به نقل از توریستگاه:
دن براون (Dan Brown)، نویسنده کتاب راز داوینچی و فرشتگان و شیاطین (Da Vinci Code and Angels & Demons) یک پیشگویی انجام داده که کنجکاوی ما را درباره موزه ها برانگیخته است. برای بسیاری از بازدیدکنندگان همیشه نوعی کنجکاوی درباره موزه داران وجود دارد. برای کسانی که در موزه کار می کنند، پشت صحنه موزه، خصوصاً صبح ها و عصرها که موزه ها تعطیل است، این موضوع حتما از قسمت های جالب شغل موزه داران است.
در اینجا نکاتی را می گوییم که موزه داران از آنها مطلع و عموم مردم درباره آن کنجکاو هستند. در اینجا از مهم ترین راز شروع می کنیم.
فلاش دوربین عکاسی آسیبی به اثر هنری نمی زند. در اصل فلاش دوربین آزار دهنده است و روی بازدیدکنندگان تاثیر بدی می گذارد. برای همین موزه داران برای دهه ها این دروغ را مطرح کرده اند که فلاش دوربین به آثار هنری صدمه می زند . تصور کنید در موزه ها تابلو علامتی وجود داشت که در آن از بازدیدکننده ها درخواست می شد که فلاش دوربین خود را خاموش کنند زیرا این کار باعث رنجش دیگران می شود. قطعاً هیچ کس به این علائم توجه نشان نمی داد. اما اینکه فلاش به آثار هنری آسیب می زند تاثیر بیش تری روی مردم دارد. حال که حقیقت را می دانید لطفاً در آینده هم از فلاش استفاده نکنید.
در تمامی موزه ها آثار تقلبی بسیاری یافت می شود. هر اثر هنری که توسط موزه خریداری شود در ابتدا به نام جنس اصل به فروش می رود. مطئمناً هیچکس برای آثار تقلبی پولی نمی دهد. اغلب خریدهای مهم موزه داران با تعداد زیادی متخصص و کارشناس صورت می گیرد. اما جعل کنندگان نیز به خوبی می دانند که کارشناسان چگونه جنس اصل را از تقلبی تشخیص می دهند.
آنها همچنین از علایق خریداران خبر دارند و می دانند چطور آثاری درست کنند که توجه خریداران را به خود جلب کند. با همه این ها معمولاً چند اثر تقلبی در هر موزه ای وجود دارد و زمانی که کارشناسان متوجه جعلی بودن یک اثر می شوند، به سرعت آن را از دید عموم بر می دارند. اما مواقعی وجود دارد که نمی توان چنین کاری کرد و اثر جعلی همچنان در ساختمان موزه باقی می ماند. همانند شیر فواره ای در موزه کلایسترز (The Cloisters) که در کنار درب ورودی قرار دارد و به نظر می آید که متعلق به قرن نوزدهم و به سبک رومانسک است. اما در واقع باید بدانید که آن یک اثر جعلی می باشد.
بلیط ورودی موزه ها معمولاً برای مخارج آن کافی نیست. این مبلغ با اینکه بخش مهمی از درآمد یک موزه به شمار می آید اما تنها ۳۰ درصد از مخارج آن را تامین می کند. بیشتر مخارج یک موزه از طریق فروشگاه های صنایع دستی بدست می آیند. بنابراین سعی کنید از چنین فروشگاه هایی خرید کنید تا به این صورت از موزه حمایت کرده باشید.
موزه ها همانطور که نشان دهنده گذشته هستند، به آینده نیز فکر می کنند. یکی از بزرگ ترین دغدغه های هر موزه تامین بودجه برای بر پا نگه داشتن آن در آینده است. در کشور آمریکا معمولاً بودجه هایی از سازمان های بشر دوستی به موزه ها داده می شود. بنابراین با اینکه یک موزه دار ممکن است به کتابخانه الکساندریا (Alexandria) فکر کند اما در واقع تمام حواسش به میلیونرهای دره سیلیکون است تا در فرصت های مناسب از آنها کمک بگیرد. این کمک های مالی روی آینده موزه تاثیر بسیار مهمی دارند.
موزه ها دارای سیستم امنیتی ۲۴ ساعته هستند. اما جالب است بدانید که بزرگ ترین سرقت هنری در آمریکا در موزه ایزابلا استورات گاردنر (Isabella Stewart Gardner Museum) بوستون در شب اتفاق افتاد. مثل هر ساختمان دیگری، موزه ها نیز شب ها از امنیت کم تری برخوردار هستند. اما از طرفی هم محافظت از موزه در شب ها راحت تر است زیرا نگهبانان احتیاجی به مراقبت از بازدیدکنندگان ندارند. البته این به آن معنا نیست که آنها در طول شب از موزه مراقبت نمی کنند. بلکه سیستم های امنیتی موزه به صورت شبانه روز هر گونه حرکتی را تحت نظر دارند.
آثار زیادی در انبار هر موزه وجود دارد. موزه های بزرگ در واقع تعداد بسیار بیش تری اثر هنری در انبار نگه داری می کنند و آن چیزی که شما می بینید در واقع تنها بخشی از این آثار هستند. وظیفه یک موزه دار این است که آثاری را به نمایش بگذارد که داستانی را برای بازدیدکننده تعریف کند. هر اثری که با این داستان همخوانی نداشته باشد به انبار موزه منتقل می شود. برخی مواقع هم این آثار به این دلیل در انبار نگه داشته می شوند که باید تعمیر شده و یا تحقیق بیشتری روی آنها انجام گیرد. البته دلیل دیگری نیز وجود دارد و آن اینکه ممکن است موزه ها فضای کافی برای نمایش همه آثار نداشته باشند.
در نهایت مسایل بسیاری در مورد موزه ها وجود دارد که خود موزه داران نیز از آن بی اطلاع هستند. در حین سخنرانی برای بازدیدکننده ها، آنها اغلب من را برای پاسخ دادن به سوالاتی همچون “چقدر طول کشید تا پرده نگارین تک شاخ (the Unicorn Tapestries) بافته شود؟” مسئول موزه را تحت فشار قرار می دهند. اما زمانی که پاسخ می دهد “هیچکس نمی تواند جواب دقیقی برای این سوال ارائه کند و تنها می توان در این خصوص حدس زد. ” آنها ناامید خواهند شد زیرا مردم جواب های روشن و صریح می خواهند.
در حقیقت، بیش تر تحقیقات تاریخی، حدس های دقیق و حساب شده ای هستند. محققان فراتر از قلمرو هنر معاصر، اغلب با قطعات سر و کار دارند، قطعاتی که در جنگ ها گم شده اند، دزدیده شده اند و یا حتی فراموش شده اند. جواب های روشن موزه درباره تاریخ اشیا نیز بسیار زیرکانه هستند. برخی مواقع سوال هایی که می پرسند در واقع زیر سوال بردن ماهیت آن اثر است. برای همین است که ما عاشق راز و رمز های موزه هستیم.
منبع: tripsavvy
