به نقل از توریستگاه:
سریلانکا با داشتن ببرها، فیلها، نهنگ ها و گونه های پرندگان در مقیاس وسیع، بهشت دوستداران حیات وحش می باشد. جیهان د سیلوا ویجراتن (Gehan de Silva Wijeyeratne) هرآنچه که در پارکهای ملی خواهید دید را معرفی می کند. سریلانکا یکی از بهترین مکانها برای مشاهده حیات وحش در آسیاست، همچنین یکی از بهترین مقصدهای توریستی در سراسر دنیا می باشد که مجموعه ای از شکار، زندگی دریایی و مناظر دیدنی مختلف در یک محدوده کوچک با امکانات توریستی بسیار خوب را در بر می گیرد. جدایی این جزیره از بخش اصلی، بارانهای موسمی فراوان و ارتفاعات گسترده در آن آب و هوای گوناگون و تنوع زیستی ایجاد می کند، این تنوع زیستی به طور معمول در کل یک قاره یافت می شود. در صدر همه آنها، این جزیره بعنوان راحتترین مکان برای دیدن نهنگ آبی کمیاب در کل دنیا شناخته شده است. این نهنگ یکی از بزرگترین حیواناتیست که تابحال در زمین زیسته. سریلانکا به این رحمت الهی مفتخر است. به مدت بیش از دو هزار سال، زمین های این جزیره بعنوان پناهگاه محیط زیست توسط خانواده سلطنتی حفاطت شده است. مینهینتل (Mihintale)، اولین اندوخته دنیا در قرن سوم قبل از میلاد مسیح در این منطقه بوجود آمده و امروزه هزار منطقه حفاظت شده در کل کشور وجود دارد که در جایگاه خود بهترین هستند.
۱) پارک ملی یالا (Yala National Park)
پارک ملی یالا بهترین مکان برای دیدن پلنگ هاست. این پارک میزبان حدئود ۳۰ پلنگ می باشد که برخی از آنها از گونه های نادر هستند.
مدت زمان رانندگی از کلمبو به این پارک ۶ ساعت می باشد. از دیگر فعالیتها در این پارک می توان به موج سواری حرفه ای در خلیج آروگام (Arugam Bay) اشاره کرد. پارک ملی یالا در جنوب شرقی سریلانکا واقع شده و منطقه زیبایی از زمینهای هموار و پوسته ای خشک در خط ساحلی می باشد که توسط خروجیهای سنگی علامت گذاری شده است. این نخستین پارک ملی سریلانکاست و بدون شک یکی از بهترینهای آسیا برای استقرار پستاندارانی چون پلنگ های سریلانکایی، در بخش مشخصی از پارک می باشد که گونه فرعی موجود در کشور است. تراکم متوسط پلنگ ها همانند گربه ها زیاد است به طوری که در هر کیلومتر یک پلنگ وجود دارد. در زمان میوه دهی درختان پالو (Palu) در ژوئن و ژوئیه، اغلب خرس های تنبل هم مشاهده می شود. از دیگر حیوانهای قابل مشاهده در این پارک می توان به سامبار (Sambar) که نوعی گوزن بزرگ است، گوزن خالدار، بوفالو، خوک وحشی، سمور گردن قرمز راه راه، انواع میمونها، شغال طلایی و سمور هندی اشاره کرد.
ترکیب آب شیرین و شور، مناطق جنگلی و پوشش گیاهی، گوناگونی پرندگان را تضمین می کند. در واقع این پارک میزبان ۲۲۰ نوع مختلف پرنده می باشد و پرنده نگران سرسخت ۱۰۰ گونه را در یک روز ثبت کرده اند. بازدیدکنندگان مشتاق می توانند، پارک ملی بوندالا (Bundala National Park) با فاصله یک ساعت و یا پالاتوپانا سالت پنز (Palatupana Salt Pans) با فاصله ده دقیقه، بخصوص برای مشاهده پرندگان مهاجر ساحلی را بازدید نمایند.
۲) پارک ملی اداوالا (Udawalawe National Park)
پارک ملی اداوالا بهترین مکان برای دیدن فیلهای وحشی است که در حدود ۵۰۰ عدد از آنها در این پارک وجود دارند.
مدت زمان رانندگی از کلمبو ۴ ساعت بوده و از دیگر فعالیتها، می توان به دیدن درختچه های چای که تپه ها را پوشانده اند اشاره کرد.
این پارک برای محافظت از حوزه آبگیری عظیم اداوالا ایجاد شده و در جنوب کوهستان مرکزی قرار دارد. همچنین دارای امتداد گسترده ای از علفزار، جنگل و درختزار رودخانه ای می باشد. برای مشاهده فیلهای وحشی آسیایی، این مکان یکی از بهترینهاست و دیدن فیلها در هرشرایطی و حتی در هنگام رانندگی تضمین شده است. البته این پارک برای دیدن پستانداران مناسب نیست اما دوستداران پرندگان از حضور در آن لذت خواهند برد، چراکه پرنده های شکاری افسانه ای نظیر قوش عقاب متغیر (changeable hawk eagle)، عقاب مارخور و عقاب ماهی خوار سرخاکستری در آن دیده می شوند.
۳) پارک ملی واسگاموا (Wasgamuwa National Park)
این پارک بهترین مکان برای دیدن ۱۵۰ فیلی است که از پوشش گیاهی پارک تغذیه می کنند.
مدت زمان رانندگی از کلمبو ۵ ساعت است. دیدن غارهای معبدی دامبالا (Dambulla) از دیگر جاذبه های موجود در این این پارک می باشد که در زمینهای پست شمالی واقع در بخش مرکزی و ۴۰ کیلومتری شمال منطقه غنی و متنوع زیستی ناکلز مسیف (Knuckles Massif) قرار دارد. انواع حیوانات برای شکار در واسگاموا موجود هستند ولی خرسها و پلنگ ها به سختی در آن دیده می شوند. ولی با این حال این پارک برای مشاهده اجتماع خانواده فیلها با زندگی وحشی و رفتار غیرقابل پیش بینی، بسیار عالیست.
۴) جنگل حفاظت شده سینهاراجا (Sinharaja Forest Reserve)
این جنگل بهترین مکان برای دیدن پرندگان است. حضور جمعیت متنوعی از پرندگان، موضوعی مناسب برای طولانی ترین مطالعه درباره این پدیده می باشد.
زمان رانندگی از کلمبو۵ ساعت است. به سمت جنوب، سواحل آرام میریسا (Mirissa) وجود دارند.
این جنگل در جنوب غربی جزیره واقع شده و اولین جنگل بارانی کشور بوده است. شاخه های درختان تا ۴۵ متر بالا رفته اند و بیش از نیمی از درختان این منطقه، در هیچ نقطه ای از دنیا پیدا نمی شود. گونه های مختلف پرندگان ویژگی کلیدی این مکان است. یک دسته از پرندگان ممکن است از ۶ نوع گونه بومی تشکیل شده باشد که شامل مالکوهای صورت قرمز (Red-faced malkoha)، کوکال نوک سبز و زاغی آبی سریلانکایی می شود. از دیگر حیوانات این بخش می توان پلنگ، لانگور صورت بنفش (purple-faced langur)، گوزن فریاد کش و سه نوع سنجاب را نام برد.
۵) پارکهای ملی مینریا و کادولا (Minneriya and Kaudulla National Parks)
پارکهای ملی مینریا و کادولا بهترین مکان برای دیدن فیلهای فصلی و گروه بزرگی از گونه بومی باکلان کوچک می باشد.
فاصله این پارک از کلمبو ۵ ساعت و نیم است و بقایای قصرها و صومعه های زمان پولوناروا (Polonnaruwa) در این بخش می باشد. این دو پارک که به فاصله نیم ساعت از یکدیگر قرار دارند در شمال منطقه مرکزی و در بین دو آبگیر بزرگ واقع شده اند که توسط جنگلی احاطه گردیده و پستانداران زیادی در آن به چشم می خورند. اما تعداد حیوانات شکاری در این پارکها کم است. اجتماع فصلی فیلها در این مکان در طول ماه های سپتامبر و اکتبر رخ می دهد، زمانیکه بالغ بر ۳۰۰ فیل به بستر دریاچه مینریا می آیند که برای ایجاد چمنزارهای پرپشت کم آب شده است.
۶) پارک ملی هورتون پلینز (Horton Plains National Park)
پارک ملی هورتون پلینز بهترین مکان برای دیدن پرندگان، در محوطه ای در حدود ۸۸۰ متر با صخره های خیره کننده است.
فاصله این پارک تا کلمبو ۵ ساعت می باشد و خانه های روستایی در دامنه کوه شهر نوارا الیا (Nuwara Eliya) در نزذیکی اش به چشم می خورند.
هورتن پلینز مرتفع ترین فلات جزیره می باشد که در سرزمینهای بلند مرکزی سر برافراشته است. جنگل ابر در این مکان غنی از گیاهان و حیواناتی بومی است که به آب و هوای سرد عادت کرده اند. (دمای هوا در شب به زیر صفر می رسد). پرندگانی چون مرغ آواز خوان (Whistling Trush) و چکاوک سریلانکایی (Warbler) بهترین نمونه ها برای مشاهده هستند. نوعی مارمولک کوتاه فقط در نقطه کوهستانی یافت می شود که به جهت جلوگیری از یخ زدن تخمها، توانایی زنده زایی دارد.
۷) پارک ملی ویلپاتو (Wilpattu National Park)
پارک ملی ویلپاتو بهترین مکان برای دیدن خرسهای تنبل و زیرک است.
فاصله این پارک تا کلمبو ۴ ساعت می باشد و درخت دو هزار ساله مقدس بودایی در میان بنای قدیمی انورادهاپورا (Anuradhapura) دیدنی است.
ویلپاتو بزرگترین پارک سریلانکا در منطقه پست جزیره و در شمال غربی آن می باشد که دریاچه هایی با درجه شوری و شیرینی متفاوت دارد. این پارک در سال ۲۰۰۳ پس از ۱۵ سال، دوباره بازگشایی شد. در طول این زمان، حیات وحش می بایست به فراوانی سابق خود باز می گشت. در حال حاضر گونه های متفاوتی از حیوانات، بدلیل عدم حضور انسان در طی این چندسال وجود دارند. شهرت این پارک بدلیل حضور پلنگ هایش بود و امید می رفت که این گربه بزرگ شهرت را به این پارک بازگرداند. جانداران این پارک مشابه پارک یالا می باشد اما بازدیدکنندگان شانس دیدن گوزنهای صدادار را نیز دارند.
۸) جزیره مانار (Mannar Island)
جزیره مانار بهترین مکان برای دیدن پرندگان ساحلی و مرغ نوروزی (gull) از جمله کاکایی هیولین (Heuglin’s gull) می باشد. این پرنده از قطب شمال روسیه تا این مکان، ۶۵۰۰ کیلومتر پرواز کرده است.
فاصله این جزیره تا کلمبو ۵ ساعت می باشد. پارک ویلپاتو و جزیره مانار برای بادبادک بازی عالیست. این جزیره بعنوان یک اندوخته طبیعی بزرگ با مجموعه ای از جویبارها و زمینهای مرطوب مجاور خشکی و منطقه مهاجرتی مهمی برای پرندگان شناخته شده. تراکم بالایی از چشم گرد لاغر خاکستری نیز در سطح جزیره وجود دارد.
۹) ناکلز وایلدرنس (Knuckles Wilderness)
ناکلز وایلدرنس بهترین مکان برای دیدن مارمولک های بومی مانند مارمولک کوتوله (dwarf lizard) و مارمولک دماغ برگی تنانت (Tennant’s leaf-nosed lizard) می باشد.
فاصله این جزیره تا کلمبو ۵ ساعت است. تپه قرون وسطایی مرکز کندی (Kandy) با معبد معروف دندان مقدس بودا در این مکان به چشم می خورد. در این منطقه، دشت، علفزار و جنگل ابر که محل زندگی گونه های گیاهان و حیواناتی است که در هیچ نقطه دنیا یافت نمی شود، وجود دارد. افسانه هایی حاکی از نبرد قهرمانان رامایانا (Ramayana) که در این منطقه برگزار شده نیز وجود دارد.
۱۰) تماشای نهنگ ها در مثلث میریسا (Mirissa)، کالپیتیا (Kalpitiya)، ترینکومالی (Trincomalee)
بهترین مکان برای دیدن نهنگ ها بخصوص نهنگ آبی در میریسا، دلفین ها و نهنگ عنبر در کالپیتیا و نهنگ های آبی ساحل و نهنگ عنبر در ترینکومالی می باشد.
فاصله این مکان تا کلمبو ۱ ساعت و نیم تا میریسا، ۳ ساعت تا کالپیتیا و ۷ ساعت تا ترینکومالی است. دژ هلندی و بندر شهر گاله در میریسا، پارک ملی ویلپاتو و زیستگاه حفاظت شده بار ریف (Barr Reef) برای غواصی در کالپیتیا و تعداد زیادی روستای ماهیگیری ساحلی در ترینکومال از دیدنیهای این منطقه هستند.
میریسا در جنوب و در نزدیکی دژ هلندی می باشد و بندر گاله با غذای عالی و ویلاهای شیک آراسته شده است. صنعت توریست بدنبال سر و صدای رسانه ها در ماه مه سال ۲۰۰۸ و با معرفی این مکان بعنوان بهترین منطقه برای تماشای نهنگ آبی، پیشرفت کرد. میانگین تعداد مشاهده این نهنگ در ماههای دسامبر و مارس ۸۰ درصد می باشد. کالپیتیا یک شبه جزیره در شمال غرب است و شهرت آن بدلیل حضور دلفینها و اجتماع دوره ای وعظیم نهنگ های عنبر که بزرگترین اجتماع در دنیا و قابل دسترسی برای توریستهاست، می باشد. این شبه جزیره به پارک ملی ویلپاتو نیز نزدیک است و منطقه حفاظت شده بار ریف برای غواصی عالیست. ترینکومالی در شمال شرق، یک تنگه زیرآبی در نزدیکی خط ساحلی دارد که بعضی وقتها نهنگ های آبی از قسمت کناری آن دیده می شوند و همچنین سوامی راک (Swami Rock) بهترین مکان ساحلی برای تماشای نهنگ های آبی می باشد.
۱۱) جنگلهای بارانی گاله (The rainforests of Galle)
جنگلهای بارانی گاله بهترین مکان برای دیدن ترکیبی از ساحل و جنگل بارانی برای علاقمندان به پوشش گیاهی می باشد.
فاصله این جنگلهای تا کلمبو ۱ساعت به گاله و ۱ ساعت و ساعت نیم به هیاره (Hiyare) یا کوتاوا (Kottawa) است. دژ هلندی و شهر بندری گاله که با ویلاهای شیک و غذای محلی و مجموعه ای تاریخی احاطه شده، از دیگر دیدنیهای این قسمت می باشند.
هیاره و کوتاوا دو جنگل بارانی هستند که کمتر از۲۰ کیلومتر (نیم ساعت) از شهر بندری گاله فاصله دارند و کمی دورتر (۱.۵ ساعت) از کانلیا (Kanneliya) که بزرگترین قطعات باقیمانده جنگلهای بارانی زمین هموار در سریلانکاست قرار گرفته اند. هر سه این مکانها امکان داشتن یک تعطیلات ساحلی با اکتشاف جنگل بارانی برای دیدن گیاهان و حیوانات بومی بخصوص درختان صمغ دار عظیم الجثه را فراهم می کنند. این درختان از مهمترین منابع چوب درآسیا هستند.
منبع: wanderlust.co
