عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگ و ارتباطات گفت: جوانان ما هویت خود را از الگوهای مختلف گزینش می‌کنند از این رو ممکن است با روش‌های سنتی ازدواج همراه نباشند.
به گزارش خبرنگار مهر، سجاد مهدی زاده پژوهشگر و عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگ و ارتباطات، در نشست هم‌اندیشی ازدواج پایدار در فضای مجازی گفت: یک کلیشه و دوگانه‌ای در مورد الگوهای همسر گزینی داریم. جوانان می‌گویند ما نمی‌خواهیم سنتی ازدواج کنیم. با اینکه در طول تاریخ هم خیلی از الگوهای همسرگزینی توسط خود دختر و پسر انتخاب می‌شد. اما امروز یک دو گانه ازدواج مدرن و سنتی داریم. این کلیشه قرائتی است که در ذهن جوانان ما است که نمی‌خواهم پدر و مادر برای من انتخاب کنند.
وی افزود: مواردی داریم که در فضای مجازی با هم آشنا می‌شوند. باید این دو مرحله آشنایی اولیه و شناخت خانوادگی را از هم جدا کنیم. معاشرت و آشنایی را باید از هم جدا ببینیم.
مهدی‌زاده در ادامه اظهار کرد: الگوی همسرگزینی تغییر کرده است، جوانان زیادی داریم که خانواده‌شان به واسطه تحصیل در تهران، با آنها همراه نیستند یا خانواده در دسترس نیست. این تغییر الگوی ازدواج لزوماً مثبت نیست و باعث بالا رفتن سن ازدواج و یا ازدواج‌های خارج از عرف هم شده است.
وی با اشاره به اینکه در دهه شصت افراد مذهبی و غیر مذهبی مرزهای مشخصی داشتند گفت: به دلیل موج جهانی شدن، زندگی فردی و یا عوامل دیگر تعدد الگوی شخصیتی و هویتی داریم. زمانی یک آقای مذهبی با یک خانم مذهبی ازدواج می‌کرد، خانواده انتخاب می‌کرد اما آنها با هم همدلی می‌کردند. اما در حال حاضر اینگونه نیست فضای دین داری ما متفاوت شده است.
وی در ادامه گفت: قبلاً یک الگو بیشتر برای فرد مذهبی نداشتیم اما امروزه الگوهای متفاوتی داریم. فرزندان ما هویت خود را از الگوهای مختلف گزینش می‌کنند و الگوی جدید می‌سازند و وقتی با هم ازدواج می‌کنند دچار چالش می‌شوند چون الگوهای متفاوتی که پیروی می‌کنند با هم‌خوانی ندارد. از این رو امروز افراد پیش بینی پذیری کمتر دارند. تعدد هویتی موجب شده که ما به الگوهای دیگری هم فکر کنیم.
این پژوهشگر در ادامه بیان کرد: یکی از دلایل فرار جوانان از الگوی سنتی سهولت الگوهای غیر سنتی است. فرایند ازدواج در الگوی سنتی برای جوانان امروز سخت است از این رو راه دیگری را انتخاب می‌کنند. از طرفی بسیاری معتقدند که ازدواج دیگر نیاز به آموزش ندارد. این سبب شده که اعتماد کم بشود و جامعه خودش را مستغنی می‌بیند. در حالی که حتی امور غریزی نیاز به آموزش دارد ما با جامعه‌ای طرفیم که فانتزی‌های مختلفی دارد که از واقعیت دورش می‌کند.
