معرفی شهرهایی که از دهکده به ابر شهرهای مدرن امروزی تبدیل شده اند

لوندینیوم در زمان اوج خود به خانه ای برای سکونت ۶۰ هزار نفر تبدیل گشت. در میان سال های ۱۸۰ تا ۲۲۵ پس از میلاد مسیح، دور تا دور این شهر یک دیوار دفاعی کشیده شد. راه های دسترسی آن از طریق یکی از شش دروازه که لودگِیت (Ludgate)، نیوگِیت (Newgate) (تصویر بالا)، اولدِرز گِیت (Aldersgate)، کریپِل گِیت (Cripplegate)، بیشِپز گِیت (Bishopsgate) و اولد گِیت (Aldgate) نام داشتند ممکن می شد.

۲ – نیویورک

سیب بزرگ کار خود را با نام نیو آمستردام (New Amsterdam)، پایتخت نیو نِدِرلَند (New Netherland) آغاز کرد و در ابتدا، یک منطقه تحت استعمار هلندی ها بود که به هدف بهره برداری های تجاری در شمال آمریکا ایجاد شده بود. همانطور که تصویر هم نشان می دهد، انگلیسی ها حوالی سال ۱۶۵۰ میلادی آن را به اسارت گرفتند و کمی بعد در سال ۱۶۶۴ نامش را به نیویورک تغییر دادند.

در حالی که این شهر به سرعت رشد می کرد، بخشی از آن برای سال های زیادی به صورت دست نخورده و توسعه نیافته باقی ماند. این تصویر حال و هوای قرن نوزدهم جزیره استاتِن (Staten Island) واقع در شهر هَمیلتون (Hamilton) را نشان می دهد.

نیویورک به سرعت به ابر شهری که امروز آن را می شناسیم بدل شد. این تصویر متعلق به خیابان مالبری (Mulberry Street) در شهر منهتن (Manhattan) می باشد که در حوالی سال ۱۸۹۰ به لطف تکنیک فوتوکروم به شکل رنگی ثبت شده است.

۳ – پاریس

قبایلی در میان سال های ۲۲۵ تا ۲۵۰ پیش از میلاد مسیح به جزیره ایل دولاسیته (Île de la Cité) رسیدند و همانجا در کنار آب های رود سِن (Seine) سکنی گزیدند. این قبایل بلافاصله دست به کار شدند و شروع به ساخت پل ها و قلعه ها کردن و سپس کار به ضرب سکه و داد و ستد رسید. در سال ۵۲ پیش از میلاد مسیح، رومیان شهر پادگانی لوتیشا (Lutetia) را که حکم جد پاریس مدرن را داشت، با جمعیتی فراتر از ۸ هزار نفر بر پا کردند. بقایای این شهر را می توان امروزه هم مشاهده نمود. تصویر بالا متعلق به سالن آمفی تئاتر آرِنز دو لوتیز (Arènes de Lutèce) می باشد که در منطقه اجرایی پنجم این شهر واقع شده است. امروزه بقایای عمارت و آبگرم کلونی (Thermes de Cluny) در موزه ای به نام موزی دو کلونی (Musée de Cluny) قرار دارد.

پس از سقوط امپراطوری روم، پادشاه فرانکها (King of the Franks) به نام کلوویس یکم (Clovis I) توانست به راحتی وارد پایتخت شود. این شهر در طول سال های میانی، بزرگ ترین شهر در کل اروپا به شمار می رفت. این تصویر کلیسای هولی اینُسِنت (Holy Innocents) و همینطور قبرستان کناری اش را پیش از ویرانی و در حوالی سال ۱۵۵۰ به نمایش گذاشته است. در آن زمان جمعیت این شهر تعداد ۲۵۷ هزار نفر شمارش شده بود.

۴ – توکیو

یکی از پر هرج و مرج ترین پایتخت های حال و حاضر کره زمین، روزی یک دهکده ماهیگری به نام اِدو (Edo) بود. این اثر هنری آرامشی که در زندگی آن زمان جریان داشته را نشان می دهد و به خوبی می توان تصویر کوه فوجی (Fuji) را در پس زمینه مشاهده کرد.

اِدو کرسی قدرت توکوگاوا شوگوناته (Tokugawa shogunate)، دولت ملوک الطوایفی بود که در میان سال های ۱۶۰۳ الی ۱۸۶۸ بر کشور ژاپن حکم فرما بود و این شهر هم در این مدت به سرعت رشد پیدا کرد. جمعیت آن تا سال ۱۷۲۱ در حدود یک میلیون نفر تخمین زده شد و لقب عظیم ترین شهر جهان در آن زمان را به خود اختصاص داد. این تصویر متعلق به یک بازارچه قرن نوزدهمی واقع در این شهر است.

سال ۱۸۶۸ ارتش امپراطوری ژاپن شهر اِدو را تصاحب کرد و نامش را به توکیو تغییر داد. توکیه در زبان ژاپنی به معنای پایتخت شرقی می باشد. این تصویر قایق های حمل بار را در حال انتقال اجناس از کانالی در شهر توکیو در حوالی سال ۱۸۸۰ نشان می دهد. جمعیت توکیو تا سال ۱۹۰۵ به مرز دو میلیون نفر رسید و امروزه نیز نزدیک به چهارده میلیون نفر در آن سکونت دارند.

۵ – سیدنی

تاریخ مدرن این شهر استرالیایی از زمان ورود کشتی های بریتانیایی در سال ۱۷۸۸ به این محل آغاز شد. کاپیتان آرتور فیلیپ (Captain Arthur Phillip)، فرمانده ۱۱ کشتی و هزار مهاجر تازه بود و رسماً منطقه استعماری جدیدی را در تاریخ هفتم فوریه در بندر سیدنی بر پا کرد. به گفته فیلیپ، این بندر حتی پیش از اینکه صاحب پل و سالن تئاتر امروزی اش بشود، بی شک یکی از بهترین بندرهای جهان بوده است. در ابتدا نام نیو آلبوین (New Albion) بر روی آن گذاشته شد و سپس توسط وزیر وقت توماس تاونشند (Thomas Townshend) معروف به لُرد سیدنی (Lord Sydney)، به سیدنی تغییر نام داد.

سیدنی کوو (Sydney Cove) پناهگاهی ساحلی در حوالی سال ۱۸۵۰ بود. این منطقه استعماری تا پیش از اکتشاف طلا در منطقه بَس هِرست (Bathurst) واقع در ۱۶۰ کیلومتری غرب سیدنی، بسیار کوچک باقی مانده بود و این موضوع تا سال ۱۹۵۱ به همین منوال ادامه پیدا کرد. یکی از ساختمان های اولیه آن که امروزه نیز جان سالم به در برده اند شامل ساختمان اولد گاوِرنمِنت هاوس (Old Government House) واقع در شهر پاراماتا (Parramatta) می شود که در میان سال های ۱۸۰۰ تا ۱۸۴۷، توسط ۱۰ نفر از حاکمان که جزو اولین ها در نیو ساوت ولز (New South Wales) بودند مورد استفاده قرار گرفت. علاوه بر آن ساختمان های دیگری هم در اینجا هنوز وجود دارند که می توان به ووکلوز هاوس (Vaucluse House) که امروزه به موزه ای که درب آن به روی عموم باز است اشاره کرد.

تا دهه ۱۸۸۰ میلادی و زمانی که این تصویر گرفته شد، این شهر کاملاً دگرگون شده بود. تب طلا  باعث شد تا جمعیت شهر از ۳۹ هزار نفر در سال ۱۸۵۱، دو دهه بعد رسما به ۲۰۰ هزار نفر برسد. شهر سیدنی به دنبال این تغییرات شاهد بهسازی و پیشرفت عظیمی در زیر ساخت هایش بود و به طور کلی در نیمه دوم همان قرن، گالری های هنری، موزه ها، باغ های گیاه شناسی سلطنتی، پارک سلطنتی ملی و زمین کریکت در آن فراگیر شده بودند.

۶ – هنگ کنگ

تصویری از بندر هنگ کنگ در حوالی سال ۱۸۰۰. با وجود اینکه این منطقه برای مدت قابل توجهی نقش مهمی را در تجارت ایفا می کرد، ولی باز هم کم تر کسی تصور می کرد که پس از گذشت ۲۰۰ سال به چه شکلی در خواهد آمد.

تصویر بالا اثری حکاکی شده می باشد که میدانی در یکی از دهکده های هنگ کنگ در سال ۱۸۳۸ را نشان می دهد. درست یک سال پیش از وقوع جنگ اُپییوم (Opium War) و سه سال پیش از اینکه بریتانیا این جزیره را اشغال کند تا از آن به عنوان گذرگاه نظامی استفاده نماید. پیمان نانجینگ (Nanking) در سال ۱۸۴۲ کمک کرد تا هنگ کنگ رسماً خود را به عنوان تاج با ارزش امپراطوری استعمارگر بریتانیا معرفی کند.

جمعیت هنگ کنگ بعد از اینکه بریتانیا قدرت را به دست گرفت از ۷۴۵۰ نفر به ۵۳۰ هزار نفر در سال ۱۹۱۶ رشد پیدا کرد و سپس به ۷۲۵ هزار نفر در سال ۱۹۲۵ و ۱.۶ میلیون نفر در سال ۱۹۴۱ رسید.

رشد جمعیت آن حتی بعد از جنگ جهانی دوم سرعت بیشتری گرفت و از ۲.۲ میلیون نفر در سال ۱۹۵۰ به ۵.۲ میلیون نفر در سال ۱۹۸۲ رشد پیدا کرد.

۷ – دبی

هیچ شهری تا به حال به اندازه سرعت سرسام آور دبی دچار دگرگونی نشده است. اعضای قبلیه بنی یاس (Bani Yas) در سال ۱۸۳۳ آن را برای زندگی خود انتخاب کردند و بعد به مرکزی برای صید مروارید و ماهی تبدیل شد. در همین خلال نیز بعضی اوقات اعراب کوچ کننده و عشایری که از سمت خاورمیانه می آمدند، خور دبی را برای سکونت بر می گزیدند و خانه هایی به نام باراساتی (barasti) که از برگ نخل درست شده بودند را اشغال کردند. این تصویر سال ۱۹۵۰ دبی را نشان می دهد، پیش از اینکه در این شهر نفت مورد اکتشاف قرار بگیرد.

۸ – ریودوژانیرو

پرتغالی ها و فرانسوی ها بر سر بندر گوانابارا (Guanabara Bay) به دلیل موقعیت اقتصادی و استراتژیک آن وارد میدان جنگ شدند. پرتغالی ها از جنگ پیروز بیرون آمدند و توافق نامه ای را در سال ۱۵۶۸ ایجاد کردند. جمعیت ریو دو ژانیرو از ۸ هزار نفر در قرن هفدهم میلادی به ۲۴ هزار نفر در سال ۱۷۴۹ رسید. استخراج طلا و الماس عاملی برای افزایش مهاجرت هایی از سمت اروپا شد و این شهر در سال ۱۷۶۳ به یک پایتخت مستعمره تبدیل شد و جای پایتخت قبلی یعنی ایالت باهیا (Bahia) را گرفت.

نمایی از کوه کله قندی شوگر لوف (Sugar Loaf Mountain) در سال ۱۸۴۰. ترامواهای برقی تا پیش از سال ۱۹۱۲ به این شهر وارد نشدند.

تصویر متعلق به بندر بوتافوگو (Botafogo Bay) در حوالی سال ۱۸۸۰ می باشد. کشور برزیل در سال ۱۸۸۹ به جمهوری تبدیل شد و شهر ریو که در آن زمان به جمعیت ۵۲۰ هزار نفری رسید، پایتخت آن شده بود. این شهر در اوایل قرن بیستم شاهد تخلیه شدن مرداب ها، پاک سازی زاغه ها و سنگ فرش کردن خیابان هایش بود. تا سال ۱۹۲۰ جمعیت آن تا دو برابر رشد پیدا کرد و تا سال ۱۹۴۰ به ۱.۷۵ میلیون نفر رسید.

۹ – کیپ تاون Cape Town

پرتغالی ها اولین مردمان اروپایی بودند که این ناحیه را کشف کردند. بارتولومئو دیاس (Bartholomeu Dias) اولین فردی بود که در سال ۱۴۸۸ به این منطقه رسید. کوه تِیبِل (Table Mountain) در سال ۱۵۰۳ به این اسم نام گذاری شد. اگرچه این هلندی ها بودند که در سال ۱۶۵۲  برای اولین بار با رسیدن پای جان وَن ریبِک (Jan van Riebeeck) به این منطقه وارد توافق شدند. تصویر بالا نیز کیپ تاون را بعد از گذشت سی سال از زمان اکتشافش به تصویر کشیده است.

۱۰ – سنگاپور

سنگاپور مدرن در سال ۱۸۱۹ زمانی که سِر توماس استمفورد رافلز (Sir Thomas Stamford Raffles) آن را به یک بندر تجاری برای استفاده بریتانیا تبدیل کرد پایه گذاری شد. ولی سنگاپور تا پیش از این چیزی در حد و اندازه یک نیمچه دهکده در کنار ساحل بود. هنگامی آقای رافلز به اینجا رسید، برآورد شده بود که جمعیت مردمانش چیزی در حدود هزار نفر است که همگی در سرتاسر جزیره سنگاپور متراکم شده بودند. این رقم تا سال ۱۸۷۱ به ۱۰۰ هزار نفر رسید و امروزه نیز از مرز ۵ میلیون نفر گذشته است.

۱۱ – مکزیکو سیتی

این پایتخت مکزیکی زمانی محل قرار گیری شهر تنوچتیتلان (Tenochtitlan) متعلق به تمدن آزتک ها (Aztec) بود. این شهر پس از تاسیس در سال ۱۳۲۵، به پایتخت امپراطوری آزتک ها تبدیل شد که در زمان اوج خود، بزرگ ترین شهر ماقبل کلمبیایی آمریکایی (Pre-Columbian Americas) بود. تنوچتیتلان پر از بازارها، معابد و مکان های مختلف بود و جمعیتی بالغ بر ۳۵۰ هزار نفر در آن زندگی می کردند.

اسپانیایی ها نزدیک بود این شهر را در سال ۱۵۲۱ به طور کامل نابود کنند و سپس این پایتخت بازسازی شده در سال ۱۵۸۵ به مکزیکو سیتی تغییر نام داد.

۱۲ – شانگهای

شانگهای در زمان سلسله چینگ (Qing) نقش یک قطب تجاری مهم را ایفا می کرد. در سال ۱۸۴۷ یعنی زمانی که این تصویر نقاشی شده است، بر خلاف امروز در این شهر هیچ خبری از آسمان خراش های مدرن نبود.

منبع: telegraph.co