صدیقه ببران گفت: در رویکرد جدید، روابط عمومی از یک رویکرد ابزاری به سمت یک رویکرد مدیریتی پیش رفته است.
به گزارش خبرگزاری مهر، نشست «زنان در میدان ارتباطات: تثبیت یا تغییر فکر» به همت گروه فلسفه خانه اندیشمندان علوم انسانی، روز دوشنبه ۱۸ تیر ۱۴۰۳ در سالن حافظ خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. مالک شجاعی دبیری این نشست را برعهده داشت.
سیده زهرا اجاق از استادان دانشگاه، ابراز داشت: در مقایسه با سایر رشته‌های علوم اجتماعی، رشته ارتباطات جوان‌تر است و ماهیت بین رشته‌ای دارد. امروزه این ماهیت بین رشته‌ای گسترش بیشتری داشته است. ویژگی محوری این رشته، گفت و گو محوری است. ارتباطات زیر شاخه‌هایی مانند روابط عمومی، روزنامه نگاری و تبلیغات دارد. به لحاظ تاریخی، سابقه روزنامه نگاری زنان در ایران زیاد است. در همه تحولات علمی، فرهنگی و اجتماعی زنان نقش داشته اند. این زنان شاخص در حوزه ارتباطات، تاکید زیادی بر سوادآموزی و آموزش زنان داشته اند. فرهنگ کار انجمنی توسط این زنان گسترش زیادی پیدا کرده است. روابط عمومی و تبلیغات هم قدمت طولانی در ایران دارد و می‌توان گفت این رشته منشأ تشکیل رشته ارتباطات بوده است.
در ادامه اعظم راود راد از استادان دانشگاه، اظهار داشت: من جز اولین خانم‌هایی بودم که در رشته ارتباطات در ایران مشغول به فعالیت شدم و آن چه خواهم گفت بخشی از آن مربوط به تجربه زیسته خودم است. قبلاً در بحث زنان و رسانه به سه بخش زنان به عنوان مخاطب رسانه‌ها، زنان به عنوان سوژه رسانه‌ها و زنان به عنوان کارگزاران رسانه‌ها اشاره می‌شد. الان در مورد زنان به عنوان فعالان نظری رسانه بحث می‌شود. در ذهن ما علم با مرد بودن همخوان و همسان شده است و این مسئله، ته نشست ذهن ما است. ما زنان نظریه پرداز بزرگ در زمینه ارتباطات داریم. چشم انداز و آینده در حوزه زنان روشن است.
در ادامه صدیقه ببران از استادان دانشگاه، بیان داشت: من حدود ۳۰ سال تجربه روزنامه نگاری و روابط عمومی دارم و تا چند مدت پیش هم مدیرکل روابط عمومی وزارت نیرو بودم که معمولاً یک وزارت مردانه است. ارتباطات با توجه به میان رشته‌ای بودنش، برونداد عملی دارد و کاملاً با زندگی ما عجین شده است. ما حدود صد سال است که روابط عمومی داریم. قبلاً روابط عمومی ای وجود داشت که فقط در خدمت سازمان باشد و در این جا مخاطب به حساب نمی‌آمد اما در رویکرد جدید، روابط عمومی از یک رویکرد ابزاری به سمت یک رویکرد مدیریتی پیش رفته است. از دهه ۸۰ میلادی به بعد، روابط عمومی‌ها زنانه‌تر شده اند. آن‌ها می‌توانند مدیریت مادرانه ویژه ای را اعمال کنند. در برنامه‌های توسعه کشور ما بر اصل عدالت جنسیتی تاکید می‌شود اما صرفاً روی کاغذ می‌ماند.
