به نقل از مجله مهتاطب:
نوع : قرص
گروه : داروهای عمومی
توضیحات : مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
- این دارو افزایش فشارخون را درمان نمی کند، بلکه آن را کنترل می نماید. از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
- در طول مصرف این دارو، احتمال بروز کمی پتاسیم خون وجود دارد، از این رو ممکن است مصرف مکمل های پتاسیم ضروری باشد.
- در هنگام ایستادن به مدت طولانی، انجام فعالیت جسمانی یا در هوای گرم، به علت اثر کاهنده فشارخون در حالت ایستاده، باید احتیاط شود.
- به عنوان پایین آورنده ی فشارخون، از مصرف سایر داروها به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه پزشک ندارند، باید خودداری شود.
- اگر برنامه مصرف دارو یک بار در روز باشد، به منظور جلوگیری از تکرر ادرار در طول شب، این دارو باید صبح مصرف شود.
- اگر فوروزماید به رژیم درمانی فشار خون اضافه شود، به منظور جلوگیری از افت شدید آن، کاهش مقدار مصرف سایر داروهای کاهنده فشارخون ممکن است ضروری باشد.
- اگر کم ادراری با حداکثر مصرف این دارو به مدت ۲۴ ساعت ادامه داشته باشد، توصیه می شود مصرف دارو قطع شود.
- احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف فوروزماید وجود دارد. از تماس بیش از حد با نور خورشید باید خودداری شود.
در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگراین که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت، مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر گردد.
موارد مصرف : فوروزماید یا فروسماید در درمان:
۱- ادم ناشی از نارسایی احتقانی قلب، سیروز کبدی و بیماری کلیوی
2- کم ادراری ناشی از نارسایی کلیوی و زیادی خفیف تا متوسط فشارخون و
3- به عنوان داروی کمکی در درمان پُر فشاری خون مصرف می شود.
تداخلات دارویی : مصرف هم زمان لیتیم با فوروزماید ممکن است موجب بروز مسمومیت ناشی از لیتیم شود. اثرات ضدانعقادی داروهای ضدانعقاد مانند آسپیرین، در صورت مصرف هم زمان با فوروزماید ممکن است افزایش یابد.
عوارض احتمالی دارو : کمی سدیم خون، کمی پتاسیم خون و کمی منیزیم خون، آلکالوز ناشی از کمی کلرور خون، افزایش دفع کلسیم، کاهش فشارخون، تهوع، اختلالات گوارشی، افزایش اوره خون و نقرس، افزایش موقت غلظت کلسترول و تری گلیسرید پلاسما با مصرف این دارو گزارش شده است.
بهترین روش مصرف : خوراکی بزرگسالان: در درمان بی ادراری: ابتدا ۲۰ تا ۸۰ میلی گرم به صورت مقدار واحد مصرف می شود که سپس هر ۶ تا ۸ ساعت مقدار ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم به مقدار مصرف اضافه می شود تا پاسخ مطلوب حاصل شود. مقدار نگه دارنده ی این دارو به صورت مقدار واحد یا در ۲ تا ۳ مقدار منقسم یک روز در میان یا ۲ تا ۴ روز متوالی، یک بار در هفته تجویز می شود. به عنوان کاهنده ی فشارخون: ابتدا ۴۰ میلیگرم ۲ بار در روز و سپس مقدار مصرف بر اساس پاسخ بیمار تنظیم می شود. بیشینه مقدار مصرف تا ۶۰۰ میلی گرم در روز است. خوراکی کودکان: ابتدا ۲ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به صورت مقدار واحد مصرف می شود و سپس هر ۶ تا ۸ ساعت ۱ تا ۲ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به آن افزوده می شود تا پاسخ مطلوب به دست آید. تزریقی بزرگسالان: ابتدا ۲۰ تا ۴۰ میلی گرم به صورت مقدار واحد تزریق عضلانی یا وریدی می شود و سپس هر ۲ ساعت تا حصول پاسخ کافی، مقدار ۲۰ میلی گرم افزوده می شود. مقدار نگهدارنده بر اساس اندازه گیری غلظت سرمی تعیین می شود (۱ یا ۲ بار در روز). * در خیز حاد ریوی (بدون بحران زیادی فشارخون) به عنوان مقدار شروع ۴۰ میلی گرم تزریق وریدی می شود و در صورت عدم پاسخ کافی مجدداً پس از یک ساعت ۸۰ میلی گرم تزریق می شود.به عنوان کاهنده ی فشارخون در بحران زیادی فشارخون در بزرگسالانی که کلیه ی سالمی دارند، مقدار ۴۰ تا ۸۰ میلی گرم و در بحران زیادی فشارخون همراه با خیز ریوی یا نارسایی حاد کلیوی، مقدار ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم به صورت وریدی تزریق می شود. تزریقی کودکان: ابتدا ۱ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به صورت مقدار واحد، تزریق عضلانی یا وریدی می شود و هر ۲ ساعت ۱ میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن به مقدار مصرف افزوده می شود تا پاسخ مناسب حاصل شود.
