ضرب شست / «خون شد»؛ بازپس‌گرفتن خانه به قیمت از دست دادن خون

مجله نماوا، حمید عبدالحسینی

مسعود کیمیایی در واپسین اثر به نمایش درآمده‌اش بازگشتی دلپذیر به دل‌مشغولی‌هایش دارد و با تمرکز و انسجامی بیشتراز آثار پیشین نشان می‌دهد اگر بخواهد و شرایط برای ساخت فیلم‌نوشت موردنظرش فراهم باشد می‌تواند اثری پالوده، موثر و منسجم را روانه پرده کند.
«خون شد» با سایه‌هایی از قهرمان تک‌افتاده‌ی کیمیایی و در بازگشت به خانه آغاز می‌شود و این خود یک تعریف کامل و تمام از همه‌ی حرفی‌ست که قراراست کیمیایی در ادامه‌ی فیلم روایت‌گر آن باشد. برای کیمیایی خانه و خانواده قدر و منزلتی ویژه دارد و اینجا ساختن پایه‌های سست و شکننده این خانه به قیمت ریخته شدن خون است که دوباره سرپا و استوار خواهد شد؛ خونی که قهرمان کیمیایی تا آخرین قطره فدا می‌کند و تقاص سختی از بانیان وضع فعلی می‌گیرد.

«خون شد» چه ازحیث تماتیک و چه از جنبه ساختاری مملو است از مولفه‌های آشنای سینمای کیمیایی: رفاقت، خانه، شهر، ناموس، تعهد و عشق تنها بخشی از عناصر مضمونی متعددی‌ست که در جای جای این اثر دیده می‌شود به اضافه‌ی این‌که این‌بار کیمیایی حرف‌هایش را صریح‌تر و مستقیم‌تر از ساخته‌های پیشین و به دوراز لفافه بیان می‌کند و به شکلی تعمدی و خودآگاه خشونت و خشم کاراکترش را در رویارویی با پلیدی‌ها و پلشتی‌های پیرامون به نمایش می‌گذارد و حتی درعنوان فیلم نیز انعکاس می‌بخشد.
«خون شد» از جنبه‌های ساختاری و به ویژه عکس‌نگاری نیز موید علاقه‌مندی‌های همیشگی کیمیایی در نماهای درشت، اینسرت و نیز ملودی‌های پرحجم موسیقی‌ست که حتی در برخی لحظات، خارج از فیلم نیز قابلیت شنیده شدن می‌یابند و باندهای صوتی اثر را تقویت می‌کنند. در پایان قهرمان کیمیایی، باردیگر سایه‌وار به خانه باز می‌گردد اما برخلاف آغاز زخمی و خون‌آلود است ولی درازای آن این خانه است که به جایگاه سابق‌اش بازگشته.
«خون شد» علیرغم برخی شتابزدگی‌ها بخصوص در نماهای درگیری داخل پاساژ که به نظر می‌رسد با نوعی تعجیل در ساخت همراه بوده تا امروز و حداقل در میان فیلم‌های یک دهه اخیر کیمیایی در جایگاه ویژه‌ای قرار می‌گیرد و حضور جریان‌ساز یک فیلمساز کهنه‌کار را در نهمین دهه از زندگی و پنجمین دهه از فیلمسازی‌اش بار دیگر به همگان یاد آوردی می‌کند. مسعود کیمیایی علیرغم تمام مخالفت‌ها و سرزنش‌ها و انتقادات همچنان بر حرف، عقیده و نظرش اصرار می‌ورزد چراکه به همه‌ی این مباحث اعتقاد راسخ دارد و ازدیدگاه او این امور هیچ گاه کهنه نمی‌شوند؛ اصلا او اینها را برای قدیمی بودنشان دوست می‌دارد.

تماشای این فیلم در نماوا