به نقل از توریستگاه:
در فاصله نه چندان دور از شهر چینیدو (Chengdu) در استان سیچوآن Sichuan کشور چین مجسمه غول پیکر بودا لِشان قرار گرفته است. این مجسمه بر روی قسمت جانبی کوه لینگون (Mt. Lingyun) حکاکی شده و با قدمت بیش از ۱۳۰۰ سال از او به عنوان بزرگترین مجسمه سنگی بودا در جهان و به مراتب بلندترین مجسمه تاریخ ما قبل مدرن یاد می شود. جذب سالیانه میلیون ها نفر بازدیدکننده از جمله زائران بودایی این مجسمه را به یک مقصد مقدس و شگفت انگیز باستانی تبدیل کرده است.
مجسمه یادبود و بزرگداشت مِیتوریا (Maitreya)
مجسمه غول پیکر لِشان (همچنین مشهور به نام دافو Dafo) در قسمت شرقی شهر لِشان و در محل اتصال رودخانه های مین (Min)، کینیو (Qingyi) و دادیو (Dadu) قرار دارد. این مجسمه دقیقاً روبروی کوه های اِمی (Emei) واقع شده و در حالیکه جریان رودخانه از زیر پاهای آن عبور می کند، شخصیتی ستبر همراه با لبخندی راهبانه که دست خود را بر روی زانوهایش گذاشته، در حال استراحت است و با آرامش به سراسر مسیر رودخانه خیره شده، را به تصویر می کشد. بر اساس اعتقادات این مجسمه برای بزرگداشت یاد مِیتوریا Maitreya که یک بودا و شاگرد ساکو یامون Sakyamuni، شخصی که تصور می شود بنیانگذار بودیسم و نماد روشنایی و شادی است، ساخته شده. پرستش میتوریا در قرن چهارم و هفتم در میان مردم بسیار رایج و متداول بود و امروزه همچنان در بسیاری از معابد بودایی چین مجسمه آن یافت می شود که از الهام بخش ترین و چشمگیرترین آنها می توان به مجسمه لِشان اشاره کرد.
بهشت مِیتِریا (Maitreya)، زوهاگوئه (Zhu Haogu) و هانگ بویان
معماری مجسمه بودا غول پیکر لِشان
جاذبه این مجسمه نه تنها در اندازه بلکه در هنر معماری و نوع ساخت آن نیز نهفته است. تمام این مجسمه به جز گوشش از سنگ ساخته شده است. گوش این مجسمه را ازچوب ساخته اند و سپس بر روی آن خاک رس قرار داده اند. موهای بودا هم به صورت بسیار ماهرانه ای همراه با ۱۰۲۱ تاب و موج در سر آن طراحی و ساخته شده است.
۱۰۲۱ تاب و موج در آرایش موهای بودا
این مجسمه در ارتفاع ۱۰ طبقه ایستاده و اگر این مجسمه به سمت راست بایستد، تقریباً در حالت چشم در چشم مجسمه آزادی ایالت متحده قرار می گیرد. بودا بسیار عظیم الجثه است و به قول معروف ۱۰۰ راهب می توانسته اند، بر روی یک پای آن بنشینند. این مجسمه با ارتفاع ۷۱ متر، در حالتی کاملاً متقارن یک تصویر بسیار آرام را خلق می کند. ارتفاع سر آن ۱۵ متر و پهنای شانه هایش ۲۸ متر است و همچنین کوچکترین ناخن آن توانیی جا دادن یک فرد در خود را دارد. هر یک از ابروهای آن به تنهایی ۵.۵ متر است در حالکیه بینی اش ۶ متر طول دارد. هر یک از گوش هایش به طول ۷ متر می باشد به طوریکه قادر به نگه داشتن دو فرد در درون خود است.
مجسمه بودا عظیم الجثه لِشان همراه با توریست ها
سیستم مبتکرانه تخلیه آب
طراحی مبتکرانه چند معابر تخلیه آب پنهان در داخل مو، یقه، قفسه سینه و پشت گوش بودا از فرسایش جدی این مجسمه در برابر تغییرات هوا در طی بیش از هزار سال جلوگیری کرده است. این سیستم یک سیستم بسیار پیچیده و متشکل از کانال های تخلیه آب پنهان می باشد که حمل آب باران و خشک نگه داشتن قطعات داخلی این مجسمه را میسر کرده و باعث شده این مجسمه در طول سالیان سال و تا دوران مدرن امروزه از فرسایش و تخریب جان سالم به در ببرد. اما این مجسمه در مقایسه با زمانیکه که ساخت آن تمام شده، دستخوش تغییراتی اساسی شده و کاملاً متفاوت به نظر می آید. در نشستی بزرگ تصمیم به ساخت یک غرفه چوبی ۱۳ طبقه ای برای محافظت از آن در برابر فرسایش گرفته شد. اما در پایان دوران سلسله مینگ (Ming Dynasty) با تخریب این غرفه مجدداً این مجسمه بدون حفاظ و پناه شد.
ریشه های دافو
گفته می شود که مجسمه لِشان برای آرام کردن آب های متلاطم که مانع عبور قایق ها و کشته شدن تعداد زیادی از مردم در طول سال می شده، ساخته شده است. در طول دوران تانگ (Tang) راهبی به نام های تونگ (Hai Tong) تصمیم به حک کردن یک مجسمه غول پیکر در کنار رودخانه گرفت، وی امیدوار بود که با این کار خدایان رودخانه آرام می شوند و جان مردم محلی را نجات می دهند. با این باور راهب های تونگ برای بدست آوردن پول کافی جهت ساخت این مجسمه حدود ۲۰ سال به سختی کار کرد. بنا به افسانه ها زمانیکه مقامات دولت های محلی می خواستند مقادیر زیادی پول از های تونگ دریافتند کنند، وی به آنها گفت که اگر چشمش را هم از حدقه در بیاورند، نمی توانند پولی را که برای ساخت مجسمه پس انداز کرده بود از او بگیرند. اما زمانیکه که صندوق دولتی او را برای انجام این پروژه تهدید کرد، این راهب چشم خود را به نشان میزان صداقت و تعصب به این پروژه از حدقه بیرون آورد. دولتمردان نیز از این موضوع ترسیدند و های تانگ توانست پول خود را حفظ کند و پروژه را در سال ۷۱۳ میلادی آغاز نماید. اما درست زمانیکه پروزه به نصف رسید این راهب متعصب در گذشت و دو تن از شاگردانش بقیه کار وی را ادامه دادند. این پروژه نهایتاً پس از ۹۰ سال توسط فرماندار محلی و در سال ۸۰۳ میلادی به پایان رسید. زمانیکه مقدار زیادی از صخره برای ساخت صورت این مجسمه برداشته شد، حجم زیادی از سنگ به داخل رودخانه ریخت و این امر باعث کاهش سرعت عبور آب رودخانه و جلوگیری از طغیان آن و نهایتاً ایجاد معبری آرام و امن برای عبور مردم و کشتی ها شد.
بودای غول پیکر لِشان، یک موزه بودایی حکاکی شه
دافو به عنوان برگترین مجسمه حکاکی شده در بسیاری از اشعار چینی، آهنگ ها و داستان ها به چشم می خورد. افراد چینی باستان ساخت این مجسمه با چنین اندازه و ساختاری را راهی برای تشکر از خدا دانسته اند. حتی بعد از اتمام آن همچنان مردم به ساخت مجسمه های بودایی کوچک در سراسر صخره و در کنار این مجسمه غول پیکر ادامه دادند، یکی از برجسته ترین این مجسمه ها طرح دو سرباز و رزمنده در لباس و ردای نبرد همراه با نیزه و تبر است که در کنار این مجسمه غول پیکر قرار گرفته اند. در این مکان و صخره هزاران مجسمه بودایی حکاکی شده اند به طوریکه این کوه را به یک موزه کنده کاری بودایی تبدیل کرده است. صخره مقبره سلسله هان (Han) نیز در نزدیکی این محل و روبروی معبد و حرم اختصاصی های تونگ در نزدیکی مجسمه بودا یافت شده. با کشف این آثار این منطقه به طور چشمگیری مورد توجه باستان شناسان قرار گرفته است.
اعطا عنوان و موقعیت در فهرست میراث جهانی به دفو از طریق یونسکو (UNESCO)
امروزه مسئله فرسایش تهدیدی بسیار جدی برای بقایای مجسمه غول پیکر بودا لِشان به شمار می آید. این مجسمه قبل از سال ۱۹۶۳ زمانیکه دولت چین پروژه تعمیر و حفاظت از آن را آغاز کرد تا آستانه نابودی و تخریب ناشی از فرسایش باد و باران پیش رفت. در سال ۱۹۶۶ سازمان میراث جهانی، یونسکو منطقه خوش منظره کوه های اِمِی ((Mount Emei و محل قرار گرفتن مجسمه غول پیکر بودا لِشان را به عنوان یک میراث فرهنگی و طبیعی دنیا در فهرست میراث جهانی خود قرار دارد. همچینی شایعات مبتنی بر آن است که در سال ۲۰۰۱ معادل بیش از ۴۰ میلیون دلار آمریکا صرف حفاظت از این اثر شگفت انگیز شده است.
منبع: ancient-origins
