستان در گفتگو با مهر در این‌باره گفت: مد موقر، جریانی در هنر – صنعت مد لباس است که مبتنی بر پوشش متناسب با ارزش‌های اخلاقی و دینی است. نمود این جریان در شیوه پوشش مردانه و زنانه وجود دارد. طی چند دهه اخیر، بسیاری از برندهای لباس با این رویکرد به تولید پرداخته‌اند.
وی افزود: روابط فرهنگی ایران و هند، قدمتی تاریخی دارد. دو ملت دارای وابستگی‌های اخلاقی و معنوی فراوان هستند و فرهنگ و هنر و سایر دانش‌های مشترک بین آنها هویداست. طبق اسناد تاریخی، ایران و هند پیش از ورود اقوام آریایی با یکدیگر مرتبط بودند و تأثیر و تأثّراتی داشته‌اند. علاوه بر مشترکات زبانی و باورهای کهن، بخشی از اعتقادات و هنرآفرینی‌های مشابه در دو کشور ملاحظه می‌شود. همه این اوصاف، گویای بنیان‌های مشترک فرهنگی است. اگر چه، گذر زمان رنگ تازه‌ای به فرهنگ دو کشور زده، اما همچنان می‌توان وجوه اشتراک فراوانی در آنها یافت. هنر_صنعت نساجی و لباس‌آرایی، از هنرهای مشترک دو کشور بوده است. دادوستدهای هنرمندانِ طراح پارچه و نقش‌آفرینیِ مؤثر آ «ها در نفوذ تکنیک‌های مشترکِ نقش و بافت پارچه، و فرم لباس و سوزندوزی‌ها، همگی گویای این ادعاست.
عضو هیأت علمی طراحی پارچه و لباس دانشکده هنر دانشگاه الزهرا (س) در ادامه گفت: مردادماه ۱۴۰۲ نخستین مذاکرات درباره‌ی برگزاری رویداد هفته مدِ لباس ایران در هند انجام شد. جلسات متعدد از نحوه کار و نیز نوع برنامه با هماهنگی رایزن محترم فرهنگی ایران در هند صورت گرفت. برنامه‌ها در سه بخش تنظیم شدند که می‌توان به نشست علمی دانشگاهی، نمایش آثار لباس طراحان ایرانی (و نمایش البسه سنتی ایرانی) و سکوی فروش البسه و سوزندوزی اشاره کرد.
مونسی گفت: در مرحله نخست، فراخوان عمومی به سراسر ایران جهت ارایه اولیه آثار طراحان لباس برای سنجش و گزینش نفرات برتر اعلام شد. ۳۰۰ طراح، آثار خود را به کارگروه مد و لباس کشور به صورت مجازی ارسال کردند. آثار دریافتی، در قالب اسکچ‌های اولیه، لباس‌های دوخته شده و عکاسی آثار در صفحات مجازی طراحان بود. چندین ساعت داوری به صورت حضوری انجام پذیرفت. سنجش اولیه بر مبنای انتخاب بهترین طرح‌ها از منظر خلاقیت و قدرتِ ارایه، رخ داد. ۵۰ طراح به مرحله‌ی دوم راه یافتند.
وی افزود: بررسی‌ها و تحلیل‌های گسترده‌ای مبنی بر سبک و سیاق نگرش در هند نسبت به نوع پوشش و صنعت نساجی آنها، شخصی‌سازی سبک ارائه طرح‌ها و مجموعه‌سازی آثار طراحان ایرانی و نحوه‌ی ارائه آثار و چهارچوب‌های قابل پذیرش با رویکرد مادست فشن در جلسات متعدد مجازی و فشرده توسط خبرگان هر حوزه، برای شرکت‌کنندگان ارائه شد. از این مرحله، طراحان با درک کلیاتِ نحوه ارائه آثار و با منتورینگ و ارتباط مستمر با مسؤولان رویداد، مشغول به طراحی شدند. طرح‌های اولیه در قالب مجموعه آثار هر طراح، ارائه می‌شد و با بازخوانی آنها جهت بهبود، تعاملاتی صورت می‌گرفت. بالاخره در آبان‌ماه ۱۴۰۲ در بازه زمانی مشخص، آثار طراحان جهت ارزیابی مجدد و سنجش در مرحله دوم به صورت مجازی به کارگروه ارائه گردید. در این مرحله، تیم داوری متشکل از خبرگان در حوزه‌های مختلف، بدون تعامل با یکدیگر، جهت داوری عادلانه آثار مشغول به بررسی شدند. اصالت و هویت‌مندی آثار، خلاقیت، نوع ترکیب‌بندی رنگ، فرم، جنس و تزئینات لباس، نحوه مجموعه‌سازی و قدرت ارائه آثار بررسی و برترین امتیازات اعلام گردید. ۱۲ طراح برگزیده در این مرحله، با تعامل مستقیم با مسئولان امر، به تقویت و ارائه بهترین شکل از آثار خود پرداختند.
نماینده آکادمیک در هفته مد ایرانی در هندوستان ادامه داد: در این گروه، سنین مختلف از نوجوان ۱۹ ساله تا طراحان جوان و حتی صاحبان برندها دیده می‌شود. البسه روز بانوان و نوجوانان از جمله آثارِ طراحی و عرضه شده مربوط به این رویداد است. اعضا در یک ماراتن نفس‌گیر به فعالیت پرداختند. آثار نقاشی شده، سوزندوزی‌های زیبا، چاپ‌ها و بافت‌های متفاوت و جالب، با نگاه مدرن به هنر و اصالت ایرانی به ثمر رسید. همچنین آثاری از البسه و سوزندوزی‌های اصیل ایرانی نیز جمع‌آوری شد.
مونسی در پایان گفت: هدف رویداد هفته مد ایرانی در هندوستان، عرضه توانمندی و بخشی از ظرفیت طراحان ایرانی و نمایشِ گروهی آثار در تعامل با کشور هندوستان به جهت تعمیقِ اشتراکات فرهنگی است. کارگروه مد و لباس کشور در جایگاه تسهیل‌گری، به حمایت طراحان پرداخت. امید است این رویداد، آغازی بر گسترش همکاری‌های بین‌المللیِ دیگر باشد.
