به نقل از توریستگاه:
باتلاق بخشی از اکوسیستم تالاب است.
باتلاق ها، جنگلی و دارای زمین های پست و اسفنجی هستند که عموما از آب اشباع شده و پوشیده از درختان و گیاهان آبزی می باشند.
باتلاق ها را می توان در همه قاره ها به جز قطب جنوب یافت.
باتلاق ها در اطراف دریاچه ها، رودخانه ها و جوی ها شکل می گیرند. باران و جاری شدن سیل موجب نوسان سطح آب می شود. در خاک مرطوب، پوشش گیاهی سازگار با آب رشد می کند و به حفظ یک وضعیت مرطوب و باتلاقی کمک می کند.
آب باتلاق ممکن است آب شیرین، آب شور یا آب دریا باشد.
پوشش گیاهی باتلاق بسته به آب و هوا متفاوت است. علف، گیاهان مردابی و خزه خشک شده در آب و هوای معتدل بیشتر رشد می کنند و درختان سرو و کرنا (از خانواده گیاهان مردابی) نیز در مناطق گرمسیری بیشتر غالب هستند.
تمساح، قورباغه و بسیاری از حیوانات دیگر در این باتلاق ها زندگی می کنند. این حیوانات با نوسان سطح آب سازگار هستند.
پوشش گیاهی سبز همچنین محافظت بسیار خوبی برای لانه سازی مرغان آبی، ماهی ها و همچنین زیستگاه میهمان نوازی برای بسیاری از انواع پستانداران کوچک مانند سگ آبی و سمور را ایجاد می کند.
برخی از بزرگترین باتلاق های جهان در کنار رودخانه های بزرگی مانند آمازون، می سی سی پی و کنگو یافت می شوند.
بزرگترین باتلاق جهان دشت سیلابی رودخانه آمازون است که به ویژه برای تعداد زیادی از ماهی ها و گونه های درختی آن بسیار مهم است.
در ایالات متحده، باتلاق ها تقریبا ۲۶۰۰۰۰ کیلومتر مربع را پوشش می دهند و بیشتر آنها به عنوان باتلاق های کوچک در ایالت های شمال شرقی ایجاد شده اند که در گذشته با یخچال های طبیعی پوشیده شده بودند.
حوضچه آتچافالایا (Atchafalaya) یا باتلاق آتچافالایا بزرگترین تالاب و باتلاق در ایالات متحده است. این منطقه که در جنوب مرکز لوئیزیانا واقع شده، ترکیبی از تالاب ها و منطقه دلتای رودخانه است که رودخانه آتچافالایا و خلیج مکزیک به آن می رسند.
باتلاق اوکفنوکی (Okefenokee) یکی از عجایب هفتگانه طبیعی جورجیا به حساب می آید. اوکفنوکی بزرگترین باتلاق “آب سیاه” در آمریکای شمالی است که مساحتی در حدود ۱۸۰۰ کیلومتر مربع را در بر می گیرد و در گوشه جنوب شرقی جورجیا واقع شده است. اوکفنوکی یک کلمه بومی آمریکایی به معنی زمین لرزان می باشد.
سایر باتلاق های مشهور در ایالات متحده بخش های جنگلی اورگلیدز، باتلاق بارلی باربر (Barley Barber)، باتلاق بزرگ درختان سرو (Great Cypress Swamp) و مرداب بزرگ دیسمال (Great Dismal Swamp) است.
باتلاق های آب شیرین بین رودخانه دجله و فرات در خاورمیانه آنقدر از نظر تنوع زیستی غنی هستند که این منطقه هلال حاصلخیز نامیده می شود. هلال حاصلخیز به عنوان زادگاه تمدن و محل شهرهای اولیه شناخته شده است. اولین زبان مکتوب ثبت شده و اولین استفاده از چرخ در اطراف این باتلاق ها رخ داده است.
باتلاق ها معمولا به نام نوع درختانی که در آنها رشد می کنند نامگذاری می شوند، مانند مرداب های درختان سرو یا مرداب های چوب سخت.
ویلیام بارترامین در شرح سفر خود از کارولینای شمالی و جنوبی، جورجیا، شرق و غرب فلوریدا که در سال ۱۷۹۱ نوشته است، شرایط اولیه باتلاق ها را با شور و شعف توصیف کرده است. این ها باتلاق هایی بودند که فرانسیس ماریون با موفقیت از آنها برای فرار از دست نیروهای انگلیسی در مدت جنگ انقلاب استفاده کرد و دلیل لقب او یعنی “روباه باتلاق قدیمی” بوده است.
باتلاق ها با ارزش ترین اکوسیستم های روی زمین هستند و مانند اسفنج یا مخازن غول پیکر عمل می کنند. هنگامی که باران های شدید باعث جاری شدن سیل می شود، باتلاق ها و سایر تالاب ها آب اضافی را جذب و اثرات سیل را تعدیل می کنند. باتلاق ها همچنین مناطق ساحلی را از طوفان های سهمگین که می توانند خط ساحلی شکننده را تخریب کنند، محافظت می کنند. باتلاق ها و مرداب های نمکی جزر و مدی به لنگر انداختن در خاک و ماسه ساحلی کمک می کنند.
باتلاق هایی که آب آنها تخلیه می شود، به دلیل دارا بودن مواد آلی بسیار در رسوبات زیرین، زمین کشاورزی عالی را به وجود می آورند.
باتلاق های قدیمی منبعی از ذغال سنگ سوخت های فسیلی هستند. ذغال سنگ از گیاهانی تشکیل شده است که میلیون ها سال پیش دفن شده اند. این مواد گیاهی در لایه هایی در زیر باتلاق ها قرار دارند، جایی که عدم وجود اکسیژن آنها را از پوسیدگی کامل باز می دارد. با گذشت زمان، فشار حاصل از لایه های انباشته شده باعث شد که پوشش گیاهی سخت یا فسیلی شده و به ذغال سنگ تبدیل شود. قرن هاست که از ذغال سنگ به عنوان سوخت استفاده می شود و رسوبات این سوخت فسیلی را می توان در هر قاره ای یافت.
منبع: justfunfacts
