مجله نماوا:
برادران کیایی در زمان کوتاهی که در سینمای ایران فعال بوده‌اند، به چهره‌های شناخته‌شده‌ای تبدیل‌شده‌اند. مصطفی کیایی، در سینما، از فیلم‌های مستقل شروع کرد و حالا ساخت مطرب، پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینما را در کارنامه دارد. وارد شبکه نمایش خانگی شد و با هم گناه رکوردهای رضایت مخاطبین را جابه‌جا کرد و حالا در جایگاهی ایستاده است که دست‌نیافتنی به نظر می‌آید.
محسن کیایی هم کارش را با برادرش شروع کرد. در آثار او درخشید و عضوی جدایی‌ناپذیر از فیلم‌های مصطفی کیایی شد. اما به‌مرور و آرام‌آرام توانست توانایی‌هایش را ثابت کند و در حرفه‌اش بدرخشد. آن‌قدر که دیگر بهترین بازی‌هایش را در آثاری مستقل از مصطفی کیایی به نمایش می‌گذارد و با حضورش در یک فیلم می‌تواند مخاطبان زیادی را به سینما بکشاند.
برادران کیایی به یک ترکیب طلایی و شکست‌ناپذیر در سینمای ایران رسیده‌اند و هرکدام در اوج قله موفقیت حرفه خود به سر می‌برند. ششم شهریور، هم‌زمان با تولد سی و هست سالگی محسن کیایی بود و این روزها که هم گناه و بازی خوب او در این مجموعه به پایان رسیده است، نگاهی می‌اندازیم به مهم‌ترین نقش‌آفرینی‌های او در سینمای ایران.
همچنین بخوانید:
نگاهی به هفت نقش آفرینی برتر پریناز ایزدیار
۱- خط ویژه (مصطفی کیایی)
خط ویژه یکی از مهم‌ترین فیلم‌های کارنامه کاری برادران کیایی است. مصطفی کیایی در این فیلم نشان می‌دهد که به جریان اصلی سینما گرایش بیشتری دارد و سرگرم کردن مخاطب برایش اهمیت ویژه‌ای دارد. درعین‌حال، خط ویژه با شوخی‌های تندوتیز و کنایه‌های به‌جایش، از تبدیل‌شدن این فیلم به یک کمدی بی‌هدف و بی‌خاصیت جلوگیری می‌کند. خط ویژه از آن دست فیلم‌هایی است که سینمای ایران به‌شدت به آن‌ها نیاز دارد، فیلمی که میان مخاطبان سخت پسند و سینمای گیشه‌ای ارتباطی معقول برقرار می‌کند.
محسن کیایی هم در خط ویژه بازی خوبی ارائه می‌کند. او در نقش منوچهر، جوانی که به ناگاه با مبلغ هنگفتی پول در حسابش روبرو می‌شود و حالا در مقابل یک آقازاده عصبانی قرار دارد، لحظات جذابی را رقم میزند. خط ویژه تثبیت کاراکتری است که او در طول سال‌های فعالیتش چندین بار ایفا می‌کند. جوانی با کنش‌های عاطفی سهمگین و خشمی فروخورده که پشت نقابی از سرخوشی پنهان‌شده است.
۲- بارکد ( مصطفی کیایی)
بارکد در ادامه خط ویژه در مسیر سینمایی مصطفی کیایی قرار می‌گیرد.فیلمی طنز که با انتقادات جدی و لحن کمدی که دارد حرف‌های مهمی میزند و درعین‌حال با گستره وسیعی از مخاطبان ارتباط برقرار می‌کند. کیایی در نقش میلاد در بارکد با نشانه‌هایی از بازی همیشگی‌اش در کارهای برادر ظاهر می‌شود. اما بی‌شک، میلاد پخته‌ترین نقش‌آفرینی کیایی در میان این دست کاراکترهایش است.
نوع روایت بارکد به محسن کیایی اجازه می‌دهد که کاراکتر میلاد را چندوجهی بیافریند. دوگانگی شخصیت او در ابتدا را به‌خوبی تصویر کند و در ادامه با حماقت و ساده‌لوحی‌اش، لحظات جذابی را رقم بزند. به‌علاوه او در کنار بهرام رادان به‌شدت درخشان ظاهر می‌شود. بارکد تولد یک زوج موفق است که در چهارراه استانبول هم دوباره کنار هم قرار می‌گیرند.
۳- سد معبر (محسن قرایی)
محسن قرایی با سد معبر موقعیتی ویژه در اختیار کیایی قرار می‌دهد تا حرفه بازیگری‌اش را مستقل از برادرش پیش ببرد. نقش مهدی در سد معبر، یک کاراکتر مکمل دوست‌داشتنی است که کنش زیادی در فیلم‌نامه و روایت دارد. سد معبر با نشانه گرفتن زندگی مأموران سد معبر شهرداری، برای کیایی موقعیتی طلایی است تا در سینمای اجتماعی بدرخشد و نشان دهد که می‌تواند در چنین درامی که خالی از طنز است هم‌بازی خوب و قابل قبولی ارائه دهد.
۴- آستیگمات (مجید رضا مصطفوی)
آستیگمات یکی از بهترین بازی‌های محسن کیایی است. او در اولین فیلم سینمایی مجید رضا مصطفوی، نقش اصلی را بر عهده دارد و با نقش مهران، نشان می‌دهد که چقدر بازیگر توانایی است. کیایی در این نقش نه می‌تواند به کاراکتری که همیشه در آثار برادرش داشته تکیه کند و نه به حربه طنز مسلح است تا با خنداندن مخاطب او را جذب کند. آستیگمات کیایی را با مهارتش تنها می گذارد. مهران، یک کاراکتر پیچیده است، گذشته‌ای دارد که نشانه‌هایش به ارتباط او و پسرش رسیده است و شکست او در زندگی تلخ‌کامی ابدی را به رفتارش تزریق کرده است. کیایی به‌خوبی می‌تواند به‌موقع با بازی کنترل‌شده و درونی‌اش مهران را به تصویر درآورد و فوران عاطفی‌اش را در تک لحظات درخشان مکمل این بازی خوب کند تا مهران با همه پیچیدگی‌هایش پیش روی مخاطب تصویر شود.
۵- جشن دلتنگی ( پوریا آذربایجانی)
جشن دلتنگی یکی از انتخاب‌های مهم و جدی کارنامه کاری محسن کیایی است. او با جشن دلتنگی بار دیگر نشان می‌دهد که می‌تواند شمایل کاراکتر طنزش را زمین بگذارد و بازهم موفق باشد. جشن دلتنگی، با پرداختن به رابطه آدم‌ها تحت تأثیر شبکه‌های مجازی، با نقش جهان، به کیایی فرصت می‌دهد تا در فضایی متفاوت توانایی‌هایش را به چالش بکشد. جهان در جشن دلتنگی نماد همه جوان‌هایی است که در دنیایی که تحت تسلط فضای مجازی است با آرزوها و رؤیاهای دورودرازشان به دنبال آینده‌ای متفاوت هستند. کیایی هم به‌خوبی از پس این نقش برمی‌آید. بازی او به‌اندازه کافی چاشنی عاطفی دارد تا بیننده را تحت تأثیر قرار دهد و به‌اندازه کافی کنترل‌شده و منطقی است که او را با نقشش همراه کند.
۶- بی صدا حلزون (بهرنگ دزفولی زاده)
کیایی با نقش‌آفرینی در بی صدا حلزون خود را به ریسک می‌کشد. او در نقش مردی ناشنوا که برای به دست آوردن حضانت کودکش می‌جنگد بازی به‌شدت درخشانی ارائه می‌دهد. کاراکتر او در بی صدا حلزون، آن‌قدر ویژه است که از همان ابتدا بیننده را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این مهم با بازی خوب و قابل‌قبول کیایی باورپذیر می‌شود. او به درک درستی از شخصیتش و جایگاه او می‌رسد. مهم‌تر از همه، در ایفای نقشش به اگزجره نمی‌رسد و به‌جایش بار عاطفی رابطه‌اش با پسرش را پرورش می‌دهد و همین موضوع هم برگ برنده بازی او در این فیلم است.
۷- هم گناه (مصطفی کیایی)
هم گناه بار دیگر فرصت همکاری برادران کیایی را فراهم می‌آورد. کیایی با نقش آرمان هم کاراکتر دوست‌داشتنی که قبلاً در اجرایش به تبحر رسیده بود را به نمایش می‌گذارد و هم فرصت این را می‌یابد که بازی متفاوتی از خود نشان دهد. کیایی با نقش آرمان ابتدا در شمایل جوانک خوش‌گذران و عیاش ظاهر می‌شود و بعد با تکامل شخصیت آرمان و رابطه عاشقانه نامتعارفی که پیدا می‌کند در نقش یک جوان مصمم و عاشق‌پیشه ظاهر می‌شود. بازی کیایی در جریان هم گناه دائم بیننده را غافلگیر می‌کند و یک سیر عاطفی جذاب را طی می‌کند.
