به نقل از مجله اینترنتی شبره :
مدلینگ یکی از حرفه های پر طرفدار در بین جوانان دنیا به ویژه جوانان ایرانی است. حمیدرضا ناصری یکی از کسانی است که در ایران در حرفه مدلینگ مشغول به کار است.
گفتگو با حمید رضا ناصری، مدل ایرانی
حمیدرضا ناصری، فقط ۲۵ سال سن دارد ولی از آنهایی است که وقت برای سر خاراندن ندارد. ناصری وقت و انرژی و تمام زندگی خود را به کار مدلینگ اختصاص داده و در گفتگو با ما از شیوه آشنایی اش با این حرفه و دغدغه هایش می گوید. این گفتگو شما را با یکی از بیزینس های نیمه زیرزمینی ایران آشنا می کند؛ در مرز مجاز و غیرمجاز.
الان رسما شغل شما را چه خطاب می کنند؟
– حرفه ام «مدلینگ» است.
حمیدرضا ناصری، مدل ایرانی
خانواده ات آسان با این حرفه ات کنار آمدند؟
– تا همین چند وقت پیش خانواده ام با شغلم مثل کارد و پنیر بودند، خیلی ها هنوز هم نمی توانند واقعا شغل من چیست و به امثال من، مانکن می گویند؛ در حالی که حرفه من مدلینگ است نه مانکن. من حتی در مجله ها هم دیدم که به راحتی می نویسند مانکن، در حالی که مانکن آن عروسکیست که در مغازه لباس فروشی ها لباس تنشون می کنند.
مثل خیلی از شغل های دیگه که آینده ای ندارند، این شغل هم آینده نامعلومی دارد اما از آنجایی که تا شغلت را دوست نداشته باشی، نمی توانی با این مشکلات کنار بیایی، خیلی ها فقط می آیند و می روند. این شغل تا دو سه سال پیش غیرقانونی به حساب می آمد و تازگی ها یک حرکت هایی انجام شده که باعث شده کت واک د رایران به طور رسمی و قانونی راه بیفتد.
کت واک؟!
– کت واک به راه رفتنی می گویند که در شوی لباس انجام می شود. الان یکی از دردسرهای رسمی شغل ما این است که یک بازیگر معروف، مثلا آقای بهرام رادان، بعد از اینکه در بازیگری معروف می شوند به سراغ مدلینگ می روند، در حالی که روالش باید بالعکس باشد. یعنی امثال زاک افرون که الان در هالیوود بازیگر خیلی توانایی هست، از مدلینگ شروع می کنند و به جاهای بالاتری می رسند.
یعنی لزوما باید اینطوری باشد؟
– خیر، چون که ما هیچ قانون مدونی برای این کار نداریم. مثل خیلی از شغل های دیگر، شاید باورتان نشود تا همین چند وقت پیش آرایشگری هم شغل به حساب نمی آمد. به خاطر همین می گویم با سختی های شغل، فقط یک عاشق کار، کنار می آید.
حمیدرضا ناصری، مدل ۲۵ ساله ایرانی
در مورد مدلینگ شدن چه راهکاری برای مخاطب مان پیشنهاد می کنید؟
– برای اینکه مدلینگی باشید که کت واک روی استیج بروید، اول اینکه قدتان باید بالاتر از ۱۸۶ سانتیمتر باشد، بعد تناسب اندام داشته باشید اما بدن توپری نداشته باشید بلکه بدن خیلی ورزیده ای داشته باشید و برای مثال مثل من ورزش بدنسازی تی.آر.ایکس انجام دهید.
در بعضی موارد هم باید قیافه تان خاص باشد که این به سلیقه دیزاینر برمی گردد. مثلا یک دیزاینر برای یک شرکت اماراتی کار می کرد که گفته بود من چهره ام را از بین مردهای ایرانی بور انتخاب می کنم فقط هم به خاطر اینکه یک رگه ایرانی داشت و اتفاقا چندتا از دوستان من هم انتخاب شدند و رفتند اما من به دلیل مشکلاتی نتوانستم به آن کت واک برسم.
در ایران هم کت واک داریم؟
– خیلی، مخصوصا این اواخر زیاد شده، برای مثال از سالن هایی که من می شناسم به سالنی در خیابان فرشته اشاره می کنم که می تواند کت واک برگزار کند، یک سالن در خود هتل استقلال هست و یکی هم سالن پالادیوم.
پیش تر گفتی که مدلینگی هستی که کت واک می رود، مگر به غیر از این مدلینگ های کت واکی، مدلینگ دیگری هم داریم؟
– بله، مثلا فتومدل، شما برای اینکه یک عینک آفتابی را تبلیغ کنید هیچ احتیاجی به قد بلند ندارید. تنها کافی است چهره خاص و زیبا داشته باشید یا مثل آقای حمید گودرزی چهره معروف کشورتان باشید و اصلا به قد بلند و تناسب اندام نیازی نداشته باشید.
چگونه وارد این کار شدی و چطور پیشرفت کردی؟
– در یک میهمانی کاملا خانوادگی فردی ناآشنا با من صحبت کرد و شماره ام را گرفت. ایشان از همان هایی بودند که در شرکت های مدلینگ کار می کردند. این جور شرکت ها مثل شرکت هایی هستند که بازیکن ترانسفر می کنند، با فرق اینکه اینها مدلینگ ترانسفر می کنند و من بعد از اینکه به دفتر ایشان رفتم، تازه فهمیدم وارد یک استودیوی بزرگ عکاسی شده ام و آن روز کلی عکس انداختیم که باعث شد من الان توی این شغل ماندگار باشم.
در مورد این شغل راهکار خاصی ندارم، فقط اینکه باید خیلی خرج کنید، هم خرج هیکل و هم خرج لباس و هم قیافه. از آنها مهمتر اینکه چند ماه یک بار عکس بیندازید و تا جایی که می توانید لباس های نو و مارک دار بپوشید و عکس های خودتان را رفرش نگه دارید.
چه موسساتی در این زمینه کار می کنند؟
– یک سری موسسات هستند که به صورت قانونی یا غیرقانونی به پرورش مدلینگ می پردازند و کارت هم برای مان صادر می کنند. توی ایران شاید مجموعا هفتاد نفر داشته باشیم که از این کارت ها داشته باشند و من جزو اولین نفرات کارت دار هستم. من از این موسسات، موسسه وایولت و بهپوش را می شناسم که قانونی هم هستند.
آیا اجراهای زنده باید مجوز داشته باشند؟
– این برمی گردد به کار، کت واک های مردانه در ایران مجوز گرفتن شان ممکن و سخت است اما کت واک های زنانه ای که خیلی جاها می شنویم برگزار می شوند، ابدا مجوز ندارند و نمی توانند مجوز ارشاد را بگیرند.
گفتگو با حمیدرضا ناصری، مدل ۲۵ ساله ایرانی
پس با این تفاسیر در خارج از ایران، اوضاع خیلی فرق می کند؟
– قطعا، در خارج یک سری شرکت هایی هستند که کستینگ برگزار می کنند و برای شرکت های طرف قراردادشان هر ساله کلی مدل با قیافه های متفاوت می برند. آنها در سال جدید گزینه های جدیدی را هم می برند چون امکان دارد کمپانی های طرف قرارداد از نیروهای جدید هم خوش شان بیاید اما در ایران اینطوری نیست و در بیشتر موارد به خاطر نبود قوانین مدون، شرکت ها نصف قراردادشان را هم پرداخت نمی کنند. استاندارد قرارداد برای هر مدل حرفه ای، روزی هزار دلار است که در بیشتر موارد از قراردادهای ما کم می کنند.
چرا اجازه می دهید این کار را بکنند؟
– یک موقع می بینی قرارداد نداشتی و شرکت واسطه کل قرارداد را برای خودش برداشت و یک موقع هم می بینی شرکت واسطه بدون اینکه به تو بگوید بیشتر از دوازده درصد از پولت را برمی دارد. راه های کلاهبرداری در این عرصه زیاد است.
به نظرت این کار آینده روشنی دارد؟
– اگر افراد نابلد اجازه بدهند کاربلدها کار خودشان را انجام بدهند چرا که نه؛ و با این حال در این کار هم، هنوز رابطه بازی حرف اول را می زند. مثلا می بینی شرکت های واسطه به جای مدلینگ از هنرورهای سینمایی و سیاهی لشگرهای فیلم و سریال ها برای این کار استفاده می کنند. بیشتر این هنرورها ۱۰ هزار تومان در روز هم برای شان کافی است و اصلا قراردادی برای کار ندارند. به همین دلایل می بینی این کار خراب می شود اما با این همه من به آینده کارمان امیدوارم.
منبع : روزنامه هفت صبح / seemorgh.com
