به نقل از مجله اینترنتی شبره :
در کتاب امالی شیخ طوسی از امام صادق و ایشان از پدرانشان علیهم السلام نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هنگامی که (در شب معراج) مرا به آسمان بردند، وارد بهشت شدم و در آن قصری از یاقوت سرخ دیدم که بر اثر درخشش، از بیرون داخل آن دیده می شد و در آن بنایی از درّ و زبرجد بود. گفتم: ای جبرئیل! این قصر برای کیست؟ جبرییل گفت: این برای کسی است که سخن نیکو بگوید و روزه دائمی بگیرد و غذا بدهد و در شب در حالی که مردم خوابند، به مناجات بپردازد.
حضرت علی علیه السلام عرضه داشت: ای پیامبر خدا! در میان امت شما چه کسی طاقت انجام این کارها را دارد؟
ایشان فرمودند: ای علی نزدیک بیا؛ و آن حضرت به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک شد. آن حضرت به او فرمود: آیا می دانی نیکو سخن راندن چیست؟ آن حضرت عرض کرد: خداوند و رسولش داناترند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: کسی که بگوید: سبحان الله، و الحمد لله و لا إله إلا الله، و الله اکبر. سپس فرمودند: آیا می دانی روزه دائمی گرفتن یعنی چه؟
آن حضرت عرض کرد: خدا و رسولش داناترند. ایشان فرمودند: هر کس ماه رمضان را روزه بگیرد و یک روز آن را هم نخورد.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: می دانی که غذا دادن یعنی چه؟ آن حضرت عرض کرد: خدا و رسولش داناترند. ایشان فرمودند: منظور از آن کسی است که به دنبال کسب روزی خانواده برآید و آبروی آنان را در برابر مردم حفظ کند.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: آیا می دانی که مناجات در شب و در هنگامی که مردم خوابند یعنی چه؟ آن حضرت عرض کرد: خدا و رسولش داناترند. ایشان فرمودند: منظور از آن کسی است که نمی خوابد تا این که نماز عشاء را ادا کند و منظور از این که مردم خوابند، یهود و مسیحیانند، چرا که آنان ما بین این فاصله را می خوابند.
منبع: امالی طوسی ج ۲ ص ۷۳
* ثواب خدمت کردن به خانواده در کلام پیامبر(ص)
