با توجه به برگزاری چندین رویداد سینمایی سرد و بی‌روح و خسته کننده، برگزاری افتتاحیه سرحال و سرضرب جشنواره فیلم فجر را می‌شود به فال نیک گرفت.
به گزارش خبرنگار مهر، شامگاه چهارشنبه ۱۱ بهمن ماه، پس از سال‌ها، تالار وحدت میزبان مراسم افتتاحیه جشنواره فیلم فجر بود. آئینی که برخلاف انتظار، منظم و جذاب برگزار شد اما خالی از اشکال نبود. مروری داریم بر چند ویژگی افتتاحیه فجر ۴۲.
۱۱/ در کارت‌های دعوت اعلام شده بود مراسم ساعت ۱۸:۳۰ آغاز می‌شود اما بیش از ۴۵ دقیقه بعد، افتتاحیه کلید خورد. این بزرگترین ایراد تیم برگزاری بود که هنوز یک رویداد رسمی پس از اعلام ستاد برگزاری و اطلاع‌رسانی درباره آن، اینچنین بی‌نظم برگزار می‌شود.
۱۰/ انتخاب محمد سلوکی برای اجرا، درست بود. او مجری مراسم و به اصطلاح استیج است، برخلاف اغلب مجریان پرگو نیست و اظهار فضل نمی‌کند. برای وزیر و وکیل، چاپلوسی نمی‌کند و شوخی‌های بی‌جا ندارد. سلوکی دیشب، تقریباً اجرای کاملی داشت. به موقع از پشت استیج روی صحنه آمد و اجازه داد مهمان‌ها به اندازه صحبت کنند.
۹/ ضرباهنگ مراسم مناسب و فضای آن در عین رسمی بودن شاد بود. نفس مراسم با وجود ۲ ساعت اجرای باتاخیر، به شماره نیفتاد و پرفورمنس آغازین ورودی خوبی برای افتتاحیه بود.
۸/ یکی از بهترین و جذاب‌ترین بخش‌های هر رویدادی بزرگداشت و نکوداشت هنرمندان است. فیلم‌های ساخته شده برای بزرگداشت‌های این دوره تماشایی بودند. کارنامه آن هنرمند و جایگاهش به خوبی در فیلم‌های کوتاه بزرگداشت لحاظ شده بود. وجه تجاری و ستاره‌گون ابوالفضل پورعرب، وجه هنری جایگاه محمدرضا علیقلی و کارنامه فریبا کوثری و پرویز شیخ طادی در آثار قابل ارزیابی بود.
۷/ شیوه برگزاری بزرگداشت هم مهم است، ورود بازیگران به صحنه با موسیقی مختص خودشان، ایده خوبی بود که درست اجرا شد. حضور حسین فرح‌بخش و سیدضیا هاشمی برای اهدای جایزه ابوالفضل پورعرب به عنوان ستاره، درست بود. اما برای دیگران، هنرمندی روی صحنه نیامد. برای فریبا کوثری بهتر بود یک خانم بازیگر هم حضور داشته باشد. برای علیقلی، می‌شد از حضور رضا میرکریمی استفاده کرد، حضور محمد خزاعی به عنوان تهیه‌کننده در زمان تقدیر از پرویز شیخ طادی، منطقی بود.
۶/ اجرای قطعات موسیقی توسط ارکستر ملی در انتهای مراسم، از ۲ جهت قابل بررسی است. از یک سو تماشاگران قدرت انتخاب برای ترک سالن را داشتند، اما از سوی دیگر آن بخش جذاب، عملاً از دست رفت.
۵/ اشاره کوتاه و موجز به حوادث غزه و بمب‌گذاری در کرمان و شهادت هموطنان، از امتیازهای کارگردانی مراسم بود. افتتاحیه نه تلخ و غمگین شد، نه شعارزده و ملال‌انگیز.
۴/ شبکه نمایش در پوشش مراسم، حرفهای و صادقانه عمل کرد. حتی صحبت‌های پرویز شیخ طادی و واکنش حاضران در سالن، کامل پخش شد.
۳/ با توجه به برگزاری چندین رویداد سینمایی سرد و بی‌روح و خسته کننده در یکی دو دوره اخیر و اختتامیه ناامیدکننده سال پیش جشنواره فجر، برگزاری این افتتاحیه سرحال و سر ضرب را می‌شود به فال نیک گرفت.
۲/ یکی از آفت‌های مراسم هنری در ایران، شلوغ بودن استیج است. خوشبختانه دیشب بیش از سه نفر روی صحنه نرفتند، مجتبی امینی دبیر جشنواره تمایلی به حضور مکرر روی صحنه نداشت و این رویکرد درستی است، اگر چه مجری او را بالا برد. اما امید است در اختتامیه، استیج شلوغ نباشد.
۱/ جشنواره‌ها برای شادی و لذت بردن از هنر متولد شده‌اند. معمولاً در ایران جشنواره‌ها، فرصت سخنرانی مدیران و عکس گرفتن آنهاست. افتتاحیه فجر ۴۲ برای سینما و سینمادوستان بود، کاش که اختتامیه هم چنین فضایی داشته باشد. بدون حرفهای کلیشه‌ای و بدون شعارهای تاریخ مصرف گذشته.
