به نقل از فیتامین:
تبلیغات مربوط به پروهورمون‌ها را همه جا می‌توانید ببینید. روی دیوارهای باشگاه بدنسازی، در سالن مسابقات، اینترنت و حتی توسط ورزشکاران و مربیان. پروهورمون، یکی از داروهای محبوب دنیای بدنسازی است که می‌توان آن به عنوان مکمل خریداری کرد.
این مکمل یک ترکیب شیمیایی است که به عنوان آندروژن بدون نسخه نیز شناخته می‌شود و تولید کنندگانش ادعا می‌کنند که کمک بسیار زیادی به عضله‌سازی و چربی‌سوزی می‌کند. اما آیا این ادعاها حقیقت دارد؟ در ادامه همه چیز را درباره این مکمل به شما خواهیم گفت.
پروهورمون چیست؟
پروهورمون پیش ساز فیزیولوژیکی غیر فعال هورمون است. در واقع پروهورمون‌ها در بدن توسط یک فرآیند آنزیمی به هورمون‌های آنابولیک تبدیل می‌شوند که به تولید سنتز پروتئین و تحریک رشد عضلانی کمک می‌کنند. این مکمل‌ها می‌توانند نتایج سریعی ایجاد کنند و باعث تغییر سریع ترکیب بدن ورزشکاران خواهد شد.
بسیاری از وزنه برداران، بدنسازان و سایر ورزشکاران به استروئیدها و مکمل‌های هورمونی مانند پاراهورمون روی می‌آورند تا عملکرد ورزشی و حجم عضلات خود را افزایش دهند. ممکن است دلیل و انگیزه آنها افزایش سریع توده عضلانی باشند، یا حتی شرکت در مسابقات و قهرمانی.
بدنسازان اغلب با استفاده از این مکمل می‌توانند عضله بسازند و درصد چربی بدن‌شان را کاهش دهند. با این حال، هر گونه پیشرفتی که از استفاده از پروهورمون به دست می‌آید ، معمولاً کوتاه‌مدت است و عوارض دارد. این مکمل می‌تواند سطح تستوسترون را بالا ببرد و منجر به عوارض جانبی برای شما شود.
آیا پروهورمون‌ها قانونی است؟
برخی از انجمن‌های ورزشی، مانند کمیته بین‌المللی المپیک (IOC)، اکثر مکمل‌های پروهورمون را ممنوع کرده‌اند. همچنین باید توجه داشته باشید که برخی از تولیدکنندگان، مخلوط‌های پروهورمون را به مکمل‌ها اضافه می‌کنند، بدون اینکه آنها را در فهرست مواد تشکیل دهنده‌ی آن ذکر کنند.
باید بدانید که بیشتر پروهورمون‌ها درست مانند استروئیدها، در ایالات متحده و بسیاری کشورهای دیگر غیرقانونی هستند.
مزایای پروهورمون‌ها
به طور کلی، تحقیقاتی که بر روی اثر بخشی پاراهورمون‌ها انجام شد، نشان داد که این مکمل می‌توانند این مزایا را داشته باشد:
- افزایش قدرت بدنی
- افزایش استقامت بدنی
- کاهش توده چربی
- کاهش زمان ریکاوری
- افزایش توده عضلانی
اعتقاد محققان بر این است که پس از مصرف پاراهورمون، بدن، آنها را به هورمون‌های استروئیدی مانند تستوسترون و DHT تبدیل می‌کند. هرچند که در بررسی اثرات مکمل‌های پاراهورمون روی انسان که در مجله Canadian Journal of Applied Physiology منتشر شد، محققان دریافتند که پروهورمون‌ها می‌توانند منجر به اثرات آنابولیک و یا عملکرد فیزیکی شوند، اما این اثر به اندازه‌ای نیست که مصرف آنها را (با توجه به عوارض جانبی که دارد) توجیه کند.
عوارض پروهورمون‌ها
از آنجایی که پروهورمون‌ها در بسیاری کشورها قانونی هستند، بسیاری از مردم تصور می‌کنند که مصرف آن، بی خطر است. اما درک این نکته مهم است که آنها پتانسیل ایجاد چندین عوارض جانبی را دارند.
این عوارض می‌تواند برای هر کسی متفاوت باشد، همان‌طور که در مورد دیگر داروها و مکمل‌ها هم همین گونه است. برای برخی افراد، این اثرات می‌تواند شدید و طولانی مدت باشد. عوارض جانبی پروهورمون عبارتند از:
- احساس افسردگی و اضطراب
- سردرد، تهوع و خستگی
- افزایش ضربان قلب
- بی خوابی
- دل درد
- آکنه
- ریزش مو
- خشونت و پرخاشگری
- تورم پروستات در مردان
- افزایش یا کاهش میل جنسی
- بزرگ شدن بافت پستان (ژنیکوماستی) در مردان
عوارض جانبی طولانی مدت استفاده از این مکمل می‌تواند شامل خطرات قلبی عروقی، آسیب جبران ناپذیر کبد و کلیه و افزایش سطح کلسترول باشد.
بی‌خطرترین و بهترین پروهورمون‌ها کدامند؟
از زمانی که پروهورمون‌ها به بازار بدنسازی معرفی شد و محبوبیت آن (به دلیل تبلیغات گسترده و اثرات کم و بیش مثبتش) آغاز شد، عوارض جدی آن مورد انتقادات زیادی قرار گرفت.
پس از حدود ۱۰ سال مجادله بر سر اینکه «آیا واقعا پروهورمون‌ها خوب هستند یا نه؟» در نهایت کنگره ایالات متحده، قانون کنترل استروئید آنابولیک در سال ۲۰۰۴ را تصویب کرد که تمام پاراهورمون‌های موجود در بازار را به عنوان داروهای غیرقانونی معرفی کرد. در اوایل سال ۲۰۰۵ تمام پروهورمون‌ها از هر نوعی از کل بازار ایالات متحده حذف شدند.
اما از آن زمان، یعنی حذف اولین نسل از پروهورمون‌ها در سال ۲۰۰۵، شرکت‌های مکمل‌های مختلف، سخت تلاش کردند تا محصولاتی را تولید کنند که بتوانند محصول خود را با رعایت قانون، تولید و ارائه دهند. یکی از مهمترین ملاحظات این بود که اطمینان حاصل شود که آنها نه تنها محصولی مؤثر و قانونی تولید می‌کنند، بلکه ایمن نیز هستند؛ زیرا عوارض این مکمل‌ها در آن سال‌ها جدی و خطرناک بود. در نتیجه، در حال حاضر، تعدادی پاراهورمون در بازار جهانی وجود دارد که نسبت به بقیه معتبرتر و بهتر است. از جمله:
- دیکالن
- اپیستن
- نانودرل
- هالودرل
- آندروتست
- نانو وان تی
میزان و زمان مصرف مکمل‌های پروهورمون
دوز مناسب این مکمل به عوامل متعددی مانند سن، سلامتی و چندین مورد دیگر بستگی دارد. در حال حاضر اطلاعات علمی کافی برای تعیین دوز مناسب برای پاراهورمون وجود ندارد و پیش از مصرف آن، باید با پزشک مشورت کنید. به خاطر داشته باشید که چنین داروهایی می‌توانند خطرناک باشند و دوز آن بسیار مهم است. حتماً دستورالعمل‌های روی محصول را با دقت بخوانید و قبل از استفاده آن با داروساز یا پزشک مشورت کنید.
انواع رایج پروهورمون های موجود در بازار
این مکمل‌ها انواع مختلفی دارند؛ هر کدام‌شان برای افزایش یک سطح هورمون موثر است. اما معروف‌ترین و بیشترین گروه پروهورمون‌ها که روی افزایش سطح تستوسترون بدن اثر می‌گذارند، به پروآندروژن مشهورند. مصرف پروآندروژن‌ها دارای عوارضی جانبی مشابه با استروئیدهای آنابولیک و حتی شدیدتر از آنهاست. همچنین چند پروهورمون تبدیل شونده به تستسترون که موجود هستند، عبارتند از:
- نوراندروستندیون
- نوراندروستندیول
- آندروستندیول
- آندروستادین دیون
تفاوت پروهورمون با استروئید
پاراهورمون ماده‌ای است که بدن آن را به هورمون تبدیل می‌کند، که آن می‌تواند هر هورمونی باشد. اما استروئید خودش به صورت هورمون در بدن انسان وجود دارد، از جمله استروژن، پروژسترون.
گاهی اوقات پاراهورمون‌ها به عنوان مکمل‌های استروئیدی شناخته می‌شوند که البته اشتباه است و خواننده را به سردرگمی می‌اندازد. اگر بخواهیم مقایسه‌ای بین خوب و بد بودن‌شان کنیم، پروهورمون (با وجود همه عوارضی که دارد) از استروئید امن‌تر است.
یکی از دلایل ایمن‌تر بودن پروهورمون، به این دلیل است که بدن شما مکانیسم‌هایی برای جلوگیری از تولید بیش از حد هورمون‌ها دارد.
اگر استروئید مصرف کنید، بدون توجه به اینکه چه مقدار مصرف کرده‌اید، مستقیماً بر روی گیرنده هورمونی شما تأثیر می‌گذارد. هیچ مکانیزمی وجود ندارد که به گیرنده‌های شما بگوید که به تحریک مستقیم پاسخ ندهند.
اما اگر مقدار زیادی پاراهورمون بخورید، بدن شما تلاش می‌کند تا تولید را تنظیم کرده و مقدار کل هورمون‌ها را محدود کند. به همین دلیل است که به طور کلی استفاده از این مکمل به جای استروئیدها ایمن‌تر هستند.
تفاوت تست بوستر و پروهورمون
یکی دیگر از مکمل‌های شبیه به پاراهورمون، تست بوستر است. تفاوت آنها عمدتاً در این موارد است:
۱. انواع مواد تشکیل دهنده
پروهورمون‌ها حاوی مواد شیمیایی مصنوعی هستند که پیش ساز تستوسترون هستند. این بدان معناست که آنها تأثیر بسیار مستقیمی بر بدن شما دارند و باعث ترشح تستسترون می شوند.
اما یک تست بوستر به بدن شما کمک می‌کند تا به طور طبیعی تولید هورمون تستوسترون خود را افزایش دهد و یا توانایی تبدیل تستوسترون به استروژن را مسدود کند.
۲. اثربخشی کوتاه مدت
اولین چیزی که باید به آن اشاره کرد این است که نه پروهورمون‌ها و نه تست بوستر تأثیر سریعی بر توده عضلانی مانند استروئیدهای آنابولیک ندارند.
هنگام استفاده از تست بوستر، مهم است که به خاطر داشته باشید که نتایج به سرعت نمایان نمی‌شود و حدود شش هفته یا بیشتر زمان لازم است تا نتیجه‌ای ببینید؛ اما نتایج پروهورمون به سرعت ظاهر می‌شود.
۳. اثرات بلند مدت
مطالعات انجام شده در بریتانیا و ایالات متحده نشان می‌دهد که پاراهورمون‌ها برای استفاده طولانی‌مدت مناسب نیستند و مصرف آنها در مدت طولانی خطرناک است؛ اما تست بوسترها معمولاً شامل موادی هستند که FDA، آنها را عموماً ایمن و مناسب برای استفاده طولانی‌مدت معرفی می‌کند و استفاده طولانی مدت آنها خطری ندارد.
سخن پایانی
پروهورمون یک مکمل قوی و موثر برای کاهش چربی و افزایش توده عضلانی است. استفاده از آن به سرعت شما را به نتیجه دلخواه‌تان نزدیک می‌کند ولی عوارض زیادی دارد و حتما باید در مصرف آن بسیار مراقب باشید. در این مطلب به طور کامل این مکمل را معرفی کردیم و درباره مزایا، معایب و انواع آن گفته‌ایم.
منابع : predatornutrition – tigerfitness
