به نقل از مجله اینترنتی شبره :
باب الحوائج
حضرت عباس علیه السلام در دوران زندگانى امام مجتبى علیه السلام پیوسته در کنار آن حضرت به مددکارى مردم و برآوردن نیازهایشان مى پرداخت.
این رویه در زمان امامت امام حسین علیه السلام و پیش از جریان عاشورا نیز ادامه داشت تا آن جا که هر گاه نیازمندى براى کمک خواستن نزد این دو امام همام مىآمد، حضرت عباس علیه السلام مأمور اجراى دستور امام خویش مى شد.
حضرت عباس علیه السلام جایگاه بلندى نزد برادرش امام حسین علیه السلام داشت. نوشته اند:
«همان گونه که پدرش امیر المؤمنین علیه السلام جایگاه بلندى نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله داشت و باب او بود و هر گاه مشکلى روى مى داد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ابتدا آن را با على علیه السلام در میان مى گذاشت، عباس علیه السلام نیز چنین حالتى نسبت به امام حسین علیه السلام داشت.
امام با پیشامد هر مشکلى آن را با برادرش در میان گذاشته و از او مىخواست که آن مشکل را برطرف نماید.» این مسأله سبب شد تا ایشان را باب الحوائج؛ «برآورنده نیازها» بخوانند.البته به نظر مى رسد این لقب بعدها در نتیجه توسلها و کرامت هاى آن حضرت به ایشان داده شده است.
باب الحسین علیه السلام
شدت دلبستگى حضرت عباس علیه السلام به برادر بزرگتر خود، امام حسین علیه السلام تا آن جا بود که همواره خود را خدمتگزار وى مى دانست و براى اجراى فرمان هاى ایشان همیشه پیشقدم بود.
این بدان دلیل بود که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «اَنَا مَدِینَهُ العِلمِ وَ عَلِىٌّعلیه السلام بَابُهَا فَمَن اَرَادَ مَدِینَهَ فَلْیَأْتِ البَابَ؛ من شهر دانش هستم و على علیه السلام دروازه ورود به آن است.
پس هر کس خواهان ورود به شهر دانش است، باید نخست سراغ درِ آن را بگیرد.» حضرت عباس علیه السلام نیز درب ورود به شهر حسینى علیه السلام بود.
از علامه فقید طباطبایى؛ نویسنده تفسیر بزرگ المیزان در این باره نقل شده است که فرمود: «مرحوم سید السّالکین و برهان العارفین، آقا سید على قاضى فرمود در هنگام کشف بر من روشن و آشکار شد که وجود مقدس ابا عبداللّه الحسین علیه السلام مظهر رحمت کلیّه الهیه است و باب و پیشکار آن حضرت، سقاى کربلا، سرحلقه ارباب وفا، آقا باب الحوائج الى اللّه، ابوالفضل العباس صلوات اللّه و سلامه علیه است.»
منبع: باشگاه خبرنگاران
* اشعار زیبای میلاد حضرت اباعبدالله الحسین (ع)
